უფლებამდაცველი, ბაია პატარაია:
მე ვთვლი, რომ ხელი არავის უნდა შევუშალოთ ამ პროტესტში. წინააღმდეგობამ უნდა სცადოს მრავალი ფორმა. მე პირადად ვარ იმის მომხრე, რომ უნდა გავუძლოთ: უნდა მაგრად და ჯიუტად დავუდგეთ და რეჟიმის ჩამოქცევას ვიხილავთ. მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი ხედვა და ერთი გზაა. არსებობს სხვებიც…
გული მწყდება იმ აქტივისტურ ჯგუფებზე, რომლებიც რადიკალურად მოგვეჩვენა, ხელი შევუშალეთ და ხელი ავაღებინეთ მათ იდეებზე ზედმეტი დამუნათებით და ისტერიული გმობით. არაა ეგ სწორი. რაც რადიკალურად მოგვეჩვენება, ყველაფერს ხელი კი არ უნდა შევუშალოთ?! შეგვიძლია წყნარად და ღიად გავემიჯნოთ; ჩაკვლა საჭირო არ არის. დიახ, ხაბეიშვილსაც ვგულისხმობ. მე თუ სხვა გზას ვირჩევ, ეს არ ნიშნავს, რომ მისი გზა უნდა ჩავჩეხო. გვახსოვდეს, რუსი ოლიგარქის დამარცხების ზუსტი რეცეპტი არ არსებობს. და ისიც გვახსოვდეს, რომ არსებობს კარგი იდეები, მაგრამ არ არსებობს შესრულების რესურსი – ასეთად მიმაჩნია საყოველთაო გაფიცვა, რომელიც ჯერჯერობით ვერ ავწიეთ ვერც ბიზნესმა და ვერც კლიენტებმა. (იქნებ ოდესმე ისევ მივუბრუნდეთ, თუ მოვმწიფდით სამაგისოდ). ხოდა, აკეთოს ხაბეიშვილმა ის, რისიც სჯერა. ხელი კი საქოცეთმა შეუშალოს და არა ჩვენ. ხაბე მაგალითია, თორემ მე ყველა სხვა ჯგუფზეც ეგრე ვფიქრობ. ეხლა მკითხავთ ლელოს და გახარიასაც ვაცალოთო?! კი ბატონო, არ დავეთანხმოთ, თუმცა, არც მანდაა საჭირო აგრესიული ლანძღვა. ლელო და გახარია თავისით ჩაფუჭდებიან, ისეთი მარცხისთვის განწირული გზა აირჩიეს. (წინასწარ მეზარება იმის წარმოდგენა, 4 ოქტომბერს წუწუნს რომ დაიწყებენ, არჩევნები გაგვიყალბესო. კაი ერთი, რას მელაპარაკები?! არჩევნები რომ გააუქმა ბიძინამ, ზუსტად მაგიტომ არ იღებს მაგ ფარსში მონაწილეობას რვაზე მეტი პარტია). მოკლედ, მთავარია ვკონცენტრირდეთ რუს ბიძინაზე – ქვეყნის ნამდვილი უბედურებაზე და არ დავჭამოთ ერთმანეთი. მე მჯერა, რომ გადამწყვეტ მომენტში მაინც წინააღმდეგობის ყველა ფრთა ერთად დადგება, რადგან საქართველოს გამარჯვება გარდაუვალია!
ცეცხლი ოლიგარქიას!
