“ძნელი წარმოსადგენია, რომ ვიღაც “კაი ოჯახის შვილი” და “კაი წინაპრების მემკვიდრე” მაშინაც ასე სამართლიანად მიიჩნევდა ხმამღალი თუ ჩუმი პროტესტის სახეების, მაგალითად მიხელ ჯავახიშვილის, ტიციანის, სამანელების და ა.შ. მ კ ვ ლ ე ლ ო ბ ა ს…
და მაშინაც საბედისწერო, ნათქვამი თუ უთქმელი და მრისხანე თანამემამულეთა თვალებში ჩაბუდებული სიტყვები: “დაგეწევათ ეს ცოდვა, დაგეწევათ!” – წყევლა-კრულვად ეჩვენებოდა და კიდევ უფრო გულქვას, კიდევ უფრო ჯიუტს, კიდევ უფრო ბოროტს, კიდევ უფრო შეუვალს ხდიდა შურისმაძიებელ მასას…
…
დიდხანს ვიმუშავე დიალექტოლოგიური ტექსტების მოსაპოვებლად ველზე, საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში. პირადი ისტორიები ხშირად გადასწვდებოდა ხოლმე 30-იან წლებს…
დამეჯერება: ყველას “დაეწია”!
ყველას მიაგნო განგებამ და ყველას გაუსწორა თვალი!
ეს წყევლა არაა, ცხოვრების გაკვეთილია.
პ.ს. ამ პოსტს ზუსტი ადრესატი ჰყავს.
ყველაზე მეტად ვისგანაც არ ველოდი,” – წერს სოციალურ ქსელში ენათმეცნიერი მარინე ბერიძე.
