“აქციიდან სახლში მიმავალი მამის მცირელოვანი შვილების თვალწინ გალახვა რამდენად ჯდება ქართულ, კაცურ, ქალურ, ქრისტიანულ, ქალაქურ, უბნურ კულტურაში?
და მარიამ ბაჯელიძის შვილი რომ საბნის ქვეშ იმალებოდა, სანამ ვიღაც შავებში ჩაცმული ხალხი დედამისს ქვეყნის ღალატს ედავებოდა?
ორი კაცი მე ვიცი, რომელმაც ქვეყანა იმიტომ დატოვა, რომ შვილების მოკვლით ან დაჩაგვრით დაემუქრნენ.
და პატიმრების ოჯახის წევრებზე რას იტყვით? უმამოდ გაზრდილ შვილებზე და დამშვიდობების გარეშე გარდაცვლილ დედებზე?
სამსახურიდან გაგდებული ხალხის ულუკმაპუროდ დარჩენილ ოჯახებზე?
სია ძალიან, ძალიან გრძელია.
თქვენ გგონიათ ჩვენ ოჯახები არ გვყავს, მშობლები და შვილები არ გვყავს და ახლობლები, რომლებიც ჩვენზე ნერვიულობენ?
თუ გგონიათ რომ მხოლოდ ჩვენი ოჯახები უნდა დაიჩაგრონ, სანამ სხვა ოჯახები ჰყვავიან?
ეგრე არ გამოვა.
და რა არის გამოსავალი?
კანონის უზენაესობა. ის, რასაც პროტესტში მყოფი ხალხი უკვე ასსამოცდაათ დღეზე მეტ ხანს ცდილობს გაგაგებინოთ: არ იქნება სამართალი, არ იქნება მშვიდობა.
მშვიდობა მარტო ჩვენთვის კი არა, არავისთვის არ იქნება. ზუსტად ამის გამო იქცევიან უდიდესი ძალაუფლების პატრონები პარანოიკებად. თუ მართვას სამართლის ნაცვლად ძალადობაზე აფუძნებ, მუდამ უკან მოხედვა მოგიწევს. მშვიდად ვერ იცხოვრებ, ვერც შენ და ვერც შენი ოჯახის წევრები.
იმიტომ, რომ თუ სამართალი არ არსებობს, რჩება მხოლოდ შურისძიება.
შურისძიებას კი არც ვადა გასდის და არც იმპულსი. მხოლოდ სამართალს შეუძლია მისი განეიტრალება.
უჩივლეთ ზონდერებს, დაიჭირეთ ხალხის მწამებლები და მერე განვთანაბრდებით.
ამის ნაცვლად, საკუთარ სასამართლოში აქტივისტების წინააღმდეგ ჩივილი რამეს კი არ ანეიტრალებს, პირიქით, უსამართლობის განცდას და უსამართლოდ ჩაგრულ ხალხთა რაოდენობას, შესაბამისად შურისმაძიებელთა რაოდენობას ზრდის.
საკუთარი ოჯახი უნდა გიყვარდეს პირველ რიგში, სხვისი ოჯახების გაუბედურებაზე რომ თქვა უარი,” – წერს სოციალურ ქსელში ფილოსოფოსი ლევან ღამბაშიძე.
