ლავროვი 2008 წლის ომთან დაკავშირებით ცნობილი პროპაგანდისტული გზავნილებით საუბრობდა, რომ ეს ნატო-ს, სააკაშვილის ბრალი იყო. ამ მოცემულობაში, როცა იქიდან პარტნიორი ქვეყნების საგარეო საქმეთა მინისტრები დემარშის სახით გავიდნენ, ჩვენი საგარეო საქმეთა მინისტრი ილია დარჩიაშვილი იქ მორჩილად იჯდა. ვფიქრობ, ეს ღირსების შემლახველი იყო, – ამის შესახებ პარლამენტის ოპოზიციონერმა დეპუტატმა თეონა აქუბარდიამ ტელეკომპანია „პალიტრანიუსის“ გადაცემა „დღის ნიუსრუმში“ განაცხადა.
როგორც ის განმარტავს, ილია დარჩიაშვილი „უბრალოდ წუხს იმაზე, რასაც რუსეთი აკეთებს, თუმცა, არაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ რუსეთს პოლიტიკური ფასი გადაახდევინოს“.
„იმ ფონზე, როცა უკრაინა და ბალტიის ქვეყნები იქ არ ჩავიდნენ, მაშინ როცა, ჩვენ ოკუპაცია, საოკუპაციო რეჟიმის მხრიდან ჩვენი მოქალაქეების მკვლელობის ფაქტები გაქვს, უკეთესი გზავნილი არ ჩასვლა იქნებოდა. კიდევ უარესი იყო არა ის, თუ რა თქვა იქ მინისტრმა, არამედ უარესი ის იყო, რა თქვა ლავროვმა და იმ დემარშს, რაც ვნახეთ, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი არ შეუერთდა. ლავროვი პროპაგანდისტული ცნობილი გზავნილებით საუბრობდა 2008 წლის ომთან დაკავშირებით, რომ ეს იყო ნატო-ს, სააკაშვილის ბრალი. ამ მოცემულობაში, როცა იქიდან პარტნიორი ქვეყნების საგარეო საქმეთა მინისტრები დემარშის სახით გავიდნენ, ჩვენი საგარეო საქმეთა მინისტრი მორჩილად იჯდა. ვფიქრობ, ეს ღირსების შემლახველი იყო. მაშინ, როცა საგარეო საქმეთა მინისტრი იმ ფაქტობრივ მოცემულობაზე საუბრობდა, რომელიც რუსეთის საოკუპაციო რეჟიმიდან გამომდინარე საქართველოშია, ლავროვი იქ უკვე აღარ იჯდა. თუ იმაზე ვსაუბრობთ, რომ იქ სჯობდა ყოფნა და ლავროვს მისი ნათქვამი მოესმინა, ლავროვი იქ აღარ იყო. თუ ვსაუბრობთ იმაზე, რა იქნებოდა საქართველოს ინტერესებისთვის უპირატესი, რა თქმა უნდა, თუ ჩავიდა და ნახა, რომ ლავროვი იმას საუბრობდა, რაც რეალობა არ არის, დემარშის სახით უნდა ამდგარიყო“, – განაცხადა აქუბარდიამ.
მისივე თქმით, ილია დარჩიაშვილის ქმედებამ მას ვიცე-პრემიერ ლევან დავითაშვილის ჩინეთში ვიზიტი გაახსენა, სადაც ის რუსეთის პრეზიდენტის გამოსვლას დაესწრო.
„იყვნენ ლიდერები, რომლებიც ლავროვის გამოსვლისას ადგნენ და დარბაზიდან გავიდნენ. მაშინ, როცა შენს ქვეყანას ომის დაწყებას აბრალებენ და ტყუილებით სავსე საუბარია, ეს კი იქ მორჩილად იჯდა, ამან ვიცე-პრემიერის ჩინეთში პუტინის გამოსვლისას დარბაზში ყოფნა და მასთან სადილობა გამახსენა. [დარჩიაშვილს] პროტესტი არ აქვს რუსეთის არამხოლოდ ამ უკანონო ქმედებებთან დაკავშირებით, არამედ იმ ტყუილებთან დაკავშირებით, რომელსაც ის იქ ისმენდა. ჩეხეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი ადგა და გავიდა, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრი იქ იჯდა და ტყუილებს უსმენდა. ილია დარჩიაშვილი თავისი გრძნობებით და თავისი პოზიციით არ წასულა იქ, მთავრობის პოზიციით წავიდა. შესაბამისად, მთავრობის პოზიცია იყო, როცა ის იქ იჯდა და უსმენდა, ისევე როგორც მთავრობის პოზიცია იყო, როცა ვიცე-პრემიერი პუტინის გამოსვლას ესწრებოდა, უსმენდა და მასთან ერთად სადილობდა. ეს პოლიტიკა მთლიანად ასუსტებს სუვერენიტეტისთვის და ტერიტორიული მთლიანობისთვის ბრძოლას, ისევე როგორც, დეოკუპაციისთვის ბრძოლას. მთავარი პრობლემა ის არის, რომ ერთი მხრივ, ღირსება აყარეს ქვეყანას იმით, რომ საგარეო საქმეთა მინისტრს შეუძლია ოკუპანტი სახელმწიფოს მხრიდან მოისმინოს ის, რომ საქართველოს და ნატო-ს ბრალი იყო ომი, ამაზე რეაგირება არ აქვს, არც კი გადახედა იმ ტექსტს, რაზეც საუბრობდა, ლაპარაკი გააგრძელა იმაზე, რაც ფაქტობრივი მოცემულობაა, თქვა, რომ თამაზ გინტური მოგვიკლეს. დიდი მადლობა, რომ გინტური ახსენა, რადგან პარლამენტის რეზოლუციაზე ეს არც კი განიხილეს, რომ გინტურის მკვლელების დასასჯელად ტატუნაშვილი-ოთხოზორიას სია გაეფართოებინათ, მაგრამ მან არ ახსენა იგივე ტატუნაშვილი-ოთხოზორიას სია. გინტური რომ მოგვიკლეს, ეს მთელმა მსოფლიომ იცის, მაგრამ ევროკავშირმა რომ თქვა, ევროპული სია უნდა შეიქმნას და მკვლელები დაისაჯონ, ამაზე ხომ აქცენტი არ ჰქონია საგარეო საქმეთა მინისტრს? – არ ჰქონია. ის, რომ ამბავი მოეყოლა და ამისთვის ჩავიდა, ეს აბსოლუტურად დამაზიანებელი იყო, რადგან ამბავი მთელმა მსოფლიომ იცის, აქ საუბარია, რას ითხოვს საქართველო ამ ამბის მერე… ის უბრალოდ, ასე წუხს იმაზე, რასაც აკეთებს რუსეთი, მაგრამ არაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ რუსეთს პოლიტიკური ფასი გადაახდევინოს“, – განაცხადა აქუბარდიამ.
რაც შეეხება ყოლბაია-შამბას ონლაინ შეხვედრას, აქუბარდიას თქმით, ახლა „ახალი რეალობიდან გამომდინარე, პირდაპირი დიალოგის სხვა შესაძლებლობები ჩნდება“.
„ეს იყო ონლაინფორმატი, შუაში იყო ჟურნალისტი – ციკორია, მაგრამ ამის გაგრძელება იყო საინტერესო, როცა მამუკა მდინარაძე და პარლამენტის თავმჯდომარე, პაპუაშვილი გამოვიდნენ და თქვეს, პირდაპირი დიალოგი აუცილებელია, რომ ერთმანეთს რაღაცები ვაპატიოთ, მშვიდობაზე ვილაპარაკოთო და ა.შ. ვფიქრობ, პოლიტიკის განმსაზღვრელი, უფრო „ქართული ოცნების“ ლიდერების ნათქვამი იყო, ვიდრე ეს ჩვეულებრივი დიალოგი. როცა დე-ფაქტო ლიდერად ბჟანია გამოჩნდა, მან ოფიციალურ თბილისს შეუთვალა, პირდაპირი დიალოგი დავიწყოთო, რის გამოც, ოკუპირებულ აფხაზეთში მცხოვრები ხალხის მხრიდან საკმაოდ დიდი ამბავი იყო. ამაზე მაშინ არცერთი დადებითი პასუხი არ იყო, გაჩუმდნენ, არ შეიმჩნიეს ეს ყველაფერი. დღეს, როცა მდინარაძე, პაპუაშვილი მეუბნება, რომ დიალოგი უნდა გვქონდეს, მშვიდობაზე ვილაპარაკოთო, ე.ი. რაღაც იცვლება. ახალი რეალობიდან გამომდინარე, სხვა შესაძლებლობები ჩნდება პირდაპირი დიალოგის, მაგრამ პირდაპირი დიალოგი პირდაპირი დიალოგისთვის ხომ არ არის, ამაზე უნდა შევთანხმდეთ, რა, როგორ გვინდა და რა არის ის საკითხები, რაზეც ლაპარაკი შეგვიძლია პოლიტიკური სტატუსის გარეშე… საუბარია, ახალ ხიდზე, რომელიც აფხაზური მხარის მხრიდან უნდა აშენდეს, საუბარია, რომ შეიძლება ენგური დაკეტონ, ამაზე ყოლბაია საუბრობს, საუბარია, რომ ტერმინალი შენდება ენგურზე. მთავარი პრობლემაა ის, რომ დიდი ხანია, არც საგარეო, არც უსაფრთხოების, არც თავდაცვის პოლიტიკა დაწერილი არ გაგვაჩნია. ვფიქრობ, რაც ახლა ხდება იმაზე, პარლამენტში აუცილებლად უნდა ვილაპარაკოთ ტერიტორიული მთლიანობის დროებითი კომისიის ფარგლებში და იმედი მაქვს, ასეთი რამე მოხდება. არის ასეთი პოზიციები, რომ აფხაზებს არ უნდა ველაპარაკოთ, რადგან ისინი არავინ არ არიან და რუსებს უნდა ველაპარაკოთ, რაც ვფიქრობ, არასწორია, რადგან ეს არ არის ბერლინის კედელი, რომელიც რუსის გასვლის შემდეგ დაინგრევა და ჩვენ ერთად ბედნიერად ვიცხოვრებთ. არსებობს პრობლემები, რომელზეც აუცილებელია ლაპარაკი, მაგრამ ლაპარაკი პოლიტიკის ხედვის გარეშე სწორი არ არის. როცა პოლიტიკა არ შეცვლილა, როცა აქამდე პირდაპირ დიალოგზე უარი იყო და ახლა ამბობენ „კი“-ს, ე.ი. რაღაც იცვლება. რა იცვლება და რა არის პოლიტიკა, რომელიც ჩვენ არ ვიცით, ეს კიდევ უფრო მეტ უნდობლობას და კიდევ უფრო მეტ რისკებს აჩენს“, – აცხადებს აქუბარდია.
