იუსტიციის უმაღლესი საბჭოს წევრი, მოსამართლე დიმიტრი გვრიტიშვილი აცხადებს, რომ ბესარიონ ალავიძეს სასამართლო სისტემის გაშავება „მისმა პატრონებმა“ დაუკვეთეს, რათა არჩევნების წინ ტემპერატურა აეწია.
თავად დიმიტრი გვრიტიშვილს არასამთავრობო ორგანიზაციები ე.წ მოსამართლეების კლანის წევრად მოიაზრებენ. თუმცა თავად „კლანის“ წევრებად მოაზრებული მოსამართლეები უარყოფენ, რომ სასამართლოში „კლანი“ არსებობს.
დიმიტრი გვრიტიშვილმა უზენაესი სასამართლოს ყოფილ მოსამართლეზე, ბესარიონ ალავიძეზე Facebook-ზე ვრცელი პოსტი მას შემდეგ გამოაქვეყნა, რაც 2 ოქტომბერს იურისტმა კახა წიქარიშვილმა გაავრცელა ვიდეო, სადაც ალავიძე რამდენიმე გახმაურებული საქმის შესახებ ჰყვება. მათ შორის, ყოფილი მოსამართლე საუბრობს „რუსთავი 2-ის საქმეზე“, მეტალურგიული ქარხნის დავაზე ჯოზეფ ქეისა და პატარკაციშვილების ოჯახს შორის… ალავიძე ამბობს, რომ ამ და სხვა საქმეების გამო მას სუიციდის მცდელობა ჰქონდა, კოლეგიის სხვა მოსამართლეებთან ერთად სამუშაო კაბინეტშიც ჩაკეტეს და უმიზეზოდ ქირურგიული ოპერაციაც ჩაატარებინეს.
კახა წიქარიშვილის თქმით, მან ამ ვიდეოს გასაჯაროების გადაწყვეტილება ბესარიონ ალავიძესთან შეთანხმებით მას შემდეგ მიიღო, როცა ყოფილმა მოსამართლემ საქართველო დატოვა.
დიმიტრი გვრიტიშვილი ბესარიონ ალავიძეს „ქართული ოცნებისადმი“ ოპოზიციურად განწყობილ პოლიტიკურ აქტივისტს უწოდებს და ამბობს, რომ ის პირადი წყენის და უკანონოდ დაპირებული სარგებლის სანაცვლოდ, დაეთანხმა ყოფილი კოლეგების წინააღმდეგ წარმოებული, ცილისმწამებლური კამპანიის ნაწილად, რუპორად ქცევას.
„ისევ მიწევს, საზოგადოებას შევახსენო რამდენიმე ფაქტი მორიგი არჩევნების წინ, უკვე კანონზომიერად, გააქტიურებული ბესარიონ ალავიძის შესახებ, რომელიც არ ერიდება თავისი ყოფილი კოლეგების და სასამართლო სისტემის მიმართ უსინდისო ცილისწამებას.
ბესარიონ ალავიძე 2021 წლამდე მოსამართლე იყო, ჯერ სააპელაციო სასამართლოში, 2011 წლიდან კი – საქართველოს უზენაეს სასამართლოში.
მისი მოსამართლეობის პერიოდში, მე არ მახსოვს – ოდესმე ხმა ამოეღოს სასამართლო სისტემის წინააღმდეგ წარმოებული, ორკესტრირებული კამპანიის გასაპროტესტებლად; არადა, თუ მართლაც ისეთი ობიექტური, უშიშარი და სიმართლისმოყვარეა, როგორადაც თავს წარმოაჩენს, სწორედ მაშინ უნდა დაეცვა პროფესიული ღირსება.
ახლა კი, დღე არ გავა, ხანაც – ერთ დღეში შესაძლოა რამდენჯერმეც რომ არ გამოაქვეყნოს სოციალური ქსელის მეშვეობით საკუთარი, სიძულვილის ენით ჩამოყალიბებული ,,მოსაზრებები“, რომლებშიც ლანძღავს ლამის ყველას და ყველაფერს.
მისი ,,გაბრაზება“ ადვილად აიხსნება: 2021 წელს მოინდომა უზენაესი სასამართლოს მოსამართლის სტატუსის შენარჩუნება, საჯარო კონკურსში მონაწილეობის გზით, რომელშიც, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, კრახი განიცადა: ჯერ კიდევ მოქმედმა მოსამართლემ, საჯარო გასაუბრებისას ვერ უპასუხა მისთვის დასმულ 20-ზე მეტ სამართლებრივ შეკითხვას.
სწორედ ამ კონკურსის მისთვის სამარცხვინოდ დასრულების შემდეგ, ბესარიონ ალავიძე დაუსრულებლად წუწუნებს და აცხადებს, რომ სასამართლო სისტემაში მოსამართლეები (თვითონ ისიც) განიცდიან (განიცდიდა) ზეწოლას ე.წ. კლანის მხრიდან.
საოცარი ლოგიკაა: თუ სისტემაში ასეთი გაუსაძლისი და ღირსების შემლახველი მდგომარეობა იყო და არის, თუ საქართველოს იუსტიციის უმაღლესი საბჭო ასეთი ,,პირსისხლიანი“ იყო, რატომ მოინდომა ამ სისტემაში კვლავ და უვადოდ დარჩენა? რატომ და რის იმედად გავიდა ასეთი საბჭოს წინაშე კონკურსზე ? ან, სანამ ხსენებულ კონკურსზე გავიდოდა, რატომ ხვდებოდა პირადად საბჭოს ზოგიერთ წევრს და წინასწარვე ითხოვდა მის მხარდაჭერას? ასევე, რატომ დათანხმდა, კონკურსამდე, ამგვარ ,,პირსისხლიან“ საბჭოს უფლებამოსილების კიდევ რამდენიმე თვით გაგრძელებაზე? თუ მასზე რაიმე სახის ზეწოლა იყო, 2017 წელს გამოძიების ფარგლებში დაკითხვისას, ასევე – მასმედიასთან საჯარო კომენტარების გაკეთებისას, რატომ აცხადებდა ბ. ალავიძე, რომ არასდროს განუცდია და დაუდასტურებია ზეწოლის არსებობა არავის მხრიდან? იგივე განაცხადა პროკურატურამაც, გამოძიების მასალებზე დაყრდნობით, რომ ბ. ალავიძეზე რაიმე სახის ზეწოლის ფაქტი არ დასტურდებოდა.
როდის ცრუობდა თუ ცრუობს ბ. ალავიძე, მაშინ თუ ახლა? ეს არის კითხვები, რომლებიც პასუხგაუცემელია. სამაგიეროდ, გვაქვს პასუხი ერთ ლოგიკური კითხვაზე: რა მიზანს ისახავს ბესარიონ ალავიძის ამგვარი, სისტემატური კამპანია? გვაქვს ინფორმაცია, რომ ის, კონკრეტულ ადამიანებთან, აცხადებდა, რომ ე.წ. ენჯეო-სექტორის (რომელიც ქართულ სინამდვილეში უკვე ცნობილია, როგორც განსაკუთრებული დესტრუქციული ძალა, კაპიტანი გიგაურის და მისთანების ხელმძღვანელობით) დაპირებით და ხელშეწყობით, საკუთარი თავის ჩაგრულად, მსხვერპლად წარმოჩენის და ამით სასამართლო სისტემის ,,გაშავების“ სანაცვლოდ, ის მიიღებდა პოლიტიკურ თავშესაფარს საზღვარგარეთ და ,,უზრუნველ მომავალს“. ამ საქმეში მას უშუალოდ ეხმარებოდა ე.წ. ენჯეო-სექტორის ერთ-ერთი სახე და ლიდერი – კახა წიქარიშვილი, სასამართლო სისტემაზე განაწყენებული, კიდევ ერთი ეგზალტირებული ადამიანი. ამაზე მე ჯერ კიდევ 2022 წელს ვსაუბრობდი, მაშინაც უჩვეულოდ გააქტიურებული ბ. ალავიძის საპასუხოდ.
ამგვარი მიზნის არსებობით ხსნიდა ბ. ალავიძის მოულოდნელ და უჩვეულო გააქტიურებას მოქმედი და ცნობილი ადვოკატიც საკუთარ ფეისბუქ-სტატუსით, რომელიც აცხადებდა, რომ ეს აქტიურობა ბ. ალავიძის ,,ვაჟკაცობით“ კი არა, არამედ ,,პოლიტიკური თავშესაფრის ტკბილი სიკეთით“ იყო გამოწვეული.
ეს ყველაფერი ცხადად წარმოაჩენს, რომ ბესარიონ ალავიძე არ არის სასამართლო სისტემის კონსტრუქციული, ობიექტური და შედეგზე ორიენტირებული კრიტიკოსი. რეალობა ისაა, რომ არჩევნების წინ, მისმა პატრონებმა დაუკვეთეს სასამართლო სისტემის გაშავების მორიგი მცდელობა, პოლიტიკურ პროცესებში ტემპერატურის რამენაირად აწევის მიზნით. ამდენად, ბესარიონ ალავიძის სახით, ჩვენ ვხედავთ მმართველი პოლიტიკური ძალისადმი მკაფიოდ ოპოზიციურად განწყობილ პოლიტიკურ აქტივისტს (ეს ვლინდება ბ. ალავიძის თითქმის ყოველდღიურ, პოლიტიკური კრიტიკისა და ლანძღვის ნიაღვრით გაჯერებულ პოზიციონირებაში), რომელიც, პირადი წყენის და უკანონოდ დაპირებული სარგებლის სანაცვლოდ, დაეთანხმა ყოფილი კოლეგების წინააღმდეგ წარმოებული, ცილისმწამებლური კამპანიის ნაწილად, რუპორად ქცევას“, – აცხადებს დიმიტრი გვრიტიშვილი.
„მიფიქრია, მანტიით ჩამოვიკიდებ თავს სასამართლოზე-მეთქი“ – რას ჰყვება უზენაესის ექს-მოსამართლე ზეწოლაზე
