“ნაციონალურ მოძრაობაში” დაპირისპირება გრძელდება – ხაბეიშვილის მოწინააღმდეგეთა რიცხვი კი იზრდება

“ნაციონალურ მოძრაობაში” დაპირისპირება გრძელდება. პოლიტსაბჭოს გაფართოების გადაწყვეტილების მიუხედავად, ხაბეიშვილის მოწინააღმდეგეთა რიცხვი, ყოველდღიურად იზრდება.
ლევან ბეჟაშვილის განცხადებით, ყოფილ თანამოაზრეებთან კონფლიქტის მოგვარების ერთადერთი საშუალება, მანიფესტზე ხელის მოწერა და იმ იდეების გაზიარებაა, რასაც თავად აჟღერებენ.
“ყველა ის ადამიანი, ძველი პოლიტსაბჭოს წევრი, ვინც აღიარებს ერთიანობის მანიფესტის სულისკვეთებას და მზად არის, რომ ს ხელმძღვანელობით პარტიასთან ერთად ჩაებან “ქართული ოცნების” რეჟიმის წინააღმდეგ, ბუნებრივია, მათთვის კარი ღია იქნება. ეს მნიშვნელოვანი წინ გადადგმული ნაბიჯია ერთიანობისკენ”, – განაცხადა ლევან ბეჟაშვილმა.
ნიკა მელიას მხარდამჭერები კი ლევან ხაბეიშვილს კვლავ მოუწოდებენ, აიღოს პასუხისმგებლობა მისი თავმჯდომარეობის პერიოდში პარტიაში განვითარებულ მოვლენებზე. ამბობენ, რომ პარტია დამოუკიდებელმა პირმა უნდა მართოს.
“მოვუწოდებთ ლევან ხაბეიშვილს, გაანალიზოს მისი როლი ამ პროცესში და შეძლოს საკუთარი ინტერესების უკალა პლანზე გადაწევა. არც ლევან ხაბეიშვილი და არც ნიკა მელია არ მესახება იმ ადამიანად, რომლებიც შეძლებენ დაპირისპირებული მხარეების გაერთიანებას. ან ეს პოზიცია არჩევნებამდე უნდა იყოს ვაკანტური და მაგალითად, პოლიტსაბჭომ ან ასეთმა კოლეგიალურმა საბჭომ უნდა მართოს “ნაციონალური მოძრაობა” ან ამ პოზიციაზე უნდა იყოს ადამიანი, რომლის მიმართაც არ იქნება კითხვის ნიშნები, რომ ეს ადამიანი არის მხარე”, – განაცხადა გიორგი ონიანმა.

ასევე დაგაინტერესებთ

ჩვენ უნდა შევქმნათ სტიმული პოტენციური პროფესორ-მასწავლებლებისთვის, მაღალი კვალიფიკაციის მქონე ადამიანებისთვის, უნდა შეიქმნას ისეთი ადამიანების ბირთვი უნივერსიტეტებში, რომლებიც სრულად მიუძღვნიან თავს განათლებას, სწავლებას, მეცნიერებას, კვლევას, სახელმძღვანელოების შემუშავებასა და პროგრამების განვითარებას

პარლამენტის გადაწყვეტილება დემოკრატიის შეზღუდვა კი არა, მისი დაცვის ნაბიჯია. ეს კანონი გარანტიაა, რომ პოლიტიკაში დარჩებიან მხოლოდ ისინი, ვინც სახელმწიფოს ემსახურება და არა უცხო ინტერესებს

ისინი პირდაპირ გვეუბნებიან, რომ საქართველოს სახელმწიფო არის მეორე, მესამე რიგის სახელმწიფო, რომელსაც არ აქვს უფლება ჰქონდეს ისეთი კანონმდებლობა, როგორიც განვითარებულ სახელმწიფოებს აქვთ