ჟურნალისტი გოჩა მირცხულავა:
საოცრებაა ღმერთმანი… დიახ, ინტელექტი არ არის ცოდნის რაოდენობა – რა და რამდენი იცი – თუნდაც კვალიფიციურად. ჰო, ზუსტად ვარ დარწმუნებული, რომ ქართველი პოლიციელების (სამართალდამცველების) უმეტესობას უმაღლესი განათლებაც აქვს და ცოდნაც – როგორ ჩაუდონ როგორც აწამონ, როგორ აბულინგონ, როგორ დასცინონ (ჰო, ამასაც ცოდნა უნდა), როგორც გაამწარონ, როგორ ატკინონ. თუმცა მათ უმეტესობას არ აქვს ინტელექტი, რაც აზროვნების მოქნილობაა უპირველსად. ცოდნა მოქნილობის გარეშე კი გაჭედვაა – ჭაობია და ვხედავთ კიდეც რა ჭაობშიც არის ქართული პოლიციაც, სასამართლო სისტემაც და მთლიანად საჯარო სექტორი.
სხვაგვარად, მინიმალური ინტელექტის მქონე პოლიციელმა, პირველ რიგში საკუთარ მუნდირს (მამაშენს კი არ უყიდია), როგორ უნდა მიაყენო შეურაცხყოფა – დანაშაული შეტენო უდანაშაულოს?
ჩვენ ვერ შევძელით ვერასოდეს სისტემა ბოლომდე დაგვენგრია, რადგან ყოველი ახალი მხოლოდ გარედან ცვლიდა, მეტწილად, ფასადს… რომ შეგვეცვალა სისტემა შინაარსობრივად, შეუძლებელი იქნებოდა ამდენი დეგრადირებული პოლიციელი გვყავდეს სახელმწიფოში, რომელსაც შეუძლია “საქართველოს სახელით დაიჭიროს და უფრო მეტიც, გვყავდეს ამდენი უზნეო და სრულიად გარყვნილი მოსამართლე, რომელსაც შეუძლია საქართველოს სახელით განაჩენი გამოიტანოს.
რასაც ვაკვირდები, ფილოსოფიურ დონეზე არც ერთ მოსამართლეს არ აქვს გაცნობირებული ის მისია, რომელიც ერგო – თითქოს ღმერთმა საკუთარი ძალაუფლება გაუნაწილა… და უნდა იყოს მოწყალე, გულისხმიერი, მაგრამ სამართლიანი და არა ყალბი, სასტიკი… ღმერთმა გაუნაწილა ძალაუფლება ადამიანს და ადამიანმა მონობა აირჩია…
ჰოდა… რეზო კიკნაძის ჩვენება წავიკითხე დღეს დილით მესამედ… უარესებიც მოგვისმენია… და დღეს ყველა პოლიციელი, კოლეგა ცრუ მოწმეებისა თუ კოლეგა მოძალადეების გამო თავდახრილი უნდა დადიოდეს… სირცხვილით იწვოდეს…
რამდენიმე წუთის წინ, სახლთან, ჩემს შვილს ვესაუბრებოდი. იქვე პატრულის მანქანა იდგა და საჭესთან ძალიან ლამაზი ახალგაზრდა გოგო… ერთი ფრაზით გამომელაპარაკა – “ეს მანქანა თქვენია?” ძალიან თავაზიანი იყო, გვერდზე ასევე სიმპატიური ახალგაზრდა მეწყვილე ყმაწვილი ეჯდა. და… ლიფტში გული ამერია, ძლივს შემოვასწარი სახლში… შევეცადე თავი იმით დამემშვიდებინა, რომ ჩემი შვილები არ არიან ეგეთები და კიდევ უფრო ცუდად ვიგრძენი თავი… ის ლამაზი პატრული – გოგო, შესაძლოა დედაა, ან სულაც არა ჯერ, მაგრამ შვილი ხომ არის და ის სიმპატიური ბიჭიც ან მამააა ან იქნება მამა და ეგეც შვილია… და განა მამები და შვილები არ არის ისინი ვისზეც რეზო და სხვა სინდისის პატიმრები საუბრობენ, ან ისინი ვინც ცრუ მოწმეები არიან? ის გამომძიებელი…. ის პროკურორი… ის მოსამართლე…
ღმერთო ჩემო, მერე რა რომ სხვისი შვილები არინ, მერე რა… რა საზარელია იმის გაფიქრება რომ ისინი, ვიღაცეების დავალებით უდანაშაულო ადამიანებს სიცოცხლეს უნგრევენ… რას დაამსგავსა, როგორ დაამახინჯა სულიერად ეს ლამაზი გოგო ბიჭები სწორედ იმან, რომ მათ არ აქვთ აზროვნების მოქნილობა – ინტელექტი და ღმერთის მიერ მათთვის ბოძებულ წყალობას – განაწილებულ ძალაუფლებას – ეშმაკის საკეთილდღეოდ იყენებენ.
