დიდ ბრიტანეთს 18 ევროპულ ქვეყანას შორის დისტანციური მუშაობის ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი აქვს, სადაც თანამშრომლები კვირაში საშუალოდ 1.8 დღე სახლიდან მუშაობენ. უფრო ფართო მასშტაბით, ეს მაჩვენებელი დიდ ბრიტანეთს 40 ქვეყნიდან მეორე ადგილზე აყენებს.
მაგრამ დიდი ბრიტანეთის გარდა, რით განსხვავდება სახლიდან მუშაობის (WFH) მაჩვენებლები ევროპასა და მსოფლიოში? და რას შეუძლია ახსნას ქვეყნებს შორის არსებული განსხვავებები?
სამუშაო გარემოს გლობალური კვლევა (G-SWA) აჩვენებს, რომ COVID-19 პანდემიის შემდეგ დისტანციური მუშაობის ტენდენციები შეიცვალა. კვლევის მეოთხე ტალღა, რომელიც 2024 წლის ნოემბრიდან 2025 წლის თებერვლამდე ჩატარდა, მოიცავს 20-დან 64 წლამდე ასაკის სრულ განაკვეთზე დასაქმებულ მუშაკებს, რომლებსაც აქვთ უმაღლესი განათლება (კოლეჯი ან უნივერსიტეტი).
მიუხედავად იმისა, რომ გლობალური მასშტაბით დისტანციური მუშაობის საშუალო მაჩვენებელი კვირაში 1.2 დღეს შეადგენს, გამოკითხულ 40 ქვეყანაში დისტანციური მუშაობის მაჩვენებლები მნიშვნელოვნად განსხვავდება და სამხრეთ კორეაში კვირაში მხოლოდ 0.5 დღიდან კანადაში 1.9 დღემდე მერყეობს.
რატომ ლიდერობს დიდი ბრიტანეთი WFH მოძრაობაში?
ევროპის რეკონსტრუქციისა და განვითარების ბანკის წამყვანი ეკონომისტის და ლონდონის კინგს კოლეჯის ეკონომიკის ასოცირებული პროფესორის, დოქტორ ჯევატ გირაი აქსოის თქმით, დიდი ბრიტანეთის უმაღლეს რეიტინგში მოხვედრას რამდენიმე ფაქტორი განაპირობებს.
„დიდი ბრიტანეთი კულტურული ინდივიდუალიზმის მაღალ დონეს ავლენს, რაც მჭიდრო კავშირშია ავტონომიურ სამუშაო გარემოში კომფორტთან“, – განაცხადა გირაი აქსოიმ.
აქსოიმ აღნიშნა, რომ დიდ ბრიტანეთში ხანგრძლივი და მკაცრი ლოქდაუნები განხორციელდა, რამაც დააჩქარა დისტანციური მუშაობის ინფრასტრუქტურისა და ნორმების დანერგვა. მან ასევე განმარტა, რომ დიდი ბრიტანეთის შრომის ბაზარი კონცენტრირებულია მომსახურების სექტორებში — როგორიცაა ფინანსები, კონსულტაცია და მედია — სადაც WFH შეიძლება პრაქტიკული ვარიანტი იყოს.
ვრცლად euronews–ზე
