წელს Tbilisi Open Air 24 მაისს გაიხსნა. ფესტივალი განსხვავებული ფორმატით დაბრუნდა და 24-25 მაისს ტრადიციულად Lisi Wonderland-ის ტერიტორიაზე გაიმართა. წინა წლებისგან განსხვავებით, გამომსვლელთა სიაში უცხოელი შემსრულებლები არ ყოფილან. ორი დღის განმავლობაში მსმენელი ქართველი არტისტებისა და მუსიკალური კოლექტივების გამოსვლებს ისმენდა. წლევანდელი ფესტივალის ერთ-ერთი მთავარი აქცენტი მუსიკალური კოლაბორაციებია გახლდათ.
სპეციალურად მოწვეულ სტუმართა შორის იყვნენ: პაატა ბურჭულაძე, ნანი ბრეგვაძე, მერაბ სეფაშვილი, გიული ჩოხელი და გიორგი უშიკიშვილი, სუხიშვილები…
25 მაისს ნინო სუხიშვილის მიერ სცენიდან წარმოთქმული სიტყვები ბევრისთვის მოულოდნელი იყო…
“ჩვენ ვართ ქრისტიანული ქვეყანა, დიდება უფალს! ჩვენი დასი ემიჯნება იმ სიტყვას, რომელიც აქ გაჟღერდა, რომელიც მკრეხელური იყო ჩვენი გაგებით. ჩვენ ამას არ ვეთანხმებით, ჩვენი დევიზი ყოველთვის იყო – ენა, მამული, სარწმუნოება…“
ამ ნათქვამმა ბევრი დააბნია, კონკრეტულად ვის გამოსვლას გულისხმობად ნინო სუხიშვილი გაუგებარი აღმოჩნდა. ზოგს ეგონა, რომ ჰომოფობიის წინააღმდეგ ნამღერი ტექსტები არ მოეწონა, ზოგს – სხვა ვერსია ჰქონდა.
თუ ვის სიტყვას ემიჯნებოდა და მიაჩნდა მკრეხელობად, ამის გასარკვევად თავად ნინო სუხიშვილს დავუკავშირდით, რომელიც მოკლე კომენტარით შემოიფარგლა:
“ჩემს ნათქვამში იგულისხმებოდა არჩილ გულედანის ნამღერი სიმღერის ტექსტი, და გთხოვთ მეტი შეკითხვებით ნუ შემაწუხებთ, შეუძლოდ ვარ, გავცივდი გუშინ“.
როგორც გავარკვიეთ ის გულისხმობდა “მწვანე ოთახის” საკმაოდ ძველ სიმღერას “MAMA”, რომელიც “იუითუბზე” ჯერ კიდევ 2013 წელს არის ატვირთული. სიმღერის ტექსტი რამდენიმე არაეთიკურ ფრაზას შეიცავს, ნახსენებია “ჯვრები”, “შავი ჯიპები” და ძირითადადა საბჭოთა და რუსული აგრესიის წინააღმდეგ არის მიმართული.
