,, თანაც, ეს შტერი „ვაკე პარკ“-ს ვერ ამბობდა და სულ „აკვა პარკ“, „აკვა პარკ“-ს იძახდაო” – რას იხსენებს ბუბა კუდავა

ისტორიკოსი, პროფესორი, გამომცემელი, ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის ყოფილი ხელმძღვანელი ბუბა კუდავა სოციალურ ქსელში წერს:
,,წლების წინ ერთი ახალგაზრდა კაცი, ფერეიდნელი ქართველი დაუბრუნდა ისტორიულ სამშობლოს. მიდგა, მოდგა, მაგრამ ფეხი ჯერ ვერსად მოიკიდა. იმჟამად სამსახურში ვაკანსია გვქონდა და დროებით მძღოლობა შევთავაზე. სიამოვნებითო, თან ქალაქსაც ვისწავლიო. მოკლედ, შეუდგა მუშაობას.
ერთი ჩვევა ჰქონდა. სადაც ირანულნომრიან მანქანას დაინახავდა (მაშინ ხშირი იყო), გადაჰყოფდა ფანჯრიდან ნახევარ სხეულს (ტანმორჩილი გახლდათ), შუა გადი-გამატარეში ძარღვების დაბერვამდე დასჭყივლებდა სპარსულად მთელი ხმით და გაუბამდა მგზნებარე ბაასს გაღმა მანქანაში მგზავრებს.
ერთხელაც, ერთად ვმოძრაობთ. სადღაც ფილარმონიასთან ვართ და მორიგი მანქანა დალანდა. ოჯახი იჯდა და ისინიც დიდი ენთუზიაზმით და ანთებული თვალებით გამოეგებნენ. რამდენიმე ხმამაღალი გადაძახილისა და გულიანი დამშვიდობების შემდეგ მომიბრუნდა ეს ჩვენი ფერეიდნელი და მოკლე შინაარსი მომითხრო:
– ვაკის პარკში უნდოდა და არასწორად მიდიოდაო. გზა ვასწავლე, ახლა მოატრიალებს და სწორი მიმართულებით წავაო. თანაც, ეს შტერი „ვაკე პარკ“-ს ვერ ამბობდა და სულ „აკვა პარკ“, „აკვა პარკ“-ს იძახდაო.
მე ხომ სიცილით გავიგუდე, მერე ეს ხომ გავარკვიე და ჩაბჟირებამდე ვიცინეთ… და მერე, ყოველ შეხვედრაზე, წლიდან წლამდე, ამ ამბავს ვიხსენებთ და წარმოვიდგენთ, როგორ ჰყვება ის საწყალი თავის ახლობლებში, როგორ შეხვდა შუაგულ თბილისში ერთ აფერისტ ირანელს და სწორ გზაზე დამდგარი, როგორ გაუშვა მოსავლელში…
არადა, პატიოსნად იძახდა ის კაცი – „აკვა პარკ“, „აკვა პარკ“-ო. და სწორადაც მიდიოდა…”