ისტორიის მკვლევარი და მასწავლებელი, გიორგი ჯავახიშვილი:
მსურს, როგორც ისტორიის მასწავლებელმა და მკვლევარმა ყურადღება მივაქციო იმ გამოწვევებიდან ერთ-ერთს, რომელიც დგას ჩვენი სკოლების და შესაბამისად საზოგადოების წინაშე.
მოგეხსენებათ, განათლების და მეცნიერების სამინისტრომ შეაჩერა სკოლის ზედა საფეხურის მესამე წლის, ანუ მე-12 კლასის სახელმძღვანელოების გრიფირების პროცესი საზოგადოებისა და, რაც მთავარია, პედაგოგებისთვის ბუნდოვანი მიზეზების გამო. მკაფიო განაცხადი ამის შესახებ არ გაკეთებულა. იცით რომ ისტორიასთან ორგვარი შეხება მაქვს – სკოლაში ვასწავლი, როგორც საგანს და ვცდილობ ვიკვლიო სხვადასხვა პრიზმიდან, მათ შორის მეხსიერების პოლიტიკის გადმოსახედიდან. ისტორია ეროვნული ნარატივის შექმნის მექანიზმია – ბევრისთვის ისტორიის სასკოლო სახელმძღვანელო ერთადერთი წიგნია, რომელსაც ისტორიაზე წაიკითხავს ცხოვრებაში, ამიტომ ისტორიის სახელმძღვანელოები, მით უფრო უახლესი ისტორიის, გადაჯაჭვულია ჩვენს ყოველდღიურობასთან, იდენტობასთან, შფოთებთან და მომავალთან – შესაბამისად ხშირად პოლიტიზირებულია.
საქმე იმაშია, რომ სასკოლო ისტორია მესამე თაობის ეროვნული სასწავლო გეგმით ორ ნაწილად – მსოფლიო და საქართველოს ისტორიად გაიყო, რაც თავისთავად არაერთი პრობლემის გამომწვევი გამოდგა სკოლაში (პრობლემურია როგორც წიგნების, ისე სასწავლო პროცესის მხრივ, თუმცა ახლა ამაზე ვრცლად არ ვაპირებ).
