მე, მაინც, ჩემ აზრზე ვრჩები, არ გვიხდება ეს მთავრობა. გამარჯვების გზაზე შემდგარ ერს, უზარმაზარი ახალგაზრდული ენერგიით ბებერ ევროპაში გალაღებულს, ნაფტალინის სურნელით გაჯერებული უღიმღამო “ლიდერშიპი” не комильфо ( comme il faut ფრანგები იტყოდნენ ძველად, არისტოკრატიულ, სალონურ შეხვედრების დროს, შეუსაბამო რამეზე). ესპანეთთან შანსი გვაქვს. გენეტიკურად ქართველებს ბრძოლაში ორი რამე მოგვდგამს, დისციპლინა და საბრძოლო ტრანსში შესვლა. ორივე გვაკლდა ფეხბურთშიც და ცხოვრებაშიც ცოტა ხნის წინ. ქართველების უდისციპლინობაზე ლეგენდები დადიოდა, მაგრამ როდესაც აზიურმა ერებმა ისე მოაღწიეს 21-ე საუკუნეს, რომ მწყობრად ბრძოლის სამხედრო ხელოვნებას ვერც კი მიუახლოვდნენ, ხოლო ევროპელებმა მწყობრით ბრძოლის ტაქტიკას მხოლოდ 1779 წელს გაუგეს გემო (რომაელები არ ითვლება, მათ თავიანთი ლეგიონი პრაქტიკული საჭიროებიდან გამომდინარე შექმნეს და მერე მოერგნენ ლეგიონის ხასიათს), ქართველებისთვის დისციპლინირებული სამხედრო მწყობრი, ორგონული მშვიდობიანი რუტინის გაგრძელება იყო, ბრძოლის ველზე. ისტორიული მაგალითებიც გვაქვს, უტყუარი, რომ ვერ გამოიგონებს კაცი თუ ნანახი არა აქვს. კოლხების ფლოტის ერთობლივი მოქმედება არგოს დევნის დროს (სანამ რადიო არ გამოიგონეს, ევროპელებს არც დასიზმრებიათ რამდენიმე გემის სინქრონული ბრძოლა) და იბერიელი შუბოსნები (შუბით ერთობლივი ბრძოლა უდიდეს დისციპლინას და ერთიან მოქმედებას მოითხოვს). მოკლედ, საქართველოს საფეხბურთო ნაკრები უაღრესად დისციპლინირებული გუნდია ამ ჩემპიონატზე და თამაშიდან თამაშამდე ამ დისციპლინირებულობის ეფექტიანობა მატულობს, ამიტომ ესპანეთთან დისციპლინა და შეთამაშებულობა იქნება ჩვენი პირველი კოზირი. საბრძოლო ტრანსი, ცოტა ხელოვნური ტერმინია, მაგრამ ქართველებს ახასიათებთ, გავეშება ბრძოლის მსვლელობისას. ხელდახელ ბრძოლაში როგორც წესი სხვა არმიის ჯარისკაცებს პირველი მიძალების ეფექტი ახასიათებთ, პირველი შეხებიდან მოკლე დროში დგება ენერგიის გამოყოფის პიკი, როდესაც მოგება იჭედება, მოქმედება ყველაზე ენერგიულია, ამის მერე იწყება დაღლის პროცესი და გამარჯვება მხოლოდ ფიზიკური გაწვრთნილობით მიიღწევა, როდესაც შენ მოწინააღმდეგეზე ნელა იღლები. ქართველებს პირველი მიძალების შემდეგ, პაუზა აქვთ და მერე ეწყებათ ენერგიის მოზღვავება, ე.წ. საბრძოლო ტრანსში შედიან და რაც უფრო დრო გადის უფრო ენერგიულად, გავეშებულად იბრძვიან და ბრძოლის დასასრულამდე დაღლის ნაცვლად ენერგია ემატებათ (თუ მოწინააღმდეგე რიცხოვნულად ძალიან არ ჭარბობს და ადამიანის ფიზიკურ შესაძლებლობას არ ცილდება მათი განადგურება). მოკლედ, მეორე კოზირი ესპანეთთან (თუ დისციპლინას შევინარჩუნებთ ) თამაშის ბოლომდე ენერგიის შენარჩუნება და დამაგვირგვინებელ ეტაპზე მეორე სუნთქვის გახსნა იქნება (წესით უნდა შევძლოთ, ჩეხეთთან და პორტუგალიასთან იყო ამის ნიშნები). მოკლედ: მთავრობა არ გვიხდება და გამოსაცვლელია. ჩვენ ნაკრებს კი ნამდვილად შეუძლია ესპანეთთან კიდე ერთი სასწაული გამოაცხოს. დარწმუნებული ვარ, რომ შანსი გვაქვს. იმედი მაქვს, რომ ჩვენ ფეხბურთელებს თავისი თავი ნაპოვნი აქვთ და გუნდურობის ეფექტიანობაც გასიგრძეგანებული. დამსახურებული უნდა მივიღოთ.
