„მიწის სტატუსის ცვლილება, საკმაოდ რთული პროცესია, ძირითადად ხდება სასოფლო-სამეურნეო სტატუსის მქონე მიწის არასასოფლო-სამეურნეო მიწის სტატუსის მქონედ შეცვლა, იქნება ეს ბიზნესის, ინდუსტრიული თუ სხვა მიმართულებით“ – ამის შესახებ, რადიო „კომერსანტის“ გადაცემაში, „კომერსანტის დილა“ იურისტმა და სამოქალაქო სამართლის სპეციალისტმა გვანცა ჟორჟოლიანმა ისაუბრა. მისი განმარტებით სასოფლო-სამეურნეო მიწა არის ისეთი რესურსი, რომლის ქონის უფლება აქვს ან სახელმწიფოს, ან მუნიციპალიტეტს ან მხოლოდ მოქალაქეს, ჩვენ ვიცით, რომ უცხოელისთვის სასოფლო-სამეურნეო მიწის გადაცემა ან ფლობა აკრძალულია.
„იმ შემთხვევაში, როდესაც მოქალაქეს სურს, რომ სასოფლო – სამეურნეო მიწის სტატუსი შეცვალოს არა სასოფლო სამეურნეო მიწად. მან უნდა მიმართოს ადგილობრივ მუნიციპალიტეტს, სადაც რეგისტრირებულია მიწის ნაკვეთი, თუ მიწის სტატუსი იცვლება მასზე საწარმო მნიშვნელობის გამო საჭიროა რაიონის ადმინისტრაციული ორგანოს დადგენილება, რომ დასაშვებია აღნიშნული სტატუსის ცვლილება რაიონის / ქალაქის კეთილმოწყობის ფარგლებში, ასევე აუცილებელია ჰქონდეს ბიზნეს გეგმა კონკრეტულ პიროვნებას, რომელსაც აქვს სტატუსის ცვლილების სურვილი, ოღონდ ბიზნეს გეგმაში არ იგულისხმება სურვილი ან მიზანი, აქ უნდა იყოს ჩამოთვლილი თუ რას ითვალისწინებს ბიზნეს გეგმა, მათ შორის მოგება რამდენია, რამდენ მოქალაქეს დაასაქმებს და როგორია მომავალი ხუთი წლის გეგმა და განახორციელებს კონტროლს.
თუ მაგალითად სასოფლო-სამეურნეო მიწის შეცვლა გვინდა არა სასოფლო-სამეურნეო მიწად, იმისთვის, რომ მივიღოთ მშენებლობის ნებართვა, შეიძლება ეს იყოს კორპუსი ან აგარაკი, ამისთვის საჭიროა მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურიდან მივიღოთ თანხმობა მშენებლობის ნებართვის თაობაზე და ამის შემდეგ ეს დოკუმენტი დავურთო სხვა თანამდევ დოკუმენტებს.“ – აღნიშნა გვანცა ჟორჟოლიანმა.
რაც შეეხება საკუთრების უფლების შეზღუდვას, ჟორჟოლიანი აღნიშნავს, რომ საკუთრების უფლება აბსოლუტური უფლებაა და არ იზღუდება, თუმცა აქ მნიშვნელოვანია ყურადღების იმაზე მიქცევა თუ რა სტატუსის მქონე მიწის მფლობელები ვართ.
„თუ ჩვენ ვართ სასოფლო-სამეურნეო სტატუსის მქონე, ასევე უნდა გავიაზროთ თუ რა უფლებები გვაქვს ამ სტატუსის მიწასთან, რომ დანიშნულებისამებრ გამოვიყენოთ, თუმცა ამ მიწაზე კანონი აგარაკის აშენებას არ ზღუდავს იმ შემთხვევაში თუ ჩვენ ჩავწერთ და დავარეგისტრირებთ ამ შენობა-ნაგებობას, როგორც დამხმარე ფართს და არა როგორც საცხორვებელს.“ – აღნიშნა გვანცა ჟორჟოლიანმა.
რაც შეეხება ტარიფებს, გვანცა ჟორჟოლიანი აღნიშნავს, რომ უძრავი ქონების დაყოფის შემთხვევაში იგივე თანხაა, რაც გაყიდვის და გასხვისების და ჩუქების შემთხვევაში. მისივე თქმით იუსტიციის და საჯარო რეესტრს აქვს ტარიფები დადგენილი და 4 სამუშაო დღის შემთხვევაში ეს არის 150 ლარი, 2 სამუშაო დღის შემთხვევაში 270 და იმავე დღეს 350 ლარის გადახდა უწევს მოქალაქეს.
რაც შეეხება მიწის სტატუსის ცვლილებას, გვანცა ჟორჟოლიანი აღნიშნავს, რომ მოქალაქეს დამატებით ეკისრება საკომპენსაციო თანხა, რომელიც თბილისის და ბათუმის ტერიტორიაზე, 1 ჰა მიწის ფართობზე 34 000 ლარია გადასახდელი.
აბაშაში 33 000 ლარი, მცხეთაში 30 715, ქუთაისი 33 858 ლარი, სიღნაღი 28572 ლარი და ა.შ. კანონი ყველა ქალაქის და მუნიციპალიტეტის საკომპენსაციო თანხის ჩამონათვალს ადგენს.
