“შეუძლია თუ არა ამ გუნდს საბერძნეთის დამარცხება?” – რას წერს მერაბ მეტრეველი

ქართველი ჟურნალისტი მერაბ მეტრეველი ერთა ლიგის ნახევარფინალში საქართველოსა და ლუქსემბურგის მატჩს გამოეხმაურა.
“ახლა მთავარი კითხვაა:
შეუძლია თუ არა ამ გუნდს საბერძნეთის დამარცხება?
ამ კითხვაზე პასუხი მარტივი არაა, რადგან გუშინდელმა თამაშმა ტკბილ-მწარე შეგრძნება დაგვიტოვა. რომ არა VAR-ის ჩარევა, ვინ იცის, თამაში როგორ გაგრძელდებოდა? თუმცა ისიც სათქმელია, რომ საერთო ჯამში, ჩვენ უკეთ ვითამაშეთ და უფრო მეტი მომენტიც გვქონდა (ორჯერ გავარტყით ძელს), ოღონდ ფეხბურთი ის თამაშია, სადაც ყოველთვის არ იგებს ის, ვინც უკეთ თამაშობს და გუშინ შეიძლება ეს ამბავი მომხდარიყო, რომ არა მსაჯი.
ორჯერ შემოგვიტია სახიფათოდ ლუქსემბურგმა და ორივეჯერ ბეწვზე გადავრჩით; ერთხელ მამარდამ გვიხსნა, მეორეჯერ – VAR-მა, არადა, ჩვენი დაცვის ტრიოს გუშინ ერთ-ერთი საუკეთესო თამაში ჰქონდა. ეს შეფასებებშიც აისახა (კაშია- 7.2, კვირკველია – 7.2, დვალი – 7.7). ზოგადად, დაცვა შეცდომას რომ არ უშვებდეს, ფეხბურთში გოლი არ გავიდოდა, ამიტომ საერთოდ უშეცდომო თამაშს ვერავის მოსთხოვ. დაცვაში შეცდომა ყველა გუნდისთვის გარდაუვალი ამბავია (ამას წინათ კიდევ ერთხელ ვუყურე “დინამო”- “კარლ ცეისის” 1981 წლის ფინალის მომენტებს და ჩვენს კარში რომ გოლი გადის, მაგ დროს ჩივაძე და ხიზანიშვილი ისეთ ბავშვურ შეცდომებს უშვებენ, დღეს რომ ეს ქნან ჩვენმა მცველებმა, მათი ნაკრებიდან მოკვეთას მოვითხოვდით).
შესაბამისად, გაშვებულ გოლში მარტო დაცვას აღარ ადანაშაულებენ ,ხოლმე: მთელი გუნდი აგებს პასუხს, რადგან თანამედროვე ფეხბურთში მთელი გუნდი უტევს, მთელი გუნდი იცავს თავს. გუშინდელ გოლში ნახევარდაცვას არანაკლები ბრალი აქვს, რადგან მათ ტაქტიკური ჯარიმა არ აიღეს, როცა კონტრშეტევაზე წამოვიდა მეტოქე და ზოგადად, თამაშის იმ მონაკვეთში ბურთი დაუთმეს ლუქსემბურგს, რამაც გამოიწვია ქაოსი ჩვენს კართან. ზოგადად, თუ გინდა, შენს კართან ხიფათი არ შეიქმნას, მეტოქე კარამდე არ უნდა მოუშვა და ეს სწორედ შემტევებმა და ნახევარმცველებმა უნდა უზრუნველყონ. ანუ ბურთი და თამაში შენ უნდა აკონტროლო (რა თქმა უნდა, არსებობს მეორე ნომრად თამაშის ტაქტიკაც, მაგრამ ჩვენ ეს არასდროს გამოგვივიდა).
გუშინდელ თამაშში სწორედ ეს იყო კარგი, რომ საქართველომ სცადა შემტევი ფეხბურთის თამაში და ეს დიდწილად გამოუვიდა. სანიოლი, როგორც იქნა, მიხვდა, რომ ესაა ჩვენი გუნდისთვის უფრო ორგანული. ამისთვის საჭირო რესურსიც გვაქვს, ჩვენ თავად რომ არ ვხუჭავდეთ თვალს და ვაიგნორებდეთ კარგ ფეხბურთელებს. სანიოლს მუდმივად შევახსენებთ, როგორ აიგნორებდა ჩკავეტაძეს დიდი ხანი (ზოგი გულშემატკივარიც მხარს უბამდა, მაგან დაცვის დახმარება არ იცისო), ახლა კი ის გუნდის ლიდერია. იგივე სიჯიუტეს იჩენს ის ახლა არაბიძესთან დაკავშირებით, არადა, გუშინდელ თამაშში გამოჩნდა, რომ გვაკლია მასეთი ფეხბურთელი. ავხსნი, რატომ:
შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანდა, რომ დიდი სხვაობა იყო შეტევის მარცხენა ფლანგსა და მარჯვენა ფლანგს შორის. ჩვენი შეტევების 90 პროცენტი მარცხნიდან ვითარდებოდა, რადგან მარცხნივ ჩაკვეტაძე და შენგელია დაქროდნენ. (შენგელიამ საბოლოდ დაამტკიცა, რომ ამ პოზიცაზე დღეს ნაკრებში უკონკურენტოა. შეფასებაც ზივზივაძის შემდეგ ყველაზე მაღალი მიიღო გუნდში – 8.1. მერე რა, რომ ზოგიერთივით ჩემპიონთა ლიგაზე არ თამაშობს და საბერძნეთის საშუალო გუნდშია! ცხოვრება ზოგჯერ უსამართლოა).
აი, მარჯვენა ფლანგზე იგივე ვერ ხდებოდა, რადგან იქ არ გვყავდა ჩაკვესნაირი ტექნიკური ფეხბურთელი. სანიოლმა სიურპრიზი შემოგვთავაზა და ქოჩორაშვილი საყრდენის პოზიციაზე კი არ დააყენა, არამედ – რვიანის, ხოლო საყრდენად კიტეიშვილი მოქმედებდა. კიტე ყველგან კარგია. ქოჩორაშვილიც კარგი ბიჭია, მაგრამ ჩაკვესნაირი ტექნიკა არ აქვს და კაკაბაძეს ისე ვერ რთავდა შეტევებში, როგორც ჩაკვე შენგელიას.
ახლა წარმოიდგინეთ, მის ადგილზე არაბიძე რომ მდგარიყო. ანუ მარცხნიდან შეტევებს ჩაკვე გაამწვავებდა, ხოლო მარჯვნიდან – არაბიძე და ასეთი დისბალანსი ფლანგებს შორის არ იქნებოდა. პლუს, საბერძნეთთან ბურთის დაჭერა გვჭირდება და არაბიძე აქ ჩაკვესთან ერთად დიდ წვლილს შეიტანდა, მაგრამ აწი ამაზე ლაპარაკს რა აზრი აქვს? ალბათ მაინც არ გამოიძახებს.
ამიტომ იმაზე ვთქვათ, ამ რესურსით რისი შეცვლა შეგვიძლია.
ზოგი ფიქრობს, რომ საბერძნეთთან შემტევები კი არ უნდა დავამატოთ, არამედ ჩამშლელები. მე ამას არ ვეთანხმები დავწერე ზემოთ, რატომაც. ზოგადად, კლასიკური ექვსიანების დრო, ჩემი აზრით, წავიდა. მაგალითად, “ინტერში” ამ პოზიციაზე ჩალჰანოღლუ თამაშობს და ვინ იტყვის, რომ ის ჩამშლელია? ახლა რეჯისტების დროა და კიტესგან კარგი რეჯისტა გამოვა.
ერთადერთი, კანკავაზე მეფიქრება: რისთვის დააბრუნა სანიოლმა წასული კაცი, თუ მის დაყენებას არ აპირებდა? საბერძნეთთან თუ მაინც კლასიკური ექვსიანით თამაშს გადავწყვეტთ და კანკავას დააყენებს, მაშინ კიტე შეიძლება რვიანის პოზიციაზე წასწიოს და მარჯვენა ფლანგი შეტევაში სუსტი აღარ იქნება, მაგრამ მე კიტეს დავტოვებდი ცენტრში და მარჯვნივ, არაბიძის არყოფნაში, წიტაიშვილს დავაყენებდი.
წიტაიშვილი შეტევაშიც კარგია და დაცვაშიც. კარგ ფორმაშიცაა. პლუს, ცაციაა და მარჯვნიდან ცენტრისკენ კარგად შედის და საჯარიმოს გარედან კარგად ურტყამს. კაკაბაძესაც უკეთ ჩართავდა შეტევებში, ვიდრე ამას ქოჩორაშვილი აკეთებდა და მარჯვენა ფლანგი შეტევაში პასიური აღარ იქნებოდა.
მთავარი კი ისაა, რომ საბერძნეთთან ხვიჩა დაგვიბრუნდება და ჩვენი გუნდი შეტევაში უფრო სახიფათო გახდება. თუმცა ხვიჩას დაბრუნება დამატებითი თავსატეხიცაა მწვრთნელისთვის: ან ბუდუ უნდა დასვას სკამზე, ან ჟორჟი. თქვენ ვის დასვამდოთ მის ადგილზე?”, – წერს მერაბი.
ბ-ნო მერაბ, საიდან მოიტანეთ, რომ მეორე ნომრად თამაში არ გამოგვდის?!… ერთა ლიგის ამ გათამაშებაში, რაც თამაშები მოვიგეთ, მაკედონიასთან და ბულგარეთთან, სწორედ მეორე ნომრით. პირველ ნომრად სახლში ვეთამაშეთ ბულგარეთს და მომენტიც კი ვერ შევქმენით – 0:0. საბერძნეთთან პირველ ნომრად თამაში, გარანტირებული წაგებაა, რადგან ობიექტურად ჩვენზე ძლიერი, დისციპლინირებული და რაც მთავარია, ტაქტიკურად გამართული გუნდია… გუსტავო პოიეტმა აშკარად დაატყო ხელი მაგ გუნდს, ნახეთ მათი თამაშები საფრანგეთთან და ჰოლანდიასთან, ტოლი არაფერში დაუდეს და ბოლომდე ინარჩუნებდნენ ჯგუფიდან პირდაპირ გასვლის შანსს, მერე თემურ ქეცბაიას ჰკითხეთ – როგორ მოახერხა უსუსტესი კვიპროსით მაგ საბერძნეთის დამარცხება და მიხვდებით, რომელ ნომრად თამაშით გვექნება გასვლის შანსი… ისე, სანიოლი ესპანეთთანაც პირველ ნომრად აპირებდა თამაშს და კიდევაც “გამოიცნო” – აკი, გოლიც გავიტანეთ…