სამოქალაქო აქტივისტი, ზურაბ ფარჯიანი:
ჭიათურაზე მინდა დავწერო.
3500 მაღაროელი გაუშვეს სახლში, უფულოდ. პირობითად ავიღოთ 1500 ლარი ხელფასი თითოზე. ჯამში გამოდის თვეში 5 მილიონზე ოდნავ მეტი. პარლამენტარის მინიმალური ხელფასი – 11.800 ლარი. გუშინ წავიკითხე, რომ გენო პეტრიაშვილს ჯერ არც ერთ კენჭისყრაში მონაწილეობაც კი არ მიუღია. აი გენოს მინიმალური ხელფასია 11.800 ლარი, სხვების უფრო მაღალია. გვყავს 89 არალეგიტიმური პარლამენტარი, რომლებიც მინიმუმ 11.800 ლარს იღებენ. ჯამში – მილიონზე ოდნავ მეტი. 4 მილიონი სხვაობა მინისტრების, გუბერნატორების, ქართველი ხალხის ცემისთვის დარიგებული პრემიებიდან შეიძლება ამოიღოთ. არ ვიცი უშუალოდ ჭიათურლებს რამდენად მოგწვდებათ ჩემი ხმა, ჩემი სოლიდარობა თქვენ, მაგრამ პირველივე დღეებიდანვე პირველი ვისაც “დაარტყით”, ისევ ჩვენ. თქვენისთანა ხალხს. თურმე ჩვენ “პოლიციას” ვაღიზიანებთ და თქვენ ნურას უკაცრავად, თქვენ პოლიციას ნერვებს არ მოუშლით. სადამდეც არ “მოუშლით”, იქამდე ფეხებზე ეკიდებათ თქვენი პროტესტიც, თქვენი ოჯახებიც. მთავარია თავიანთი ჰყავდეთ კარგად. აგერ გუშინ გიპასუხათ კობახიძემ გაყინული მზერით. და პოლიტიკაა ჩემო კარგო ხალხო ყველაფერი. ყველაფერი რომ ძვირდება – პოლიტიკაა. ბებო რომ მაღაზიაში შედის და პურის გარდა ვერაფერს ყიდულობს – პოლიტიკაა. გურიაში რომ თოვლს ვერ მიხედეს, რაჭაში ღვარცოფს, სამაშველო ვერტმფრენების ნაცვლად წყლის ჭავლის მანქანები იყიდეს თუ კიბოიანი ბავშვების მკურნალობის ნაცვლად პრემიები დაირიგეს – ეგეც პოლიტიკაა. და თქვენი მოთხოვნებიც პოლიტიკაა. იმიტომ რომ ელემენტარულად სიტყვა “პოლიტიკა” – “პოლისის”, ქალაქის, სახელმწიფოს მართვას ნიშნავს. და ამ სახელმწიფოს დღეს ხელში იგდებს მხოლოდ ერთი ძალა. მხოლოდ ერთი ძალის ხელშია სასამართლოც, პოლიციაც და ის თქვენი “მანგანეზიც” მაგათ აბარებს საბოლოოდ ანგარიშს. თქვენ კი პირველი ქვა მაინც იმათკენ ისროლეთ, ვინც ამათ უსამართლობას და ძალადობას ებრძვის.
ესაა ჩემი სოლიდარობაც და საყვედურიც. ერთიც უნდა მეთქვა და მეორეც. იცოდეთ, რომ ერთ მხარეს ვდგავართ ჩვენ და ერთმანეთისკენ არ უნდა ვიშვერდეთ თითებს.
