გერმანიაში რაც განსაკუთრებით მოგეწონება, სატრანსპორტო სისტემაა. სწრაფი და კომფორტული მატარებლებით დანიშნულების ადგილამდე მარტივად მიაღწევ. უეფამ მაინც უცნაური გადაწყვეტილება მიიღო და რურის მხარეში კონცენტრირებულმა საქართველოს ნაკრებმა მეორე ტურში შორს, ჰამბურგში ითამაშა. სხვათა შორის, ჩვენი ბიჭებიც თამაშზე მატარებლით გაემგზავრნენ…
თუკი დორტმუნდში და თურქების წინააღმდეგ ასე არ იყო, ახლა განცდა დარჩა, რომ ქართველი გულშემატკივრები ჩეხებზე გაცილებით მეტნი ვართ. სტადიონთან მისასვლელი, სიმწვანეში ჩაფლული საკმაოდ ფართო გზა თეთრ-წითელშია გაფერადებული…
შეხვედრის შემდეგ გაორებული გრძნობებია. ისტორიული ქულა მისალოცია, ჯგუფიდან გასვლის შანსიც რჩება, მაგრამ
იყო მოგების შესაძლებლობაც. ორ თამაშში მეტი გვსუდა და შეგვეძლო, ვიდრე ერთი ქულაა. იქ, სადღაც შორს, გულის ნისლეულში მაინც მკაფიოდ ვხედავდით უკვე უმოტივაციო პორტუგალიის დამარცხებისა და ჯგუფიდან გასვლის გზებს!..
მიქს-ზონაში ხვიჩა კვარაცხელია გამოჩნდა, რომელიც საკუთარ და ნაკრების ძალებში დარწმუნებულია – გამარჯვება ყველასთან შეგვიძლია!..
საქართველოს ნაკრებმა 4 არენაზე ითამაშა, ყველაზე საფეხბურთო გარემო, სკამების იმგვარად განთავსება, რომ მაქსიმალურად ჩანდეს ის, რაც მინდორზე ხდება, სხვებზე მეტად “შალკეს” სტადიონზე შეიგრძნობოდა. ერთ დროს “აუფ შალკე” და ახლა “ფელტინს არენა” გადახურულია და მასზე თამაში ზამთარშიც მოსახერხებელია. ახლა რა პრობლემაც იდგა, ცოტათი ჟანგბადის დეფიციტი იგრძნობოდა, თანაც, ამ დღეს, ძალიან ცხელოდა.
გეკზერკირხენი ნაცრისფერი ქალაქია, აქ განსაკუთრებულს ბევრს ვერაფერს ნახავ. სამრეწველო დასახლებაშიც, ისევე როგორც სხვაგან, მეტროსა და ტრავმაის აწყობილი სისტემაა. სტადიონზე ნებისმიერი ადგილიდან სწრაფად მიდიხარ.
მატჩისწინა პრესკონფერენციაზე ხვიჩა კვარაცხელია გამოცხადდა. ხვიჩა ნამდვილი ლიდერი და დიდი ფეხბურთელია, რომელსაც თავდაჯერება არ აკლია, შეუძლია რუსი ჟურნალისტის პროვოკაციულ კითხვასაც ზუსტად ის პასუხი გასცეს, რაც საჭიროა, ამავდროულად კი მასში კვლავ ცოცხლობს გულწრფელი ბავშვი, რომელმაც თქვას, რომ იმედია, რონალდოს მაისური მისკენ წამოვა…
წინასწარმეტუველური ნიჭის გარეშეც იგრძნობოდა, “კვარას” პორტუგალიის კარი უნდა დაელაშქრა და ეს ძალიან სწრაფადვე მოხდა. გიორგი მიქაუტაძემ კიდევ ერთხელ გვაჩვენა, რა მაღალი კლასი აქვს. კვარაცხელიამაც ზუსტად იცოდა, როგორ უნდა ემოძრავა და სად მიიღებდა ბურთს… დავიჯერეთ, დავიჯერეთ, რომ შეგვიძლია და ბოლომდეც მივიყვანეთ ეს რწმენა, წინ მერვედფინალია!..
მერვედფინალი კიოლნში ჩავატარეთ. ეს ქალაქი მანამდეც დავათვალიერეთ. კიოლნის საკთადრო ტაძარი ერთ-ერთი ყველაზე დიდი არქიტექტურული მონუმენტია. კიოლნში ტურისტების ინტერესს შოკოლადის მუზეუმიც იმსახურებს. აღსანიშნავია ადგილობრივი, ისტორიული საფეხბურთო კლუბის მრავალფეროვანი მუზეუმი. ეს პრაქტიკაც როგორ გვჭირდება…
კიოლნის ფან-ზონაც განსაკუთრებულად აქტიური იყო, როგორც გასართობთა მრავალფეროვნებით, ასევე გულშემატკივართა აქტიურობით.
მერვედფინალში კვლავ საქართველოს ჰიმნის მოსმენა უდიდესი ჟრუანტელის მომგვრელი იყო – ყველა ოცნება ასრულებულია, ის, რაზეც ბავშვობიდან ბევრი გვიფიქრია, ჩვენ თვალწინ ჩაიარა.
უეფას დახმარებით, შიდა მოძრაობები თავისუფალი გვქონდა, რამაც საშუალება მოგვცა, სხვადასხვა ქალაქი დაგვეთვალიერებინა.
ჩვენ იდეალურისკენ უნდა ვისწრაფოდეთ, სადაც სპორტულ ჟურნალისტებს შესაბამისი პირობები ექნებათ და საქმისთვის პირადი თანხების დახარჯვა არ დასჭირდებათ, მაგრამ რა ვუყოთ იმას, რომ ახლა ასე არაა?! ამიტომაც უმნიშვნელოვანესი იყო ის დახმარება, რაც საქართველოს კულტურისა და სპორტის სამინისტრომა და საქართველოს სპორტულ ჟურნალისტთა ასოციაციამ გაგვიწია. საქართველოს ნაკრების გვჯეროდა და პლეი-ოფსაც ველოდით, თუმცა სწორედ ფინანსური და სხვადასხვა მოტივით იყო, ჟურნალისტთა დიდ ნაწილს უკან გამოსაფრენი ბილეთი რომ ჰქონდა, მისი დაბრუნება სხვადასხვა სირთულესთან იყო დაკავშირებული და მართალია გამარჯვებულებს, თუმცა სამშობლოში დაბრუნება მოუწიათ. რამდენიმე ჟურნალისტმა, ვინც გერმანიაში ზემოთხსენებული პარტნიორობის ფარგლებში ვიყავით, აქ ყოფნა საკუთარი ხარჯებით განვაგრძეთ, მეოთხედფინალში გავსულიყავით, მთავარი საფიქრალი ახლა ეს იყო.
Sportall.ge -ზე საქართველოს ნაკრების შესახებ ბევრი ანალიტიკური სტატია დაწერილა. ჩვენი ობიექტურობის შესახებ მკითხველებმაც იციან და ფეხბურთის ფედერაციის ხელმძღვანელებმაც, ამაზე არ შევჩერდებით. არასდროს არაფერი მოგვითხოვია, მითუმეტეს, რაც ჩვენ არ გვეკუთვნოდა. სანიოლმაც კი თქვა და ჩვენც გვესმის, რომ საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია ამ დონის ტურნირზე ორგანიზების მხრიც გამოუცდელია… საჯარო უკმაყოფილება მხოლოდ ერთ საკითზე გვინდა დავაფიქსიროთ.
როცა ნაკრები გასვლით მატჩებს ატარებს, პრაქტიკად იქცა, რომ ჩარტერული რესიით მათთან ერთად რამდენიმე ჟურნალისტიც მიფრინავს. ახლა კი ასე არ ყოფილა. ეს ზოგადად გასაგებია, მაგრამ უკანა გზაზე მათი მხრიდან მინიმალური რაოდენობის ჟურნალისტის გათვალისწინება და მათთვის ადგილის გამოყოფა არ მოხდა. არადა ეს იყო მდგომარეობა, როცა პირდაპირი რეისები გადატვირთულია, ყველა შესაძლო ვარიანტი, სხვადასხვა ქვეყნის გავლით ჩამოსვლას რომ გულისხმობს, მკვეთრად გაძვირებული. ამ დროს ის მაინცაა შესაძლებელი, ადამიანები ნორმალურად მოიკითხო, მდგომარეობით დაინტერესდე და ის მაინც აგრძნობინო, მათი ბედი სულერთი რომ არაა, დახმარების მზადყოფნა გამოთქვა, როგორც ეს სპორტულ ჟურნალისტთა ასოციაციის პრეზიდენტისგან თუ სხვა ადამიანებისგან ვნახეთ. გვჯერა, ლევან კობიაშვილსა თუ ალექსანდრე იაშვილს ყველა დეტალის გასარკვევად დრო არ ექნებოდათ, თორემ ისინი სხვაგვარაფ მოიქცეოდნენ.
იმ რეისში ყველა ფედერაციის თანამშრომელი ან ვეტერანი ფეხბურთელი რომ ყოფილიყო, არც არაფერს ვიტყოდით. კარგია, როცა ბევრი მეგობარი და ახლობელი ადამიანი გყავს, მაგრამ არსებობს მომენტები, როცა სხვაგვარად მოქმედებაა საჭირო. დათა თუთაშხიას პერიფრაზი რომ მოვახდინოთ, გაბრაზებულები იმიტომ არ ვართ, რომ ეს ჩვენთან მიმართებაში გააკეთეს, ცუდი ისაა, ამის გაკეთება შეუძლიათ. საქმიანი ურთიერთობები ასე არ უმჯობესდება, მეგობრებო!..
