ჟურნალისტი, ნინო ჯანგირაშვილი:
იმისათვის, რომ ადეკვატურები ვიყოთ, ადეკვატურად უნდა შევაფასოთ სად ვართ. რამდენიმე ჭეშმარიტებას და რამდენიმე მოსაზრებას დავწერ:
რეჟიმს ვეზიზღებით ყველა. ყველაზე კარგად თვითონ იცის ივანიშვილმა რამდენი ხმის გაყალბება დაჭირდა, რომ არჩევნები “მოეგო“. იცის, რომ ამ ქვეყანაში არჩევნებს ვეღარასდროს მოიგებს თუ არ გააყალბა. ამიტომ არც უნდა ველოდოთ, რომ ის ოდნავ მაინც წავა დათმობებზე ამ თვალსაზრისით და რეალურ არჩევნებს დაუშვებს. ივანიშვილისთვის მთავარია ძალაუფლების შენარჩუნება. ჯერ ერთი იმიტომ, რომ უბრალოდ მანიაკია, და გარდა ამისა ვალდებულებები აქვს პუტინთან და თუ ამ ვალდებულებებს არ შეასრულებს, შეიძლება სიცოცხლე დაკარგოს და ვეღარ უშველოს ვუდუს რიტუალებმა. რუსეთისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, რომ საქართველო ბოლომდე შეისრუტოს, თანაც სასწრაფოდ, რადგან გადადებული საქმე პუტინს ამ ეტაპზე აღარ აწყობს, შეიძლება გაუთვალისწინებელი რამ მოხდეს, ამიტომ მხოლოდ ის, რომ დასავლეთს მაქსიმალურად დაგვაშორა ქოცების ხელით არ არის საკმარისი. ახლო მომავალში ამათ მოსთხოვს რამე ისეთის გაკეთებას, რომ საბოლოოდ დასამარდეს საქართველო და რუსეთის იქით გზა აღარ ქონდეს. ეს ნიშნავს იმას, რომ საქართველო უნდა გახდეს ბეჩავი, გამოკეტილი, გაუბედურებული ქვეყანა, რაღაც შავი ხვრელი, რომელიც არავის აღარ აინტერესებს. პუტინს საქართველოსგან მხოლოდ ეს უნდა, ანუ ის, რომ აქ დასავლეთმა ცხვირი აღარასდროს შემოყოს. დანარჩენი არ აინტერესებს. ქოცებსაც ურჩევნიათ გაანადგურონ ქვეყანა, ვიდრე დაკარგონ ძალაუფლება. ეს არის მოცემულობა. ამ გეგმის რეალიზაცია დაჩქარებული წესით დაწყებულია და აქ რუსი ინსტრუქტორები უკვე ყოველდღიურ მართვაში არიან ჩართული. თუ ამ დინამიკით გაგრძელდა პროცესი, მაქსიმუმ სექტემბრისთვის უნდა ველოდოთ ღია და უზარმაზარი ნაბიჯების გადადგმას რუსეთთან ბოლომდე ინტეგრაციისკენ. ადრეც ვთქვი და ახლაც ვიმეორებ: შეცხადებები, რომ ამას რას აკეთებენ, ვაიმე ეს როგორ იკადრეს დავივიწყოთ. ყველაფერი ზუსტად ჯდება იმ მიზნების და გეგმების ლოგიკაში, რაც ზევით დავწერე. როცა ვამბობთ, რომ ქვეყანა რუსულ დიქტატურაზე გადადის, ეს არ არის ცარიელი სიტყვები. რუსული მოდელი ნიშნავს, რომ შეიძლება ხალხი უბრალოდ გათელო და უბრალოდ ამ გზით გააქრო საფრთხე შენი ძალაუფლებისთვის. “ქართული ოცნება” უკვე სისტემურად რუსულად აზროვნებს: ხალხი = მასა, რომელიც უნდა გაკონტროლო; მტერი = კრიტიკული მედია, არასამთავრობოები, ოპოზიცია, ნებისმიერი ადამიანი, ვინც შეიძლება წინააღმდეგობის მონაწილედ იქცეს. მტერი უნდა გაანადგურო. სახელმწიფო = ძალაუფლების ბერკეტი და ძალადობის მონოპოლიზაცია, რომელიც საშუალებას გაძლევს ყველას თავები დააყრევინო და დაჩაგრო. ოცნება აქ თანმიმდევრულად ქმნის პუტინის სისტემას და გეხვეწებით ეგ აღარ გამაგონოთ, რომ ვაიმე ქალები ციხეში როგორ გაუშვეს. რა უნდა ვქნათ ჩვენ? ჩვენ არ უნდა ველოდოთ რომ ქოცები შეიცვლებიან. და სიმართლე გითხრათ, “ვითხოვთ რიგგარეშე არჩევნებს” უკვე ცოტა არაადეკვატურად გამოიყურება. პროტესტმა უნდა განიცადოს ევოლუცია. ქოცები ვერ შეიცვლებიან. ჩვენ უნდა შევცვალოთ გარემო მათ გარშემო ისე, რომ მათთვის დარჩენა გახდეს შეუძლებელი, ძვირი და მათთვისვე საშიში. როგორ უნდა გავაკეთოთ ეს, და როგორ უნდა ავაწყოთ ზეწოლის ისეთი სისტემა, რომელიც ქოცებისთვის არაპროგნოზირებადობას და შიშს იწვევს – ეს არის მთავარი, რაზეც უნდა ვიფიქროთ. არიან თუ არა ქოცები პანიკაში? კი, ხანდახან არიან, მაგრამ მეორე მხრიდან სისტემური და გააზრებული წინააღმდეგობის არარსებობის გამო “გადაუვლითხოლმე“. ერყევათ თუ არა სისტემა? კი, ერყევათ და პრობლემები აქვთ, მაგრამ გავითვალისწინოთ ყველაფერი, რაც ზევით დავწერე. მათთვის მთავარია შიშველი ძალა და ძალაუფლება და ჯერჯერობით ახერხებენ ძალის კონსოლიდაციას, რომ ახალი ბალანსის წერტილები მოძებნონ. ქოცების/რუსების აქედან გაყრა შესაძლებელია, უბრალოდ ჩვენ უნდა ვიფიქროთ სწორად. ჯერჯერობით მშვიდობიანი პროტესტის ეფექტური ინსტრუმენტების 10%–იც კი არ გამოგვიყენებია. ქოცები სინამდვილეში ძალიან მხდალები არიან და რამდენიმე სწორ წერტილში დარტყმა და ვეღარასდროს იპოვნიან ბალანსის წერტილს ისე დარეტიანდებიან.
