სომხეთმა უარი თქვა ОДКБ-ს ბიუჯეტში შესატანის გადახდაზე

სომხეთმა უარი თქვა კოლექტიური უსაფრთხოების ხელშეკრულების ორგანიზაციის (ОДКБ) ბიუჯეტში შესატანის გადახდაზე. სომხეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ერევანმა გადაწყვეტილების შესახებ ოფიციალურად აცნობა სამდივნოს. საუბარია შარშანდელ გადასახადზე.
„სომხეთი თავს იკავებს „ОДКБ-ს 2024 წლის ბიუჯეტის შესახებ“ გადაწყვეტილების ხელმოწერისგან და, შესაბამისად, ორგანიზაციის საქმიანობის დაფინანსებაში მონაწილეობისგან“, აცხადებენ უწყებაში.
საგარეო საქმეთა სამინისტროში აღნიშნეს, რომ ОДКБ-ს შიდა წესების მიხედვით, ორგანიზაციის ბიუჯეტის დეტალები არ ექვემდებარება გასაჯაროებას.
ს საგარეო საქმეთა სამინისტრომ ადრე განაცხადა, რომ თუ სომხეთი 2025 წლის ბოლომდე არ გადაიხდის ОДКБ-ს მიმართ ვალს, შესაძლოა სხვადასხვა ზომის მიღება, მაგრამ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ საქმე მივიდეს ОДКБ-დან სომხეთის გარიცხვამდე.
გასულ კვირაში სომხეთის პარლამენტმა მხარი დაუჭირა ევროკავშირში რესპუბლიკის გაწევრიანებას, მაგრამ ბრიუსელს სომხეთისთვის ჯერ არ შეუთავაზებია ბლოკის წევრობა.
ОДКБ-ში შედიან ბელარუსი, ყაზახეთი, , რუსეთი, ტაჯიკეთი და სომხეთი.
2024 წლის დამდეგს სომხეთის პრემიერ-მინისტრმა ნიკოლ ფაშინიანმა გამოაცხადა ОДКБ-ში სომხეთის წევრობის გაყინვა და დაუშვა ქვეყნის გასვლის შესაძლებლობა, თუ ორგანიზაცია არ შეასრულებს თავის ვალდებულებებს და არ აღიარებს პასუხისმგებლობის ზონებს. დისკუსია ეხებოდა აზერბაიჯანის სამხედრო ოპერაციას მთიან ყარაბაღში 2023 წლის სექტემბერში. მოგვიანებით მან ОДКБ-ს უწოდა საფრთხე სომხეთის ეროვნული უშიშროებისთვის, მიუხედავად ორგანიზაციის გარანტიებისა, რომ იგი შეასრულებდა ს მიმართ ნაკისრ ვალდებულებებს.
საერთაშორისო სამართლის მიხედვით, მთიანი ყარაბაღი აზერბაიჯანს ეკუთვნის, მაგრამ 1990-იანი წლების დასაწყისიდან ბაქო არ აკონტროლებდა მის ტერიტორიას. 2020 წელს ჩატარებული სამხედრო ოპერაციების შედეგად, აზერბაიჯანის არმიამ ტერიტორიის მნიშვნელოვან ნაწილზე დაიბრუნა კონტროლი.
2023 წელს აზერბაიჯანმა ყარაბაღში ჩაატარა მოკლევადიანი სამხედრო ოპერაცია, რის შედეგადაც მან მთლიანად დაამყარა რეგიონზე კონტროლი, ხოლო არაღიარებულმა მთიანი ყარაბაღის რესპუბლიკამ, რომელიც ძირითადად სომხებით იყო დასახლებული, არსებობა შეწყვიტა. დაახლოებით 120 000 ადამიანი იძულებული გახდა, დაეტოვებინა სახლები აზერბაიჯანის მხრიდან დევნის შიშით. ბაქომ ადგილობრივ მოსახლეობას მოუწოდა, მიეღო აზერბაიჯანის მოქალაქეობა და არ დაეტოვებინა სახლები.