საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე „ინტერპრესნიუსი“ პოლიტიკის ანალიტიკოს, მირიან მირიანაშვილს ესაუბრა.
– ბატონო მირიან, მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენმა არა ერთმა დასავლელმა პარტნიორებმა საქართველოს ხელისუფლებას არა ერთხელ მოუწოდეს უკან გაეწვიათ კანონპროექტი „უცხო გავლენის გამჭვირვალეობის შესახებ“, „ქართულმა ოცნებამ“ კანონპროექტი მეორე მოსმენით მიიღო.
ამას წინ უძღოდა ხელისუფლების ორგანიზებით 29 აპრილს მმართველი პარტიის მხარდამჭერების თბილისში გამართული მრავალათასიანი მიტინგი და მასზე „ქართული ოცნების“ დამფუძნებლისა და საპატიო თავმჯდომარის ბიძინა ივანიშვილის გამოსვლა.
მის გამოსვლასთან დაკავშირებით იყო მოლოდინი, რომ ხელისუფლების წარმომადგენლების ანტიდასავლურ რიტორიკას ივანიშვილი დააბალანსებდა, მაგრამ, იმას რასაც ჩვენ ვორდინგს, ლექსიკასა და გზავნილებს ვუწოდებთ, იმაზე მეტად ხისტი აღმოჩნდა, ვიდრე შეიძლებოდა ვინმეს წარმოედგინა.
მეტიც, ანტიდასავლურ რიტორიკაში და ყველაფერში დასავლეთის დადანაშაულებაში ივანიშვილმა პუტინსა და ლავროვსაც კი გადააჭარბა. შედეგად მივიღეთ დამძიმებული პოლიტიკური ვითარება. თქვენი აზრით, რა უთხრა დასავლეთს ივანიშვილმა?
– ფაქტოლოგია არ მაძლევს იმის საშუალებას, რომ ივანიშვილის განზრახვებთან დაკავშირებით ჩემი წინა შეფასებები შევცვალო. როგორც ადრე, ისე ახლაც, ივანიშვილი ცდილობს რუსეთისთვის სიგნალის გაგზავნას და დამშვიდებას, რომ ის დასავლეთის კოალიციას რუსეთის წინააღმდეგ არ შეუერთდება.
რუსეთს სულ ეჩვენება, რომ საქართველო გახდება მორიგი პლაცდარმი მის წინააღმდეგ. ეს კი დღეს რუსეთისთვის ეგზისტენციალური საფრთხეა. საქართველოს ჩართვა რუსეთის წინააღმდეგ თუნდაც მხოლოდ პპოლიტიკურ კონტექსტში იმის გათვალისწინებით, რომ ჩრდილოეთ კავკასია, ფაქტობრივად, აჯანყების წინაშეა მკვეთრად დაამძიმებს რუსეთის სამხედრო პოლიტიკურ რეალობას. ამიტომაა, რუსებს სერიოზულად ეშინიათ, რომ დასავლეთი ადრე თუ გვიან საქართველოს მეშვეობით მათ ჩრდილოკავკასიის კარტას გაუთამაშებს.
როგორც ადრე, ისე ახლაც, ივანიშვილი ცდილობს რუსეთისთვის სიგნალის გაგზავნას და დამშვიდებას, რომ ის დასავლეთის კოალიციას რუსეთის წინააღმდეგ არ შეუერთდება
ივანიშვილი ცდილობს რუსული შიშების დრო და დრო განეიტრალებას. მაგრამ, პრობლემა იმაშია, რომ ბოლო ხანს ზედმეტებში ვარდება და ქართული სსაზოგადოების რეაქციას ვეღარ თვლის
– რუსეთს რა უთხრა, გასაგებია, მაგრამ დასავლეთს რა უთხრა?
– ამ სპიჩის ადრესატი დასავლეთი არ იყო. ივანიშვილი იგივე ლექსიკით საკმაოდ დიდხანს ალაპარაკებდა ჯერ ღარიბაშვილს, ახლა კობახიძეს.
მას რატომღაც ეგონა, რომ ამ ლექსიკას დასავლეთი მიაჩვია და მის ამ განცხადებებზე დასავლელ პარტნიორებს რეაქცია არ ექნებოდათ.
– როგორც ვნახეთ, დასავლეთის რეაქცია იყო საკმაოდ მძიმე. მახსოვს, ადრე თქვენ ამბობდით, რომ ივანიშვილის პოლიტიკაში დაბრუნება დასავლეთში გადაწყვეტილების მიმღებ ცენტრებთან იყო შეთანხმებული.
იმ განცხადებების შემდეგ, რაც მან ჩვენს პარტნიორებზე თქვა, თქვენ დღესაც იმ აზრზე რჩებით, რომ მისი პოლიტიკაში დაბრუნება დასავლეთის ცენტრებთან იყო შეთანხმებული?
– მე ისევ იმ პოზიციაზე ვარ, რომ ივანიშვილის პოლიტიკაში დაბრუნებაზე დასავლეთი ინფორმირებული იყო. ვფიქრობ, იმ ეტაპზე ასე იყო.
უკრაინაში მიმდინარე ომის გამო ჩვენ დღეს სხვა ვითარებაში ვართ. რუსეთს ეჩვენება რომ უკრაინაში იმარჯვებს, რის გამოც, ივანიშვილისგან რუსეთისადმი სულ მეტ ლოიალობას ითხოვს. ივანიშვილი კი ცდილობს რუსეთს ისეთი გზავნილები მიაწოდოს, რომ მისი რუსეთისადმი ლოიალობა სულ უფრო მკაფიო იყოს, მაგრამ, ბოლო დროს ზედმეტები მოსდის.
რუსეთს ეჩვენება რომ უკრაინაში იმარჯვებს, რის გამოც, ივანიშვილისგან რუსეთისადმი სულ მეტ ლოიალობას ითხოვს. ივანიშვილი კი ცდილობს რუსეთს ისეთი გზავნილები მიაწოდოს, რომ მისი რუსეთისადმი ლოიალობა სულ უფრო მკაფიო იყოს, მაგრამ, ბოლო დროს ზედმეტები მოსდის
– დღე არ გავა, რომ ამ კანონთან დაკავშირებით ჩვენმა პარტნიორებმა არ გამოთქვან გაკვირვება, შეშფოთება და არ გვისაყვედურონ.
ამის ფონზე აშშ-ს ელჩმა საქართველოში ჯერ განაცხადა, რომ „საქართველოს დასავლური ტრაექტორია რისკის ქვეშაა“. გარდა ამისა, აშშ-ს საელჩომ გაავრცელა ცნობა იმის შესახებ, რომ აშშ-მ პრემიერი კობახიძე აშშ-ში მიიწვია, მაგრამ ამ მიწვევაზე ქართულმა მხარემ უარი თქვა.
ამ თემაზე ჩვენმა საგარეო უწყებამ გაავრცელა განცხადება, რომ მიწვევა მართლაც მიიღო პრემიერმა, მაგრამ იმ დათქმით, რომ ვაშინგტონში გამგზავრებამდე ის შეაჩერებდა კანონპროექტის მიღებას. განცხადებაში ხაზგასმული იყო, რომ მიწვევა დათქმით, პარტნიორებს შორის პარტნიორული დამოკიდებულება არ არისო.
რა ფორმითაც ხელისუფლება ამერიკელ და ევროპელ პარტნიორებს ესაუბრება, ამასაც პარტნიორული ურთიერთობა ძნელად შეიძლება ეწოდოს, მაგრამ, თქვენ როგორ აღიქვით აშშ-ს მიწვევა და ამ მიწვევაზე ჩვენი ხელისუფლების უარი, თუნდაც იმ ახსნით, რაც ხელისუფლებისგან მოვისმინეთ?
– ხელისუფლებამ სტრატეგიული შეცდომა დაუშვა, როცა უარი თქვა პრემიერის აშშ-ში ოფიციალურ მიწვევაზე. რამდენადაც მე საქმის კურსში ვარ, ვიზიტი საკმაოდ მაღალ დონეზე უნდა შემდგარიყო. აშშ-ს ელჩს საქართველოში დაგეგმილი ჰქონდა პრემიერის ძალიან სერიოზული შეხვედრები ვაშინგტონში. ირაკლი კობახიძე სახელმწიფოს მეთაური არაა და შესაბამისად მისი აშშ-ს პრეზიდენტ ბაიდენთან შეხვედრა არ იგეგმებოდა.
მაგრამ, მთავრობის მეთაურის რანგში კობახიძეს ვაშინგტონში შეხვედრები ექნებოდა აშშ-ს მინისტრებთან, ჩემი ინფორმაციით იგეგმებოდა მისი შეხვედრა აშშ-ს სახელმწიფო მდივან ბლინკენთან და პრეზიდენტის მრჩეველთან უსაფრთხოების საკითხებში სალივანთან. ვიმეორევ, ხელისუფლების მხრიდან ამაზე უარის თქმა, უპატიებელი სტრატეგიული შეცდომაა.
მთავრობის მეთაურის რანგში კობახიძეს ვაშინგტონში შეხვედრები ექნებოდა აშშ-ს მინისტრებთან, ჩემი ინფორმაციით იგეგმებოდა მისი შეხვედრა აშშ-ს სახელმწიფო მდივან ბლინკენთან და პრეზიდენტის მრჩეველთან უსაფრთხოების საკითხებში სალივანთან. ვიმეორებ, ხელისუფლების მხრიდან ამაზე უარის თქმა, უპატიებელი სტრატეგიული შეცდომაა
ეს პირველი ვიზიტი უნდა ყოფილიყო იმ პერიოდიდან, როცა ჯერ ღარიბაშვილმა და შემდეგ კობახიძემ დაიწყეს ანტიამერიკული და ანტიდასავლური განცხადებების რეგულარულად კეთება.
სავარაუდოდ, ამ ვიზიტის ფარგლებში უნდა მომხდარიყო საქართველოს აშშ-სთან ახალი ურთიერთობების ჩამოყალიბება. სხვათა შორის, ღარიბაშვილის პრემიერობის დროს საქართველოს ასეთი ფუფუნება არ ჰქონდა.
აშშ-ში ვიზიტზე უარის თქმა, შესაძლოა, ისევ რუსეთის არგაღიზიანების ჩარჩოშია, მაგრამ, ეს ვიზიტი იმდენად დიდ ბონუსებს მისცემდა ქვეყანასაც და მთავრობასაც, გაუგებარია, რატომ არ შეიძლებოდა ერთი ორი კვირით ამ კანონის ინიციირების გადადება. ვერ ვხდები, რატომ უნდა ყოფილიყო ამ კანონის მიღება ასე საჩქარო? თან საყურადღებოა ისიც, რომ აშშ-ში სახელმწიფო ვიზიტის ჩაშლა, მსოფლიო პოლიტიკის პრაქტიკაში. ძალიან იშვიათი მოვლენა გახლავთ. ეს ამერიკის ელიტის გაღიზიანებას იწვევს და ამას ყველა გაურბის.
აშშ-ში ვიზიტზე უარის თქმა, შესაძლოა, ისევ რუსეთის არგაღიზიანების ჩარჩოშია, მაგრამ, ეს ვიზიტი იმდენად დიდ ბონუსებს მისცემდა ქვეყანასაც და მთავრობასაც, გაუგებარია, რატომ არ შეიძლებოდა ერთი ორი კვირით ამ კანონის ინიციირების გადადება. ვერ ვხდები, რატომ უნდა ყოფილიყო ამ კანონის მიღება ასე საჩქარო? თან საყურადღებოა ისიც, რომ აშშ-ში სახელმწიფო ვიზიტის ჩაშლა, მსოფლიო პოლიტიკის პრაქტიკაში. ძალიან იშვიათი მოვლენა გახლავთ. ეს ამერიკის ელიტის გაღიზიანებას იწვევს და ამას ყველა გაურბის
თან ამერიკის სახელისუფლებო წრეებში ზოგიერთები ალაპარაკდნენ იმაზეც, რომ ქართველებს ეს ვიზიტი რუსებმა აუკრძალეს. ანუ მივიღეთ ძალიან სერიოზული რეპუტაციული ზიანი და ვერაფრით ვიგებ რის გამო?
– ვიდრე ხელისუფლება კანონის ხელმეორედ ინიციირებას მოახდენდა, ასეთი ვითარება იყო – არჩევნებზე ხელისუფლებას ჰქონდა ძალიან დიდი შანსი ყველა პოლიტიკურ ძალასთან შედარებით მეტი ხმა მიეღო.
არ ვგულისხმობ იმას, რასაც ხელისუფლება ამბობს, რომ არჩევნებში ისინი 60%-ზე მეტს მიიღებდნენ. ამგვარი გარემოება აჩენს ბევრ კითხვას, კერძოდ, რაში დასჭირდა, ან რა შეიძლება ყოფილიყო მიზეზი იმისა, რომ ხელისუფლებამ გადაწყვიტა ამ კანონის დაჩქარებული წესით მიღება?
ივანიშვილისგან კი მოვისმინეთ – ოპონენტები არჩევნებამდე უნდა დავღალოო, მაგრამ, რასაც ქუჩაში ვადევნებთ თვალს, არანაირი პირი არ უჩანს, რომ პროტესტში ჩაბმული ახალგაზრდები დაიღლებიან…
– თუ ის ბრალდება, რომელიც ივანიშვილმა საჯაროდ წაუყენა დასავლელ პარტნიორებს, რომ მათ სურთ საქართველოში სახელმწიფოს გადატრიალების მოწყობა, და არასამთავრობო სექტორს ეს ფული ამისთვის სჭირდება, რასაც კანონი ვითომ ბლოკავს, მაშინ ძალიან უცნაურ და გაუგებარ სიტუაციაში ვართ.
თუ ივანიშვილის ბრალდებები მაშინ, გაუგებარია, დასავლეთი რატომ არ იყენებს ამ მომენტს, რომელიც ამჟამად დადგა. დღეს საქართველოს ხელისუფლების დაზიანება, ამ საყოველთაო გამოსვლების ფონზე, გაცილებით იოლია, ვიდრე ოდესმე, ანუ, მათი მმართველობის ამ 12 წლის მანძილზე.
დასავლეთი რომ საქართველოს ხელისუფლების ძალადობრივი მეთოდებით გადაგდებას ცდილობდეს და ამის მოსურნე იყოს, ამის შანსს ის დღეს ხელიდან არ გაუშვებდა და დასავლელი ლიდერების რიტორიკა ჩვენი ახალგაზრდების მიმართ იქნებოდა წამახალისებელი და არა ისეთი ნეიტრალური, როგორსაც ამჟამად ვხედავთ.
დასავლეთი რომ საქართველოს ხელისუფლების ძალადობრივი მეთოდებით გადაგდებას ცდილობდეს და ამის მოსურნე იყოს, ამის შანსს ის დღეს ხელიდან არ გაუშვებდა და დასავლელი ლიდერების რიტორიკა ჩვენი ახალგაზრდების მიმართ იქნებოდა წამახალისებელი და არა ისეთი ნეიტრალური, როგორსაც ამჟამად ვხედავთ
ის არგუმენტი, რომ ფულის გადმორიცხვები დასავლეთიდან სამოქალაქო იმისთვის ხდება, რომ ამით რევოლუცია მოაწყონ, ეს საერთოდ აბსურდია. არასოდეს და არსად საბანკო გადარიცხვებით, ანუ თეთრი ფულით, რევოლუციები და არეულობა არავის მოუწყვია. რევოლუციისთვის ბანკით ფულის გადარიცხვა გაზეთში განცხადების გამოქვეყნების ტოლფასი იქნებოდა. სწორედ ამდაგვარი საჩოთირო თემებისთვის არსებობს „შავი ფული“.
ამის რესურსები კი მსოფლიოში წამყვან ელიტებს კოლოსალური აქვთ. ამიტომ, გაუგებარია რა ლოგიკით უნდა უნდოდეთ ენჯეოების ფულით ჩვენ პარტნიორებს საქართველოში რევოლუციის მოწყობა. კანონთან დაკავშირებით ამ ბრალდებებში და მოტივებში იმდენ გაუგებარ მოცემულობას ვხდებით, რომ მათი ახსნა ჭირს.
მაგრამ, ახლა ჩვენ, შედეგის სახით გვაქვს ვითარება, რომ დღეს „ქართული ოცნების“ რეიტინგი ამ ყველაფერმა ისე დასცა, მე არ ვიცი, საარჩევნოდ მათ რა პერსპექტივები შეიძლება ჰქონდეთ. სამწუხარო რეალობად ვხედავ იმას, რომ ხელისუფლება ვერ აცნობიერებს მომენტის დრამატიზმს. ასევე ვერ ვხედავ ხელისუფლების მხრიდან უკან დახევის წინაპირობებსაც.
დღეს „ქართული ოცნების“ რეიტინგი ამ ყველაფერმა ისე დასცა, მე არ ვიცი, საარჩევნოდ მათ რა პერსპექტივები შეიძლება ჰქონდეთ. სამწუხარო რეალობად ვხედავ იმას, რომ ხელისუფლება ვერ აცნობიერებს მომენტის დრამატიზმს. ასევე ვერ ვხედავ ხელისუფლების მხრიდან უკან დახევის წინაპირობებსაც
– რას ეფუძნება თქვენი მოსაზრება, რომ „ქართული ოცნების“ რეიტინგი საგრძნობლად დაცემულია?
– აქციაში ჩემი ბევრი ახლობელი და ნაცნობი მონაწილეობს. გარდა ამისა, მასში მონაწილეობენ ხელისუფლებაში მყოფი ადამიანების შვილებიც. თბილისში ყველა ყველას იცნობს და შემიძლია გითხრათ, რომ ასეთი ფაქტები ძალიან ბევრია. ანუ როდესაც ქვეყანაში ახალგაზრდული ენერგეტიკა ტოტალურად შენს წინააღმდეგაა, ამის საფუძველზე პოზიტიური რეიტინგი როგორ უნდა ჩამოყალიბდეს.
როდესაც ქვეყანაში ახალგაზრდული ენერგეტიკა ტოტალურად შენს წინააღმდეგაა, ამის საფუძველზე პოზიტიური რეიტინგი როგორ უნდა ჩამოყალიბდეს
თან, როცა წინასაარჩევნო რეიტინგებზე ვსაუბრობთ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ბოლო 30 წლის მანძილზე რამდენჯერმე ჩატარდა ეს ექსპერიმენტი. თბილისის და პროვინციის პოლიტიკურად დაპირისპირებას ვგულისხმობ. ყველა ამგვარი დაპირისპირების ისტორიიდან ვიცით, რომ ყველაფერი საბოლოო ჯამში თბილისის გამარჯვებით სრულდება. ვფიქრობ, თბილისის პოლიტიკური მუხტის პროვინციით დაბალანსება, ძალიან დიდი შეცდომაში შესვლაა, რადგან თავიდანვე ცნობილია ამ ექსპერიმენტის ფინალი.
ბოლო 30 წლის მანძილზე რამდენჯერმე ჩატარდა ეს ექსპერიმენტი. თბილისის და პროვინციის პოლიტიკურად დაპირისპირებას ვგულისხმობ. ყველა ამგვარი დაპირისპირების ისტორიიდან ვიცით, რომ ყველაფერი საბოლოო ჯამში თბილისის გამარჯვებით სრულდება. ვფიქრობ, თბილისის პოლიტიკური მუხტის პროვინციით დაბალანსება, ძალიან დიდი შეცდომაში შესვლაა, რადგან თავიდანვე ცნობილია ამ ექსპერიმენტის ფინალი
– ფაქტია, რომ ხელისუფლება გახდა ინიციატორი პოლიტიკის ქუჩაში გადატანის. თუ სწორად ვხდები, ამას თვლით, რომ ხელისუფლებამ ვერ გათვალა?
– დიახ, ვერ გათვალა რეაქცია. ხელისუფლებამ შეტოპა რუსეთის დამშვიდებების პოლიტიკაში. პერმანენტულად ანტიდასავლური რიტორიკა სხვა არაფერი იყო, თუ არა ეს, მაგრამ, ხელისუფლებას დაავიწყდა, რომ სხვა აქტორებიც არსებობენ. მათ შორის ნომერ პირველია ქართველი ერი.
რატომღაც ხელისუფლებას ეგონა, რომ ქართველ ერთან დალაგებული ჰქონდა ყველაფერი და რაც არ უნდა ელაპარაკეთ, როგორი საშინაო და საგარეო აქტივობებიც არ უნდა ეკეთებინათ, ქართველი ერისგან პრობლემა არ ექნებოდათ. ეს დაშვება ძალიან დიდი შეცდომა იყო და ძალიან ძვირი საფასურის გადახდაც მოუწევთ.
რატომღაც ხელისუფლებას ეგონა, რომ ქართველ ერთან დალაგებული ჰქონდა ყველაფერი და რაც არ უნდა ელაპარაკეთ, როგორი საშინაო და საგარეო აქტივობებიც არ უნდა ეკეთებინათ, ქართველი ერისგან პრობლემა არ ექნებოდათ. ეს დაშვება ძალიან დიდი შეცდომა იყო და ძალიან ძვირი საფასურის გადახდაც მოუწევთ
– ვხედავთ, რომ აქციები არ ცხრება. ხელისუფლება ცდილობს ამტკიცოს, რომ პროტესტანტები დესტრუქციული ძალაა.
თქვენი აზრით, ამ სიტუაციიდან გამოსავალზე თუ ფიქრობს ხელისუფლება?
– ხელისუფლების პოზიციებში ვერ ვხედავ, რომ ხელისუფლება გართულებული სიტუაციიდან გამოსავალს ეძებს. ფიქრი იმაზე, რომ ახალგაზრდობა დაიღლება და სახლში წავა, ძალიან მცდარი მოსაზრებაა.
მე ხელისუფლებაში ყოფნის გამოცდილებაც მაქვს. ბატონ ზვიადის ხელისუფლებაში. იმ მიტინგების ეპოქაში, სხვა ფუნქციებთან ერთად, სსწორედ მიტინგების ორგანიზება მევალებოდა და ამ სფეროში გარკვეული კომპეტენციისს გადასახედიდან, შემიძლია გითხრათ, ახალგაზრდობის პოლიტიკური აქტივობის გრძელვადიან ჩაცხრომის იმედად ყოფნა არის ძალიან მცდარი პოზიცია.
ხელისუფლების პოზიციებში ვერ ვხედავ, რომ ხელისუფლება გართულებული სიტუაციიდან გამოსავალს ეძებს. ფიქრი იმაზე, რომ ახალგაზრდობა დაიღლება და სახლში წავა, ძალიან მცდარი მოსაზრებაა
ხელისუფლებამ, რაც შეიძლება სწრაფად უნდა გამოიწვიოს ეს კანონი, წინააღმდეგ შემთხვევაში ჩვენ შეიძლება მივიღოთ პოლიტიკური ესკალაციის ახალი ტალღა იმიტომ, რომ საქართველოში აქამდე განვითარებული კრიზისული პროცესების ლოგიკით, ადრე თუ გვიან, სავარაუდოდ, მალევე, ჩვენ მივიღებთ ქუჩის პოლიტიკურად რადიკალიზაციას.
ხელისუფლების პოზიციებში ვერ ვხედავ, რომ ხელისუფლება გართულებული სიტუაციიდან გამოსავალს ეძებს. ფიქრი იმაზე, რომ ახალგაზრდობა დაიღლება და სახლში წავა, ძალიან მცდარი მოსაზრებაა
შემდეგ, მოთხოვნები აღარ იქნება მხოლოდ კანონის გაწვევაზე. აუცილებლად გაჩნდება მძაფრი პოლიტიკური მოთხოვნები. ამის შემდეგ, ხელისუფლებისთვის უკან დახევა კიდევ უფრო რთული იქნება და ჩვენ მივიღებთ სრულმასშტაბიან კრიზისს.
ამიტომ, ხელისუფლებას მოუწოდებ – სანამ პოლიტიკური მოთხოვნები დღის წესრიგში არ არის დამდგარი, მანამდე გაიწვიოს ეს კანონი. დღეს ეს კიდევ შესაძლებელია, ხვალ კი შეიძლება გვიან იყოს.
– მიუხედავად იმისა, რომ ხელისუფლება არ იღლება ჩვენი დასავლელი პარტნიორების ხშირ შემთხვევაში ლანძღვაში, ხელისუფლება აგრძელებს იმის მტკიცებას, რომ საქართველო „ქართული ოცნების“ ხელმძღვანელობით აუცილებლად გახდება ევროკავშირის წევრი.
ევროკავშირში არ დარჩენილა საქართველოს მეგობარი და პარტნიორი, რომელიც ხელისუფლებას არ გაულანძღავს. თუ ასეთი ცუდია ევროპა და ევროკავშირი სად მივდივართ?
კითხვას კი ასე დავსვამდი – რას ეფუძნება ხელისუფლების მტკიცება, რომ საქართველო „ქართული ოცნების“ ხელმძღვანელობით აუცილებლად გახდება ევროკავშირის წევრი?
– მიჭირს ამ თემაზე ხელისუფლებასთან დაკავშირებით რაიმე პოზიტიური ვთქვა. ლოგიკა – რაც უფრო მეტად განლანძღავთ ევროკავშირს, ევროკავშირში მით უფრო სწრაფად მიგვიღებენ, იმდენად გაუგებარი და აბსურდულია, რომ ამ ლოგიკაში ჩაწვდომა ცოტა რთულია.
ლოგიკა – რაც უფრო მეტად განლანძღავთ ევროკავშირს, ევროკავშირში მით უფრო სწრაფად მიგვიღებენ, იმდენად გაუგებარი და აბსურდულია, რომ ამ ლოგიკაში ჩაწვდომა ცოტა რთულია
ამ რიტორიკის მიზანი გასაგებია, რადგან, საქართველოში მოსახლეობის 90%-ს ევროკავშირში შესვლა უნდა. ევროპულ სივრცესთან რეინტეგრაცია ქართველი ერის მრავალსაუკუნოვანი ნატვრაა.
მას შემდეგ რაც თურქებმა ბიზანტიის იმპერიის დანგრევით ორიათასი კილომეტრით დაგვაშორეს ევროპას, იმ პერიოდიდან მოყოლებული, ქართველი ერისთვის არ არსებობს იმაზე მეტი პოლიტიკური ნატვრა, ვიდრე ევროპასთან დაახლოებაა.
დღეს, როცა ეს შესაძლებელი გახდა, ხელისუფლება ვერ იტყვის და ვერ ჩამოაყალიბებს ისეთ რიტორიკას, რომ დასავლეთთან არ უნდა. ეს რომ გააკეთოს, ეს მისი მომენტალური პოლიტიკური სიკვდილი გარანტირებულია.
მას შემდეგ რაც თურქებმა ბიზანტიის იმპერიის დანგრევით ორიათასი კილომეტრით დაგვაშორეს ევროპას, იმ პერიოდიდან მოყოლებული, ქართველი ერისთვის არ არსებობს იმაზე მეტი პოლიტიკური ნატვრა, ვიდრე ევროპასთან დაახლოებაა
ამიტომაა რომ მათ დამამშვიდებელი რიტორიკა აქვთ და ამბობენ – ჩვენ აუცილებლად შევალთ ევროკავშირში. ევროკავშირთან დაპირისპირებით ევროკავშირში გაწევრიანების ფორმულის ჩამოყალიბება, ეს რაღაც ახალია და ეს როგორ შეიძლება, არ მესმის.
ერთი რამ შემიძლია ვთქვა – ხელისუფლება საქართველოში როგორც არ უნდა მოიქცეს, საქართველო ევროკავშირში მართლა მაინც შევა, არა ხელისუფლების ამ ლექსიკისა და ასეთი აქტიურობის გამო, არამედ იმიტომ, რომ დასავლეთს უნდა დღეს საქართველოს ევროპაში რეინტეგრაცია. ამ პროცესში არის ორი მთავარი აქტორი – დასავლეთის პოლიტიკურ ელიტას უნდა ეს და ქართველ ერს უნდა ეს და ამ ორ სუბიექტს, იმდენად ძლიერად სურთ ამ ინტეგრაციის რეალური საფინალო წერტილის დასმა, რომ მიჭირს წარმოვიდგინო ამას წინ რა შეიძლება აღუდგეს.
დასავლეთს უნდა დღეს საქართველოს ევროპაში რეინტეგრაცია. ამ პროცესში არის ორი მთავარი აქტორი – დასავლეთის პოლიტიკურ ელიტას უნდა ეს და ქართველ ერს უნდა ეს, და ამ ორ სუბიექტს, იმდენად ძლიერად სურთ ამ ინტეგრაციის რეალური საფინალო წერტილის დასმა, რომ მიჭირს წარმოვიდგინო ამას წინ რა შეიძლება აღუდგეს
თან უნდა გავითავისოთ მთავარი, დღეს რაც საქართველოში ხდება მხოლოდ ე.წ აგენტების კანონის საწინააღმდეგო გამოსვლები კი არ არის. ეს ქართველი ერის საერთო სახალხო ანტირუსული რეფერენდუმია და სწორედ ასე აღიქვამს ამას მთელი მსოფლიო.
ანუ ევროინტეგრაციის პროცესის წარმატებისთვის, გადამწყვეტ სიტუაციაში, ქართველი ერის განუზომლად დიდი რეკლამა დავდეთ ფსონად და ამის ორგანიზატორ ახალგაზრდობას დიდი რესპექტს მიაგებს ისტორია.
„ინტერპრესნიუსი“
კობა ბენდელიანი
