წელს Tbilisi Open Air 24 მაისს ტრადიციულად Lisi Wonderland-ის ტერიტორიაზე გაიხსნა. წინა წლებისგან განსხვავებით, გამომსვლელთა სიაში უცხოელი შემსრულებლები არ ყოფილან.
სპეციალურად მოწვეულ სტუმართა შორის იყვნენ: პაატა ბურჭულაძე, ნანი ბრეგვაძე, მერაბ სეფაშვილი, გიული ჩოხელი, გიორგი უშიკიშვილი, სუხიშვილები და სხვები.
რამდენიმე გამოცემა წერს, რომ თურმე, ფესტივალი ხელისუფლებისა და რუსეთის საოკუპაციო პოლიტიკის პროტესტში გადაიზარდა, თუმცა, რეალურად, ასე არ იყო. ჯერ ერთი, ძალიან უცნაური იქნებოდა რუსეთის საოკუპაციო პოლიტიკის წინააღმდეგი რომ არ იყოს ნებისმიერი გონიერი მოქალაქე და მეორეც, პირველი დღიდან მოყოლებული, გამომსვლელები ღიად, საჯაროდ უპირისპირდებოდნენ რუსულ რეჟიმს, ხოლო მსმენელები კი შეძახილებით.
ხელისუფლების მომხრეებმა ნანი ბრეგვაძე გააკრიტიკეს ფესტივალზე სიმღერის გამო.
უცნობია რა კითხვის პასუხად, მაგრამ, ნანი ბრეგვაძე, “ამბებთაბ” ამბობს:
“არ მინდა ბევრი ვისაუბრო, რა იყო და როგორ იყო, ჩემო საყვარელო, არ გეწყინოთ… რადგან გამოვედი, ისე იგი მინდოდა და გამოვედი. მადლიერი ვარ მთელი ახალგაზრდობის, მე ვარ ახალგაზრდებთან! სიმღერა ნიჭიერად იყო გაკეთებული, ახალი რაღაც გამოვიდა და მე დამაინტერესა. მადლიერი ვარ, ღმერთმა რომ ასეთი სიყვარული მაჩუქა ახალგაზრდების. ჩემი თაობიდან თითქმის ყველა წავიდა. ახლა ეკას, ნატალიას მეგობრები არიან, მაგრამ ეკას და ნატალიას შემდეგ კიდევ ხომ მოდის ახალგაზრდების თაობა? ეს არის ჩვენი მომავალი! ჩვენი დრო უკვე მთავრდება, მოდის ახალგაზრდების დრო! ევროპა ვის არ უყვარს?! ყველას უყვარს! მე ჯერ კიდევ ძალიან დიდი ხნის წინ ვიყავი ევროპაში, ანსამბლებიდან ერთ-ერთი პირველი “ორერა” წავიდა საქართველოდან. მოსკოვში გაერთიანდნენ ყოფილი საბჭოთა კავშირის ქალაქებიდან ხელოვანები და საქართველოდან მე მოვხვდი. ადვილი არ იყო, სადაც მოგინდებოდა, იქ წასულიყავი და გემღერა. ახლა ევროპა და ამერიკა სავსეა ქართველი ხელოვანებით. ადრე ძალიან დიდი შრომა სჭირდებოდა და არც ეგ კმაროდა. მიამჩნია, რომ აუცილებელია ჯერ შენმა ხალხმა მიგიღოს და მერე გააგრძელო სხვაგან შენი შემოქმედება. ამბობენ ნანი მოსკოვში მღეროდაო და რა სისულელეა? სად უნდა წავსულიყავი სხვაგან, ეს ერთი სახელმწიფო იყო!? იცოდეთ, მაშინ თავისუფლება არ იყო! ყოველი ნაბიჯი იქვე, მოსკოვშიც კი ვიღაცაზე დამოკიდებული იყო. შემოქმედებაში – კინოში, მუსიკაში თუ რამ მთავრობას არ მოეწონებოდა, ამოჭრიდნენ. დრო ძალიან ძლიერია, ყველაფერი დროს მოაქვს და ყველას თავის ადგილს მიუჩენს ბუნებაში. სხვა თაობა მოდის, ცხოვრება წინ მიდის! სიმფონია ყველას ხომ არ ესმის? ასევეა პოლიტიკაც! მე არ მესმის და არც არასოდეს ვერევი! ახლაც შეკითხვა რომ დამისვათ, ვერ გიპასუხებთ! ფესტივალზე პოლიტიკის გამო კი არ გამოვედი, მებრძოლი კი არ ვარ! ახალგაზრდა, გენიალურმა ბავშვმა, კომპოზიტორმა კორძაიამ დაწერა სიმღერა, ძალიან მომეწონა და ამან დამაინტერესა. ბავშვებს ახალგაზრდებს მოეწონათ კლიპი, თავიდან მე არც ვიცოდი, ფესტივალისთვის რომ მზადდებოდა…”
