ყველასთვის საყვარელ მსახიობს ქეთი ჩხეიძეს მიმდინარე ამბებსა თუ პროცესებზე საკუთარი მოქალაქეობრივი პოზიციის დაფიქსირებს.
ის AMBEBI.GE-ს თავის მოსაზრებას უზიარებს.
– ჩვენს ქვეყანაში ახლა ხალხი სიმართლისთვის იბრძვის, პოლიტიკოსები იბრძვიან ადგილებისთვის, ბიზნესმენები – თავიანთი ფულის გასამრავლებლად და ზოგიც შესანარჩუნებლად. საერთოდ მსოფლიოშიც ასეა, მაგრამ ჩვენთან ახლა მდგომარეობა ძალიან გამწვავდა… არადა, ერთი შეხედვით, მშვიდობა იყო… როგორც ბრეხტი ამბობს – “ომი დამთავრდა, მშვიდობის გეშინოდეთ ხალხო” – თითქოს ეს მომენტი დაგვიდგა.
ამ მშვიდობამ გარკვეული შიშები გამოიწვია, თუმცა მხოლოდ ამან არა, ქმედებებმაც… ხელისუფლებამ შეშინების და ზეწოლის პოლიტიკა გადაწყვიტა. ეს რამდენი ხანი გასტანს, როდემდე გაგრძელდება, არავინ იცის. ყოველ შემთხვევაში, პოზიცია ნათელია, მათი დამოკიდებულება ასეთია, ვინც წინააღმდეგ გაილაშქრებს, დაისჯება.
– ასეთი პოზიცია, პროტესტის მუხტს მეტად ზრდის…
– ეს რომ პატარა დაჯგუფება იყოს, ან რაღაც ძალადობრივი გაერთიანება, რომელსაც უნდა, რომ სახელმწიფო ჩამოშალოს, რისთვისაც საზიზღრობებს სჩადის, ასე თუ ისე, გასაგები იქნებოდა… დღეს ქუჩაში დგას უკმაყოფილო ადამიანების არმია, თავისი ხედვით და პოზიციით, ამის უგულებელყოფა არ შეიძლება. პატარა ქვეყანაში ამდენი ადამიანი გარეთ რომ გამოდის და შენ მაინც ჯიუტად ამბობ, – 1000 კაცია, ასეთი დამოკიდებულება დამღუპველია. ამ შემთხვევაში რაოდენობას დიდი მნიშვნელობა აქვს… როცა ეს რაოდენობა დიდია, ცუდის მაჩვენებელია, ე.ი. ბალანსი სერიოზულად დაირღვა…
თუ გარკვეული პერიოდის წინ ვფიქრობდი, რომ ქვეყანა ნორმალურად მიდიოდა და ეს პერიოდი ნამდვილად იყო. შთაბეჭდილება რჩებოდა, რომ ადეკვატურები იყვნენ, ვითომ რაღაცას ცდილობდნენ, მაგრამ ეს ადეკვატურობა რაღაცნაირად აყირავდა. დაიწყეს ის, რაც ძალიან კლასიკურია, რაც ჩვენს ქვეყანაშიც და სხვა ქვეყნებშიც ბევრჯერ გვინახავს. ეს ის ტიპური მოდელია, როცა საკუთარი მოქალაქეების მიმართ სერიოზული შეცდომები დაშვება იწყება.
– თქვენში კონკრეტულად პროტესტი რამ გამოიწვია?
– იმან, რამაც საზოგადოებაში გაღიზიანება გამოიწვია. ხელისუფლება მუდმივად აპელირებს ღირსებაზე. კი, თუ სახელმწიფო ხარ, შენი პოზიცია უნდა გქონდეს, მაგრამ საქართველო არ არის დიდი ქვეყანა და არც იმ მდგომარეობაში ვართ ეკონომიურად, თუნდაც განათების მხრივ (კიდევ ბევრი კუთხით), ასეთი ამბიციური განაცხადი გააკეთო. გამოხვიდე, მსოფლიოს მიმართო, პირობები წაუყენო, გამოაცხადო, რომ ევროკავშირთან ურთიერთობას წყვეტ და დიალოგს აღარ ხსნი. მინიმუმ ნორმალური არ არის. იმან რომ გითხრას, კიდევ გასაგდებია, შენ ეუბნები?!
– კი, ადამიანების დიდ ნაწილში ბრაზი სწორედ ამან გააჩინა…
– ჩვენ ძალიან მცირედს ვხედავთ, ამის მიღმა, ალბათ რაღაც სერიოზული ხდება თუ წყდება არა მარტო საქართველოში, ზოგადად კავკასიაში… აქეთ რუსეთი, იქით – ტრამპის ინაუგურაცია, ამასთან, არის ჩვენი პრეზიდენტი, სალომე ზურაბიშვილი, რომელსაც მუდმივად ლაფს ასხამენ, აგენტის იარლიყს აწებებენ. ძალიან დაძაბული და ჩახლართული სიტუაციაა…
– მომიტინგეების დაშლა-დარბევას რომ შევეხოთ და მათ მიმართ გამოყენებულ გადაჭარბებულ ძალას… ამას რა შეფასებას მისცემთ?
– ამაზე საუბარიც კი არ შეიძლება, მას სახელი არ აქვს. ჩვენი ხელისუფლება მართალიც რომ იყო, ეს ფაქტი მაინც დასაგმობია. შეუძლებელია ასე იქცეოდე. თუკი მართალი ხარ, მაშინ ასეთი ოპერაციის ჩატარება რაში გჭირდება?!. დაიჭირო მსახიობები, სცემო, დააზიანო, გარეთ გამოყარო გაუგებარი ჯიშის ადამიანები (ან სად იპოვეს?!)…
არადა, რუსთაველზე ჩვენი ბრწყინვალე ბავშვები დგანან, რომლებსაც სინათლე გადმოსდით… როცა მართალი ხარ და სახელმწიფო ხარ, ყველაფერი შენს ხელშია, შეიძლება ვიღაცის დაყვირებაზე, ამის გამო ასეთი გასაოცარ ძალა გამოიყენო?!. თუმცა აქ პროვოკატორების ფაქტორიც გასათვალისწინებელია… საერთოდ ყველაფერი ზღვარს არის გადასული, რამაც საზოგადოებაში პროტესტი და უნდობლობა გააჩინა.
– ჩიხიდან როგორ უნდა გამოვიდეთ?
– ან ეს რას ნიშნავს – პრეზიდენტი გამოდის, ამდენი ხალხია ქუჩაში და საზოგადოებრივ მაუწყებელზე, ასევე სხვა სამთავრობო არხებზე ფილმები გადის, თითქოს არაფერი ხდება. რომელიმე პარტიის შეკრება რომ ყოფილიყო, კიდევ გავიგებდი. ქალბატონი სალომე უსერიოზულესი ფიგურაა ჩვენს ქვეყანაში, საქართველოს პრეზიდენტია. სიტყვით მიმართავს ხალხს და ამის ასეთი ფორმით უგულებელყოფა ხდება?! ამ სახელი არ აქვს.
როგორმე, სამართლებრივი გზით, რაღაც საშუალებებით თუ ბერკეტებით იქამდე უნდა მივიდეთ, რომ ხელახალი არჩევნები ჩატარდეს. ეს დაამშვიდებს საზოგადოებას. ბუნებრივია, ამას მოჰყვება მოთხოვნები, რომ უგზო-უკვლოდ დაჭერილი ხალხის საპყრობილეებიდან უნდა გამოუშვან… ყველაფერი კანონიერ ფარგლებში უნდა მოხდეს, ღირსება უნდა შევინარჩუნოთ და ხელისუფლების შეცვლის რევოლუციური მოდელი არ უნდა განვიხილოთ, არ გვჭირდება. ასეთ მოდელს ყოველთვის ცუდი მოაქვს. ძლივს ამოძრავებულები ვართ და ასეთი გზა ისევ უკან ჩაგვაგდებს. არადა, არის ქვეყნები, რომლებიც ამით დაინტერესებულები არიან. ამიტომ ამის საშუალება არავის უნდა მოვცეთ. ჯობია, ეს ყველაფერი დროში გაიწელოს და ესენი ცივილურად გავისტუმროთ.
სამომავლოდ კი პარლამენტში უნდა იყოს რაღაც ბალანსი, ერთპიროვნული მართვა, დღეს როდესაც სრულიად სხვა მდგომარეობაშია მსოფლიო, სხვა ვითარებაა, ეს დაუშვებელია. ჩამორჩენილ ქვეყნებშიც კი, ასეთ მმართველობაზე უკვე პროტესტი აქვთ – ხალხი იქაც გამოფხიზლდა… ჩვენ დიდი ხანია გამოფხიზლებულები ვართ, უბრალოდ, ხალხს ბერკეტი არ აქვს…
– სხვა პოზიციაზე მყოფ ადამიანებს, რომლებიც მთავრობის მხარდამჭერები არიან და ამბობენ, რომ აქციებზე ერთ მუჭა ხალხი დადის, ანდაც, სოციალურ ქსელში, არც ისე სასიამოვნო კომენტარებს წერენ, რას ეტყოდით?
– როდესაც ადამიანი ასეთ რამეს კადრულობს, მას იმავე ენით ვერ დაველაპარაკები და იმავეთი არც ვუპასუხებ. მასთან არანაირ პოლემიკაში შესვლა არ შეიძლება. უნდა დატოვო თავის სიბინძურეში და იყოს. თუ იქ ერთი მუჭა ხალხია, ის ერთი მუჭა აუცილებლად 100 მუჭად გადაიქცევა – ისტორიულად ყოველთვის ასე ხდებოდა.
ჩვენი საზოგადოება იმ მოქალაქეებში და აქციაზეც ჩანს. სახეებზე ეტყობათ რუსთაველზე რა კატეგორიის ხალხი დგას. თუ გადახედავთ, ყველაფერი ჩანს და დამოკიდებულება, რომ ისინი ვითომ არ არიან, დაუშვებელია. ისინი ჩვენი ქვეყნის მოაზროვნე ნაწილია, რომელსაც თავისი დასაბუთებული პროტესტი აქვს. კარგად მესმის, რომ გარკვეული ნაწილი საწინააღმდეგო პოზიციაზეა, თვლიან, რომ ბიძინა ივანიშვილმა საქართველოსთვის უამრავი რამ გააკეთა და მხარდასაჭერი კაცია. ამ დამოკიდებულებამ ამ ყველაფერს და თვითონ ბიძინა ივანიშვილს კოზირი მისცა. მერე კი ისე მოხდა, რომ ამ ადამიანმა სხვაგან გაუხვია… ისინი ამას ვერ ხვდებიან, არ სჯერათ. ვინც თავის ამ მოსაზრებებში გულწრფელია და სჯერა, მათი მესმის…
აქ არის კიდევ ერთი რამა არის გასათვალისწინებელი – აი, გვიკეთებს, გვიშენებს, გვპატრონობს და მხარში უნდა ვუდგავართო – ეს „პატრონის“ ფენომენია, რომელიც ფსიქიკას ანგრევს. ჩვენ კი არა, ამ ფენომენმა იმხელა რუსეთი გააუბედურა და მოსპო, დეგრადაციამდე მიიყვანა…
როდემდე შეიძლება ეს არაჯანმრთელი სიტუაცია არსებობდეს?! საქართველო ისეთი ქვეყანა არ არის, რომ ასე დაგვიბნელდეს. თორემ მადლიერების გრძნობა დიდი რამაა და ადამიანს აუცილებლად უნდა ჰქონდეს. მადლობელი ბევრი რამის გამო უნდა ვიყოთ, რაც ამ კაცმა გააკეთა, მაგრამ თუ სახელმწიფო გვინდა გვქონდეს, ასე არ შეიძლება იმართებოდეს. ხოლო თუ გვინდა, რომ რაღაც დაჯგუფება ვიყოთ, მაშინ მისაღებია – გვიპატრონოს… ბოლოს იმას ვიტყვი, რომ იმედიანად უნდა ვიყოთ, სხვანაირად არ შეიძლება და თან ეს ახლა ძალიან მნიშვნელოვანია…
წყარო: ambebi.ge
