ფოტოკოლაჟი – ფორმულა
კაკისტოკრატია ბერძნული სიტყვაა და სახელმწიფოს მმართველობის ისეთ ფორმას ნიშნავს, როდესაც ძალაუფლება ყველაზე ცუდ, არაკვალიფიციურ და უსინდისო ადამიანების ჯგუფს უპყრია ხელთ.
საქართველოში დღეს კლასიკური კაკისტოკრატია გვაქვს, სადაც ავტორიტარიზმის, მაფიოზურ-კლანურობის, კორუფციის, კრიმინალის, გაუნათლებლობის, არაკვალიფიციურობის, ანტიჰუმანურების, ქრისტიანული და ნებისმიერი ტრადიციული რელიგიური ეთიკის თავდაყირა დაყენების და უსინდისობის ისეთი კოქტეილია ათქვეფილი, რომ მისგან მომდინარე სიმყრალის სრულად გასანიავებლად და ნაბახუსევიდან თავის დასაღწევად სერიოზული ძალისხმევა და დრო დაგვჭირდება.
კაკისტოკრატიის პირდაპირი გამოვლინებაა ძალადობა და რეპრესიები ოპოზიციის ლიდერების, მედიის, სამოქალაქო აქტივისტების, სტუდენტების თუ უბრალოდ ხელისუფლებისგან განსხვავებულად მოაზროვნე ადამიანების მიმართ, რომელსაც ჩვენი ქალაქების ქუჩებში თითქმის ყოველდღიურად ვხედავთ და სულ უფრო თავხედურ ხასიათს იძენს.
ძალადობის უკან, პოლიციის ფართოდ დახუჭული თვალების ფონზე, ღიად და დემონსტრაციულად დგას ივანიშვილის ხელისუფლება, რომელიც ამ “ძალადობრივი გამჭვირვალობით” საზოგადოებას აჩვევს, რომ მომავალში კი არა – დღეიდან – მათ მოძალადე, ტერორისტული სახელმწიფოს პირობებში მოუწევთ ცხოვრება, ისე, როგორც ეს რუსეთსა თუ ბელარუსშია.
ამ დამთრგუნველი გზავნილის უკეთესად პენეტრირებისთვის პრემიერის და პარლამენტის თავმჯდომარის დონეზე ხდება მონიშვნა იმ სამიზნეების, რომლებსაც კაკისტოკრატიის რისხვა არ ასცდებათ.
საერთო ტერორის განცდის დამკვიდრებასთან ერთად – კონკრეტულად მშობლებმა უნდა იფიქრონ, რომ სხვა გზა არ არის – სისტემა დამკვიდრდა, წინააღმდეგობა ვერ აჩერებს და მათი შვილები გარდაუვალი და აუცილებელი ძალადობის მსხვერპლი გახდებიან, ამიტომ, როგორც ივანიშვილმა არაერთხელ გვითხრა ჩვენი ბავშვები – “კედელს ტყულიად თავს ნუ ურტყამენ…” მოკლედ შეეშვან ამ წინააღმდეგობას და თავები – პირდაპირი მნიშვნელობით გადაირჩინონ. ამიტომ ნუ გაგიკვირდებათ, რომ ზოგიერთ მშობელს, შვილის ფიზიკურ უსაფრთხოებაზე ზრუნვამ, ერთი შეხედვით მოულოდნელი რამ ათქმევინოს, ან გააკეთებინოს…
რა მექანიზმი არსებობს იმისთვის, რომ მიტაცებული სახელმწიფოს მხრიდან საკუთარი მოქალაქეების წინააღმდეგ დაძრული რეპრესიის ტალღა შევაჩეროთ? პირველი პასუხი რაც თავში მოგვივა ალბათ ასეთია – არჩევნებში ხმა არ მივცეთ და ხელისუფლებას ჩამოვაშოროთ. მაგრამ საქმეც და პრობლემაც იმაშია, რომ კაკისტოკრატიის ეს რეპრესიული მანქანა გაუჩერებლად სწორედ იმიტომ მუშაობს, რომ ყველაზე აქტიური ადამიანები წყობიდან ფიზიკურად გამოიყვანოს და დანარჩენებში კი შიში დათესოს, რომელიც არჩევნების და ზოგადად ცივილიზებული პოლიტიკური პროცესის მეშვეობით კაკისტოკრატების ხელისუფლებისგან ჩამოშორებას შეუძლებლად წარმოაჩენს.
მაშ რა ვქნათ?
მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი საზოგადოების უდიდესი უმრავლესობისთვის ძალადობა სასტიკად მიუღებელია და ათასობით ადამიანი გამოთქვამს მზაობას თავდასხმებისგან დაიცვან პოლიტიკოსები თუ სამოქალაქო აქტივისტები, ცალ-ცალკე ყველა მათგანის სახლთან ორგანიზებული ჯგუფების დაყენება, უბრალოდ შეუძლებელია. მნიშვნელოვანი და ბუნებრივი პროცესია, როცა კობახიძეს, პაპუაშვილს თუ ოცნების სხვა წარმომადგენლებს საზოგადოება ყოველდღიურად ახსენებს თუ ვინ არიან, რა დაუშავეს ქვეყანას და რას იმსახურებენ, თუმცა ცხადია არასაკმარისი, რადგან ივანიშვილს საკუთარი მარიონეტების კომფორტი და მომავალი ნაკლებად ანაღვლებს.
ამოცანის მისაღწევად აუცილებელია გავიაზროთ ის, თუ ვინ დგას ძალადობრივი პირამიდის სათავეში, ვინ არის რეპრესიების მთავარი დამკვეთი და პირადად მას შევუქმნათ დისკომფორტი. ანუ მარტივად რომ ვთქვათ, რაც უფრო მეტ ადამიანზე და რაც უფრო სასტიკად იძალადებს სახელმწიფო, მით უფრო რთული უნდა გახდეს ივანიშვილისთვის ამ ქვეყანაში ცხოვრება.
მართალია, ოლიგარქს აეროპორტში ვიქტორ ჯაფარიძის მსგავსად, ან პარკში, კომენტარის მისაცემად გასული წილოსანივით ვერ წააწყდები. თუმცა, საერთო ოპოზიციური და მის მიღმა არსებული კრიტიკულად განწყობილი საზოგადოების რესურსი უკვე იმ სიდიდისაა, რომ საქართველოს მასშტაბით ნებისმიერი ფორმის მშვიდობიანი აქციის პერმანენტულად ორგანიზება შეიძლება ისე, რომ სადაც არ უნდა იყოს ივანიშვილი თავი მშვიდად ვერ იგრძნოს.
პარალელურად, სანამ საარჩევნო კონფიგურაცია გამოიკვეთება – ოპოზიციურ პოლიტიკურ სპექტრს და არასამთავრობო ორგანიზაციებს ამ თემაზე მაინც შეუძლიათ მუდმივმოქმედი შტაბის ფორმატში თანამშრომლობა და რეაგირება. ერთობის დემონსტრირება – საერთაშორისო ყურადღების კიდევ უფრო აქტიურად მიპყრობა და უკვე ამუშავებული დასავლური სასანქციო სისტემის მაქსიმალური კონცენტრაცია პირადად ბიძინაზე, მის ოჯახსა და უახლოეს გარემოცვაზე. მოკლედ ერთი ახალგაზრდის ცემა პირადად ივანიშვილს და მის ოჯახს ძალიან მძიმედ უნდა უჯდებოდეს, ახლა და დაუყოვნებლივ.
საფრთხე მყისიერია და მუდმივი. რეაქციაც ორგანიზებული, მტკივნეული და ეფექტური ჭირდება. მხოლოდ ასეთი პასუხები და ინიციატივის ხელში აღება მიგვიყვანს არჩევნებამდე ისე, რომ ყუთებთან რეფერენდუმი – შედეგში აისახოს და მისი მასობრივი გაყალბება ვერავინ გაბედოს. ამისთვის ყველა წინაპირობა უკვე სახეზეა, ამ სიტყვის პირდაპირი და გადატანითი მნიშვნელობით – ზუკა ბერძენიშვილსა და სხვა ნაცემი ახალგაზრდების სახეებზე ასახული ქართული ოცნების კაკისტოკრატიული პორტრეტი ყველაზე კარგად აჩვენებს შინაურსაც და უცხოელსაც – ივანიშვილის ხელში საქართველოს მშვიდობა და ნორმალური განვითარება არ უწერია.
ეს არ მოხდება, მაგრამ ბიძინას კაკისტოკრატიული რეჟიმი რომ მიუშვა, გაისად, 26 მაისის ფორმალურად აღნიშვნის შემდეგ, მისი თოჯინები უფრო შემართებით და ნამდვილი ენთუზიაზმით აღნიშნავენ დღევანდელ დღეს, 12 ივნისს, რუსეთის, ანუ მსოფლიო კაკისტოკრატიის დღეს…
