ომში დაღუპული გმირები, მათ შორის ეროვნული გმირი გიორგი ანწუხელიძე, სამშობლოს დაცვასთან ერთად, კონკრეტული პოლიტიკური ლიდერების პიარ-კამპანიასა და გარკვეული ჯგუფების ფინანსურ გამდიდრებას შეეწირნენ. თეა წულუკიანის განცხადება არის მწარე, მაგრამ პირუთვნელი სიმართლის კონსტატაცია”- წერს სოციალურ ქსელში ირაკლი ყიფიანი.
“საქართველოს უახლესი ისტორია და თანამედროვე პოლიტიკური რეალობა მოითხოვს არა მხოლოდ დისკუსიებს, არამედ პირდაპირ და ღრმა ანალიზს. ამჟამად, ქვეყნის პოლიტიკურ ავანსცენაზე ცენტრალური ადგილი უჭირავს საქართველოს პარლამენტის დროებით საგამოძიებო კომისიას, რომელსაც ხელმძღვანელობს თეა წულუკიანი – მაღალი კვალიფიკაციის იურისტი და პრინციპული პოლიტიკოსი. კომისიის ამოცანაა წინა ხელისუფლების, სააკაშვილის რეჟიმის პერიოდში ჩადენილი დანაშაულების სრულფასოვანი გამოძიება.
კომისიის სხდომების პირდაპირი ტრანსლაციები საზოგადოებაში კვლავ აღვივებს სამართლიან აღშფოთებას იმ ტრავმული და უსამართლო წარსულის გამო. დაზარალებულთა უშუალო, დეტალური მონათხრობი ადასტურებს რეჟიმის დანაშაულებრივ ბუნებას და პასუხისმგებლობის საკითხს კვლავ მწვავედ აყენებს დღის წესრიგში.
ამ მძიმე ისტორიული და პოლიტიკური მემკვიდრეობის ფონზე, ქვეყანა ღრმა შიდა პოლიტიკურ დაძაბულობას განიცდის, რასაც წარსულის მოვლენების დიამეტრულად განსხვავებული შეფასებები კიდევ უფრო ამწვავებს. ამასთანავე, ქვეყანაში აქტიურად მოქმედებენ კონკრეტული, გარე ძალებიდან დაფინანსებული დაჯგუფებები, რომელთა დაუფარავი მიზანია ქვეყნის შიდა არეულობა, დესტაბილიზაცია, ხელისუფლების არაკონსტიტუციური გზით დამხობა და სამოქალაქო დაპირისპირების გაღვივება.
სწორედ ამ კონტექსტში მოექცა ყურადღების ცენტრში კომისიის სხდომა 2008 წლის აგვისტოს ომის თემაზე. სხდომის შემდგომ, კომისიის თავმჯდომარის, თეა წულუკიანის, განცხადებამ – “ყველა ბავშვს სჭირდება თავისი მშობელი სახლში და არა უაზროდ განწირული ვიღაცის პიარისთვის” – მყისიერი აგრესია გამოიწვია სწორედ იმ გარე ძალებიდან დაფინანსებულ ჯგუფებში, რომლებიც ქვეყნის დესტაბილიზაციას და საზოგადოების გახლეჩას ცდილობენ.
ამ ფრაზის ანალიზი პირდაპირ მიუთითებს 2008 წლის ომის შეფასებაზე როგორც მაშინდელი ხელისუფლების კრიმინალური ავანტიურის ტრაგიკულ შედეგზე. ამ ჭრილში, ომის დაწყების გადაწყვეტილება, მიღებული პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის მიერ, იყო გაუმართლებელი და დანაშაულებრივი რისკი, რომელმაც ქვეყანა კატასტროფის წინაშე დააყენა. ამავე კონტექსტში უნდა განვიხილოთ თავდაცვის მაშინდელი მინისტრის, დავით კეზერაშვილის ფიგურა. მისი ტრანსფორმაცია – ადამიანი, რომელიც წარსულში მოკრძალებულად ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობდა და მამის დახმარებით ხანჯლების დამზადებითა და გაყიდვით ირჩენდა თავს (აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ შრომა და საკუთარი საქმიანობით თავის რჩენა დასაფასებელია და არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გახდეს დაკნინების საფუძველი) – მინისტრობის პერიოდში და განსაკუთრებით ომის ხარჯზე, ფაქტობრივად მილიარდერად იქცა. ეს არის ომის ტრაგედიის პირადი გამდიდრებისთვის გამოყენების უტყუარი ფაქტი.
ამ რეალობის ფონზე, თეა წულუკიანის განცხადება არის მწარე, მაგრამ პირუთვნელი სიმართლის კონსტატაცია: ომში დაღუპული გმირები, მათ შორის ეროვნული გმირი გიორგი ანწუხელიძე, სამშობლოს დაცვასთან ერთად, კონკრეტული პოლიტიკური ლიდერების პიარ-კამპანიასა და გარკვეული ჯგუფების ფინანსურ გამდიდრებას შეეწირნენ. წულუკიანის სიტყვები ხაზს უსვამს იმ ადამიანურ ფასს, რომელიც გადახდილ იქნა პოლიტიკური ამბიციებისა და ფინანსური მაქინაციების გამო. ეს არის პირდაპირი მითითება, რომ ომის შედეგები უნდა შეფასდეს არა მხოლოდ გეოპოლიტიკურად, არამედ იმ ტრაგედიით, რომელიც დაატყდა თავს ცალკეულ ოჯახებს, სადაც ბავშვები მამების გარეშე დარჩნენ სწორედ ამ ავანტიურის გამო.
ასეთი პირდაპირი სიმართლის თქმა თანამედროვე საქართველოს პოლარიზებულ საზოგადოებაში იწვევს აგრესიულ თავდასხმებს, ბულინგს და მუქარას. ეს არის შედეგი იმისა, რომ საზოგადოების გარკვეული ნაწილი კვლავაც ცდილობს წარსულის კრიტიკული ანალიზის დაბლოკვას და პასუხისმგებლობის საკითხის მიჩქმალვას.
საბოლოო ჯამში, თეა წულუკიანის განცხადება და მის ირგვლივ განვითარებული მოვლენები აშიშვლებს საქართველოს უმთავრეს გამოწვევას: ქვეყანამ უნდა შეძლოს საკუთარი წარსულის ობიექტურად შეფასება, დაასახელოს არა მხოლოდ გარე მტერი, არამედ შიდა პასუხისმგებელი პირები და აღიაროს ის რეალური ფასი, რომელიც ქვეყანამ და რიგითმა ადამიანებმა გადაიხადეს კონკრეტული პოლიტიკური გადაწყვეტილებებისა და დანაშაულებრივი ქმედებების გამო. ეს არის მტკივნეული, მაგრამ გარდაუვალი პროცესი ეროვნული თვითშემეცნებისა და მომავალზე ორიენტირებული, პასუხისმგებლობიანი პოლიტიკის ფორმირების გზაზე. წულუკიანის მიერ აქცენტის გადატანა ადამიანურ ტრაგედიაზე ამ პროცესის უმნიშვნელოვანესი ნაწილია.
მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო, რომ ის პოზიცია, რაც თეა წულუკიანმა დააფიქსირა – რომ 2008 წლის ომში ჩვენი გმირები, მათ შორის გიორგი ანწუხელიძე, პოლიტიკურ პიარისა და კონკრეტული პირების გამდიდრებას შეეწირნენ – ჩემი მტკიცე პოზიციაა უკვე მრავალი წელია. სწორედ ამის გამო, არაერთხელ გავმხდარვარ საჯარო ბულინგის, მუქარისა და ლანძღვის სამიზნე. ჩემს წინააღმდეგ აქციებიც კი მოუწყვიათ, სადაც ისმოდა შეძახილები: “ყიფიანი ნაძირალა!”, “ყიფიანი რუსების აგენტო!”, “ანწუხელიძის სულს რას ეუბნები?!”. ჩემი პასუხი ყოველთვის იყო და არის ერთი: ანწუხელიძის სულის, მისი ოჯახისა და ჩვენი ქვეყნის წინაშე პასუხისმგებლობა ეკისრებათ მიხეილ სააკაშვილს და დავით კეზერაშვილს. შესაბამისად, პასუხების მისაღებად ყოველთვის მათთან ვამისამართებდი ამ კითხვების ავტორებს.”- წერს ირაკლი ყიფიანი.
