“ვგმობთ ნებისმიერი ფორმით – ვერბალურ თუ ფიზიკურ ძალადობას, პროფესიულ საქმიანობაში ხელის შეშლას, და პოლიტიკოსებს მოვუწოდებთ …”

საქართველოს ჟურნალისტთა ფედერაცია განცხადებას ავრცელებს:
“სამწუხაროდ, დამოუკიდებლობის აღდგენის დროიდან დღემდე, უკვე სამ ათეულ წელზე მეტია, ჟურნალისტები ამა თუ იმ პოლიტიკური ჯგუფის სამიზნეები არიან.
2003-2012 წლებში, არა მხოლოდ ცალკეული აგრესიული დაჯგუფებები, არამედ თავად ხელისუფლება იქცა მოძალადედ და რამდენიმე მედიასაშუალების დახურვას, გამომცემლობა „სამშობლოდან“ ათეულობით ჟურნალ-გაზეთის რედაქციის გამოყრას, ტელეკომპანია „იმედის“ დარბევა-მიტაცებასა და ფოტორეპორტიორების დაპატიმრებასაც არ მოერიდა.
ამ ფონზე, როცა პოლიტიკური პოლარიზაცია უკიდურეს ზღვარს აღწევს, ჟურნალისტებიც დაპირისპირების უშუალო მონაწილეებად იქცნენ და ხშირად, საზოგადოებაც ჟურნალისტებს არა ინფორმაციის, არამედ დეზინფორმაციის გამავრცელებლებად აღიქვამს. ცალკეულ შემთხვევებში ეს აგრესია სწორედ პოლიტიკოსების მიერ იმართება და, შესაბამისად, სერიოზული პრობლემაა ჟურნალისტების უსაფრთხოების უზრუნველყოფა.
საქართველოს ჟურნალისტთა ფედერაცია გმობს ბოლო დღეებში, რამდენიმე მედიასაშუალების („საზოგადოებრივი მაუწყებელი“, „იმედი“, „რუსთავი 2“, „პოსტ-ტვ“,) ჟურნალისტების მიმართ გამოვლენილ ძალადობას!
აღსანიშნავია, რომ ამ დრომდე, ჟურნალისტების მიმართ გამოვლენილი ძალადობა არ დაუგმია საქართველოს პრეზიდენტს სალომე ზურაბიშვილს!
არადა, ის უპირველესად უნდა იყოს თითოეული მოქალაქის, და მითუფრო – ჟურნალისტების უსაფრთხოების გარანტი!
ვგმობთ ნებისმიერი ფორმით – ვერბალურ თუ ფიზიკურ ძალადობას, პროფესიულ საქმიანობაში ხელის შეშლას, და პოლიტიკოსებს მოვუწოდებთ, შეწყვიტონ ჟურნალისტების ინსტრუმენტალიზაცია და პროტესტის გამოხატვის დროს მაქსიმალურად უზრუნველყონ საკუთარი მომხრეებისგან მედიის წარმომადგენლების დაცვა!
საქართველოს ჟურნალისტთა ფედერაციის თავმჯდომარე: გიორგი მამაცაშვილი.
პრეზიდიუმის წევრები: ლაშა ნადარეიშვილი, ნანა დევდარიანი, ბონდო მძინარაშვილი, არჩილ გოგელია, აკაკი სიხარულიძე, ნანა ლომაია, გოჩა ხუნდაძე, ჯაბა ხუბუა.”- ნათქვამია განცხადებაში.

ასევე დაგაინტერესებთ

არაბიზაცია არის ტყუილი, რაც ჩვენ ფაქტებით დავადასტურეთ, ინვესტიცია არის უპრეცედენტო, 11 მილიარდის ეკონომიკურ სარგებელს მოუტანს ჩვენი ქვეყნის ეკონომიკას, ხელშეკრულების შინაარსი მთლიანად ცნობილია საზოგადოებისთვის, დანარჩენი არის სპეკულაციები

რასაც უწოდებდნენ ნატოს ღია კარის პოლიტიკას, სინამდვილეში, ეს იყო ორპირი ქარის პოლიტიკა, როგორც ედუარდ შევარდნაძე იტყოდა, ამ ორპირ ქარში მოჰყვა ორი ქვეყანა სამჯერ – ერთხელ ეს იყო საქართველო 2008 წელს და ორჯერ – უკრაინა, დღეს ვხედავთ, რომ აშშ-ი ფიქრობს ამ პოლიტიკის გადახედვაზე

ჩვენი გაცხადებული მიზანია, მათ შორის კონსტიტუციური ამოცანაა, გავხდეთ ევროკავშირის წევრი, ამ პირობებში, სუბიექტურადაც ვართ დაინტერესებული, რომ ევროკავშირში შემობრუნდეს ის უარყოფითი ტენდენციები დადებითისკენ, რომელიც დღეს აბსოლუტურად თვალსაჩინოა და რაზეც აშშ-ის ადმინისტრაცია ღიად საუბრობს

არ არსებობს არავითარი არასამთავრობო ორგანიზაციები, არსებობს მხოლოდ უცხოური მთავრობების მიერ საქართველოში ინტერვენციისთვის დაფინანსებული კონკრეტული ორგანიზაციები, ფარდა ავხადეთ ყველაფერს – რაზეც ჩვენ ვსაუბრობდით წლების განმავლობაში, იმას იმეორებს დღეს ტრამპის ადმინისტრაცია და კონკრეტული ყოფილი თანამდებობის პირები