„დედა დარჩი მარტო, მაგრამ რა ვქნა” – ეს იყო 22 წლის ბიჭის ბოლო სიტყვები, რომელიც 2016 წლის 8 აგვისტოს, თუთის ხეზე ჩამოკიდებული იპოვეს.
თვითმკვლელობამდე წერილი დატოვა, სადაც პოლიციელის მხრიდან ფიზიკურ ძალადობაზე, შანტაჟსა და ზეწოლაზე წერდა: „ვინმეს პლანი ხო არ აქო დათესილიო, უნდა მითხრაო. თორემ რაც არ გაგიკეთებია, იმას შეგტენიო, მემუქრებოდა და მანქანაში გამლახა, წამიყვანა იანეთისკენ და აქ მოგკლავო“.პოლიციელზე ძებნა გამოცხადდა. ერთი თვის მანძილზე იმალებოდა. ბოლოს სამართალდამცავებს თავად ჩაბარდა და მიუხედავად იმისა, რომ ექსპერტიზამ ფიზიკური ძალადობის კვალი და წერილის ავთენტურობა დაადასტურა, ის 9 თვეში გაამართლეს და სასამართლოს დარბაზიდანვე გაათავისუფლეს, გარკვეული დროის შემდეგ კი, ისევ პოლიციაში განაგრძო მუშაობა.2013 წელსაც მოხდა მსგავსი შემთხვევა. თვითმკვლელობამდე 1 დღით ადრე მამუკა მიქაუტაძემ ცოლს უთხრა, რომ განყოფილებაში მასზე იძალადეს, მეგობრის წინააღმდეგ ჩვენების მიცემას აიძულებდნენ, თითქოს ის მარიხუანას ფლობდა. შსს-ს ცნობაში წერია, რომ მას ბოლო ზარი მეგობართან ჰქონია, რომელსაც უთხრა რომ ზღვაში შეცურვით სცადა თავის დახრჩობა, მაგრამ ვერ მოახერხა, ეხლა კი ნაყიდი ჰქონდა არაყი, ბაწარი და აპირებდა თავის ჩამოხრჩობას. ასეც მოხდა.საქმე სათანადოდ არ გამოიძიეს და დახურეს. 2022 წელს სტრასბურგის სასამართლომ უწყებებს გამოძიების არაეფექტურობაში დასდო ბრალი და სახელმწიფოს მომჩივანის სასარგებლოდ 3000 ევროს გადახდა დააკისრა.
ასეთ შემზარავ ამბებს მალე ვივიწყებთ, მაგრამ ქართული ოცნების მიერ დაანონსებული კანონპროექტით, რომელიც ნარკოპოლიტიკის სისტემური რეფორმის ნაცვლად, უბრალოდ ციხის სასჯელს ამკაცრებს და საბჭოთა კავშირის მსგავსად ადამიანის იძულებით მკურნალობას აწესებს, ვინ იცის, კიდევ რამდენ მსგავს ან უარეს ამბავს გავიგებთ. კიდევ რამდენ სიცოცხლეს შეიწირავს ამორალური, ბოროტი და დამნაშავე სისტემა,” – წერს სოციალურ ქსელში სამოქალაქო აქტივისტი სალომე სიმონია.
