„აუცილებლად შემოსაღებია სერიოზული გადასახადი უძრავ ქონებაზე. ბევრი ბინა დაკეტილია, მეპატრონე წასულია უცხოეთში და ელოდება კარგ, სარფიან მომენტს“ – ურბანისტი
თბილისში მშენებლობის ბუმია. დედაქალაქში თითქმის არ მოიძებნება ისეთი ადგილი, სადაც მშენებლობა არ მიმდინარეობს და ახალი კორპუსის ჩადგმა არ ხდება. ეს კი პრობლემაა როგორც ურბანული, ისე ეკოლოგიური თვალსაზრისით. საინტერესოა, რამდენად არის შესაძლებელი ახალი პროექტების მშენებლობამ ქალაქგარეთ ტერიტორიებზე გადაინაცვლოს.
დედაქალაქში მიწა უკვე დეფიციტური გახდა. განსაკუთრებით ისეთ ადგილებში, სადაც უამრავი შენობაა და იქაც, სადაც მშენებლობა მიმდინარეობს. თბილისის მოსახლეობის მცირე ნაწილმა საცხოვრებლად ქალაქგარეთ მართლაც გადაინაცვალა. თბილისის მახლობლად, უმეტესად მათთვის, ვისაც საკუთარი ავტომობილი ჰყავს, ცხოვრება კომფორტული გახდა, მაგრამ დედაქალაქში მაინც შენობა შენობაზე შენდება.
სამშენებლო დარგის წამყვანი სპეციალისტი გიორგი შვანგირაძე მიიჩნევს, რომ ინტენსიური განაშენიანება ქალაქისთვის დიდ პრობლემას წარმოადგენს, თუმცა მიუხედავად ამისა, ყველა მიმართულებით ვერ მოხდება “გვერდებზე გასვლა”.
“ქალაქში მშენებლობა უკვე მაქსიმალურ ნიშნულამდე არის მისული, ფიზიკურად ადგილი აღარ მოიძებნება, სადაც კორპუსის არ არის. უკვე ისეთი ვითარებაა, რომ ახალი თუ რაიმე შენდება, იქ სარეკრეაციო ადგილები ვერ მოეწყობა, ავტომობილის საპარკინგე ადგილი ვერ გაკეთდება და ეს ქალაქისთვის უდიდესი პრობლემაა, რადგან თბილისის გადატვირთვას იწვევს. ამის გამოა, რომ ქალაქის გამტარუნარიანობა დაეცა, საცობები გაიზარდა.
რაც უფრო მეტად იმატებს მშენებლობის ტემპი, ეს იმას ნიშნავს, რომ იზრდება ურბანიზაციაც. ეს აშკარა პრობლემაა, რადგან ვერ ვითარდება ქვეყნის სხვა ქალაქები და დაწოლა მთლიანად თბილისზეა. არათუ შორეული წარსული, არამედ ბოლო ხუთი წელი რომ განვიხილოთ და შევადაროთ, საგრძნობლად არის გაზრდილი, როგორც თბილისის მოსახლეობა, ასევე ავტომობილების რაოდენობა, მშენებარე და აშენებული კორპუსების ოდენობაც.
არის მოსაზრება, რომ ქალაქი გავიდეს “გვერდებზე” და მის შემოგარენში მშენებლობა განვითარდეს. ეს დასადგენი და გადასაწყვეტია, რადგან ყველა მიმართულებით ქალაქი ვერ გაფართოვდება. ორი მხრიდან მას მთები და გორაკები აკრავს და ფიზიკურად ვერ გაიწევს ქალაქი. ვაშლიჯვრის დასახელებას თუ შევხედავთ, თითქმის მთის წვერამდე არის ასული მოსახლეობა და რეალურად, არ შეიძლება იქ მშენებლობა. თუკი დასავლეთის და აღმოსავლეთის მიმართულებით განვითარდება მშენებლობა, მაშინ გამოდის, რომ ქალაქი შეუერთდება, ერთი მხრივ, მცხეთას და მეორე მხრივ, რუსთავს.
ერთი გამოსავალი არის ის, რომ ურბანული პროცესები უნდა განვითარდეს დანარჩენი ქალაქებში, როგორც მშენებლობა, ასევე დასაქმების ადგილები, თუნდაც საგამანათლებლო დაწესებულებები, რათა არ მოხდეს რეგიონებიდან მოსახლეობის მასობრივი შემოდინება. ახალგაზრდები, რომლებიც თბილისში სასწავლებლად მოდიან, შემდგომ ცდილობენ იქვე დარჩნენ და დაიწყონ საქმინობა. როდესაც ადამიანს დედაქალაქში რაღაც ფორმით საქმე აქვს აწყობილი, ის უკან რეგიონისკენ აღარ იხედება”, – განუცხადა გიორგი შვანგირაძემ “რეზონანსს”.
თბილისში არა მხოლოდ საავტომობილო საცობია, არამედ შენობებისაც. ქალაქში თითქმის არ არსებობს ადგილი, სადაც კორპუსი არ არის ჩადგმული ანდა მშენებლობა არ მიმდინარეობს. ურბანისტი ლადო ვარდოსანიძე მიიჩნევს, რომ აუცილებლად შემოსაღებია სერიოზული გადასახადი უძრავ ქონებაზე.
“რა თქმა უნდა, თბილისის პრობლემაა ყველანაირი, მხოლოდ ვიზუალური კი არა, რასაც ყოველდღიურად ვხედავთ, არამედ ეს არის ტრანპორტის საკითხი. ხალხი ეკონომიკურად ისე მომძლავრდა, რომ თითო ოჯახში 1-2 ავტომობილი მაინც არის.
მოგეხსენებათ, რომ ბევრი ობიექტის მშენებლობა ჯერჯერობით დამთავრებული არ არის, ანუ საექპლუატაციოთ არ არის მიღებული. ცალკე არის ეკოლოგიის საკითხიც, რადგან სიმჭიდროვე იწვევს უარყოფით შედეგს.
ერთ-ერთი უარყოფითი მაგალითი არის ბაგების განაშენიანება, სადაც მუდმივად არის სივიწროვე, მოძრაობის შეფერხება, დისტრიბუციის მანქანები ხერგავს ამ მიმართულებას და ა.შ.
თბილისის პრობლემები დედაქალაქშივე ვერ გადაწყდება. აქ არის განსახლების პრობლემა და ჩვენ უნდა მივხედოთ ცხოვრების სტანდარტების ამაღლებას, არა მხოლოდ დედაქალაქში, არამედ სხვაგანაც. სულ თბილისის სტანდარტით ვცხოვრობთ, არადა ხალხი ბინადრობს სხვა ქალაქებშიც. ავტომაგისტრალმა ძალიან დაგვაახლოვა ისეთ დასახლებებს, როგორიც არის კასპი, გორი, ხაშურამდეც კი მივიდა სადღეღამისო მიგრაცია.
ძალიან ბევრი ბინა შეუსახლებელი რჩება. აუცილებლად შემოსაღებია სერიოზული გადასახადი უძრავ ქონებაზე. ბევრი ბინა დაკეტილია, მეპატრონე წასულია უცხოეთში და ელოდება კარგ, სარფიან მომენტს. ეს არის კომპლექსური ამოცანა და ამაზე ცალსახა და ერთიანი პასუხი არ არსებობს, საჭირო არის პოლიტიკა, როგორც განსახლების პოლიტიკა, ისე საბინაო პოლიტიკა, რომელიც საერთოდ არ გაგვაჩნია”, – განუცხადა ლადო ვარდოსანიძემ “რეზონანსს”.
ვრცლად: resonancedaily.com
