“არავითარ „რუსეთთან ომს“ ეგ კარუსელი არ დაიწყებდა!” – დათო გამცემლიძე

ჟურნალისტი, დათო გამცემლიძე:
ფეხბურთზე და არა იმდენად ფეხბურთზე . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . პირველ რიგში, მოძმე/მეტოქე სომხებს მინდა შევახსენო გენიალური (!) ქართული გამონათქვამი: „გამარჯვება და დამარცხება ძმები არიანო“.
კოსმიურად ღრმა სომხურ კულტურაში და ნარატივშიც იქნება რაღაც მსგავსი გამონათქვამი, დარწმუნებული ვარ. 2020 წლის ომის დროს თბილისში რომ მოგვიგეს, იმედი მქონდა ალბათ ჩვენებმა ახლა (!) ძალით წააგეს მეთქი. არა მგონია ასე ყოფილიყო, თუმცა….რომ ყოფილიყო, სწორი ნაბიჯი იქნებოდა მაშინ. მე ასე ვთვლი და ზოგადად არავის საქმე არ არის რას რატომ ვთვლი. „მე არა ვარ შენ!“. ძალიან გამიხარდა გუშინ ჩვენი ნაკრების გამარჯვება (გენაცვალეთ ბიჭებო!), ოღონდ…. იმიტომ არა, რომ მაინდამაინც სომხეთი დაამარცხეს. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ხოლო……..პათოლოგიურმა ინვექტივებმა სლოგანით: „უნდა შევაქციოთ თუ არა ზურგი ეროვნულ ნაკრებს, რომელიც……“ საბოლოოდ დაადასტურა, რომ სახიფათო სოციოპატების, ანუ ბოდიში ხალხური რიტორიკული ფიგურისთვის „საშიში გიჟების“ ქვეყანა ვართ! და რომ სოციალური ხლეჩა ნამდვილად არსებობს. ოღონდ……პასუხისმგებლობა ვის ეკისრება ამისთვის? რასაკვირველია „გადაწყვეტილების მიმღებს“ ანუ……რა თქმა უნდა ხელისუფლებას! იმიტომ, რომ ამ პათოლოგიას, ამ აშკარა ავადმყოფობას, სოციოპატიას და შხამთ/გესლთ ნთხევას აქვს ერთადერთი წამალი: დ ე მ ო კ რ ა ტ ი ა! დიახ…..დიახ….დიახ……დემოკრატია ანუ ხელისუფლებათა საარჩევნო (!!) ცვალებადობა. ხელისუფლებათა საარჩევნო (!!) ცვალებადობა ანუ დემოკრატია. ესე იგი სისტემა, ინსტიტუტი, ტრადიცია, პრაქტიკა, როდესაც არჩევნებით მიდის კარგი, შესანიშნავი, თუნდაც ოქრო, თუნდაც ბრილიანტი ხელისუფლება და არჩევნებით მოდის მასზე ცუდი ან თუნდაც იდიოტი, თუნდაც რეგვენი და ცუდზე ცუდი, მასთან შედარებით აბსოლუტურად უუნარო ხელისუფლება. „თუნდაც!“ მერე ისევ და მერე კვლავ და მერე ასე და მერე ისე. ც ვ ა ლ ე ბ ა დ ო ბ ა! აი, ეს არის დემოკრატია და ამგვარ სოციალურ პათოლოგიათა წამალი, როდესაც პარანოიკებს აღარ აქვთ საშუალება და შანსი, ხანგრძლივი მმართველობის შედეგად სოციალურ „ნაწოლებში“ წლობით ნაგროვები შხამით იკვებონ. „კი მაგრამ რა გაგვიჭირე საქმე – აბა ძალით წაგვეგო ის არჩევნები? შენ მაინც ხომ იცი, რომ „100 000 მოპარული პირადობა“ და „ფლომასტერმა გაჟონა“ სრული სისულელეა? ვიცი. არა, „ძალით“ არ წაგეგოთ. საკმარისი იქნებოდა არ აგემოქმედებინათ „რვეულებიანი ჟუჟუნა დეიდების“ და „კარდაკარ მოსიარულე კორპუსის მამასახლისი ნოდარი ბიძიების“ ლეგიონი (რა არქიკანონიერიც და მსოფლიოში აპრობირებულიც არ უნდა ყოფილიყო ეს სისტემა) მერე ამაზე არ დაგემყნოთ „ადმინრესურსი“…….შედეგად „ოცნება“ მიიღებდა დაახლოებით 40-45%-ს, შექმნიდა მრავალრიცხოვან ოპოზიციურ ფრაქციას მისი ლიდერით, პარლამენტის წევრ ბიძინა ივანიშვილით, ჩამოყალიბდებოდა ათპარტიული (!) კოალიციური მთავრობა, დაიწყებოდა მხიარული კოალიციური კარუსელი, „კოალიციონერები“ მეორე დღიდანვე „დაჭამდნენ ერთმანეთს“, ერთმანეთს დაასწრებდნენ ურთიერთჯიბრით იმ „დიდ ოპოზიციურ ფრაქციასთან“ და მის ლიდერთან ძრომიალს….. მერე ისევ და მერე კვლავ და მერე ასე და მერე ისე. არავითარ „რუსეთთან ომს“ ეგ კარუსელი არ დაიწყებდა! და არც მორიგ რუსულ აგრესიას დაუშვებდა. იმიტომ, რომ როგორც კი პასუხისმგებლობა თვითონ დაეკისრებოდათ საკუთარ გადაწყვეტილებებზე, გარწმუნებთ, ეგრევე „დაბრძენდებოდნენ“, „დაჭკვიანდებოდნენ“, ბევრად ფთხილნი და დიპლომატიურნი გახდებოდნენ…… იმ გადარეულ, უპასუხისმგებლობო ენჯეოშნიკებს და მათ დონორებს კი გაუშვებდნენ….ხის საჭრელად ტყეში. ჩელენტანოსავით. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . სულ ერთია, ადრე თუ გვიან სხვა გამოსავალი მაინც არ იქნება. ამგვარი სოციალური ხლეჩით, როცა გონებადაბნელებულ ფანატიკოსთა კლასტერი უკვე ღიად (!) იძახის: „ეროვნულ ნაკრებს ზურგი უნდა ვაქციოთ და ქალმა ქალს დაბადების დღე რატომ მიულოცაო“…….ქვეყანა დიდხანს მართლა ვერ გაძლებს. კომპრომისი? „რვეულების“ კანონით აკრძალვა, ყველა პატიმრის გათავისუფლება, ჯარიმების სრული განულება, საერთაშორისო სანქციების და იზოლაციის გაუქმება, მიშას „სამკურნალოდ“ გაშვება ევროპაში, FARA-Media კანონების არმიღება და მუნიციპალური, მათ შორის თბილისის მერის არჩევნების ჩატარება 2%-იანი საარჩევნო ბარიერით, ნორვეგიის ან შვეიცარიის „ცესკოს“-ს მიერ. შემდეგი საპარლამენტო არჩევნები – 2028 წელს.