“აბა, რას ვასწავლით?” – რას და -“აი გიას” – რას იხსენებს გია მურღულია

ფილოლოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს:
,,ერთ მშვენიერ დღეს თბილისის 24-ე სკოლის (სალამი, ოცდამეოთხელებო!) დირექტორად დავინიშნე. ისეთი დრო იყო, ახალი ხელმძღვანელი რომ მოვიდოდა და ზოგჯერ ბევრ ადამიანს უშვებდა სამსახურიდან.
რომ მივედი, ვიგრძენი, რომ სამუშაო თუ პიროვნულ ურთიერთობებში სიმშვიდის შემოტანა იყო საჭირო – როცა ადამიანი რამით შეშფოთებულია, საქმეზე კარგად ვერც ფიქრობს და მას ხარისხიანად ვერც აღასრულებს.
საგნობრივ კათედრებთან შეხვედრებით დავიწყე, ჩემს თანამშრომლებს (ბევრ მათგანს ახლაც დიდ პატივს ვცემ და კეთილად ვიხსენებ) ახლოს რომ გავცნობოდი.
დაწყებითის კათედრას ვხვდებოდი და მასწავლებლებს პირდაპირ და “შეუვალი” სახით გამოვუცხადე: “მკვეთრი სიახლეები გვექნება – ამიერიდან ჩვენს პირველკლასელებს “აი იას” აღარ ვასწავლით”.
საოცრად გაუკვირდათ. ზოგიერთს სახეზე აღშფოთება და ბრაზიც შევატყვე.
“აბა, რას ვასწავლით?” – საკმაოდ ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ მკითხა ერთმა მასწავლებელმა.
მომენტის “განსამტკიცებლად” ცოტა დავახანე და ვუპასუხე:
– რას და -“აი გიას”.
გაღიმებაც არ დამჭირვებია – რა თქმა უნდა, მიხვდნენ, რომ ვხუმრობდი და გულიანად გაეცინათ.
ამის შემდეგ საქმეებზე ლაპარაკი უკვე ადვილი იყო – უწყინარი ხუმრობა განწყობას ბადებს.
მოგვიანებითაც ბევრი გამოწვევა, პრობლემა თუ თავსატეხი გვქონია (მათ ნებისმიერ სკოლაში რა დალევს), მაგრამ ღიმილიანი კეთილგანწყობა და თანამოაზრეობა გვშველოდა, რომ თბილისის 24-ე სკოლა ერთ-ერთი წარმატებული და სახელიანი ყოფილიყო მთელ საქართველოში.
“აი იას” კი ვერაფერი შეცვლის ჩვენს ქვეყანაში – ხუმრობაც კი.”