ჩავლილი ცხოვრების სურათები სამამულო ომის ვეტერანი, საუკეთესო ექიმი და, როგორც ძველები იტყოდნენ, რაიონის სათვალო კაცი – ბატონი გერმანე მე – 5 კურსის სტუდენტი იყო, ომი რომ დაიწყო. სამხედრო კომისარიატმა ერთ კვირაში გამოიძახა და უკრაინაში, ფრონტის წინა ხაზზე ამოჰყო თავი. ბატალიონს მასზე უმცროსიც ბევრი ჰყავდა, ზოგს თოფი პირველად ეჭირა ხელში. ბოლო ... მეტის წაკითხვა

ოჯახური იდილია (სხედან ტახტზე. ტელევიზორთან) ცოლი: მე რომ მაკასთან დაბადების დღეზე არ მოვსულიყავი, ჩვენ ერთმანეთს ვერ შევხვდებოდით… კარგი, რა, მაგის წარმოდგენაც კი არ მინდა,-პასუხობს ქმარი და ცოლის გრძელ თმაში მალავს სახეს, – წუხელ ძმაკაცმა დამირეკა, დედაჩემმა გნახათ ქუჩაში და გაგიჟებულია, რა ლამაზი წყვილია, როგორ უხდებიან ერთმანეთსო. ცოლი (ჩურჩულით): რა ბედნიერებაა, ... მეტის წაკითხვა

“შეცდომა” (სიყმაწვილის დროინდელი ამბავი) დილით, თვალი გაახილა თუ არა, ბედნიერების ჟრუანტელმა დაუარა ტანში. ერთი თვეა ადრე ეღვიძება, ერთი თვეა გათენება უხარია. სამსახურშიც შენიშნეს და შეყვარებული ხომ არა ხარო, ჰკითხეს. რატომაც არაო, უპასუხა და გადაიკისკისა. გვიანღა მიხვდა, რომ ამით ერთ ყმაწვილს გულში “დაჭრიდა”. ორი წელია  გია გვერდზე უზის და ვერ უმხელს საწადელს, ... მეტის წაკითხვა

სადღაც შორს ტიროდნენ ბავშვები… ბავშვობიდან უყვარდათ ერთმანეთი. ერთ სახლში ცხოვრობდნენ და ერთ სკოლაში სწავლობდნენ. მშობლები მეგობრობდნენ, მაგრამ არაფერს იმჩნევდნენ, თითქოს ვერ ხედავდნენ, რადღეში იყვნენ მათი შვილები, როგორ ენთებოდათ თვალებში ვარსკვლავები ერთმანეთის დანახვაზე. სადარბაზოს კედლებზე, აქა-იქ დიდი ასოებით ეწერა სიყვარულის ”ფორმულა”- ” გიორგი პლიუს ნათია”… ბიჭი წუხდა, ვერ ისვენებდა, ღამეებს ათენებდა, ... მეტის წაკითხვა

გულის სიბრმავე პატარა ლიზიკო, დამფრთხალი და  თვალცრემლიანი, ტანსაცმლის კარადაში იჯდა სულგანაბული. კარის გაღებისთანავე რომ არ დაენახათ, კუთხეში მიყუჟულიყო და ცახცახებდა. მამა ისეთი მთვრალი მოვიდა, ჯერ სამზარეულოში დალეწა ჭურჭელი და მერე ცოლის გრძელი ნაწნავები ხელზე დაიხვია და კედელზე არახუნებინებდა თავს. ლიზიკო მიხვდა, რომ მამას ჭკუა აღარ ეკითხებოდა, შეშინდა და კარადაში დაიმალა. ... მეტის წაკითხვა

თენქ იუ, მის ფოფხაძე საოპერაციო ხართო, მითხრა ექიმმა კალიფორნიის ერთ- ერთ საუკეთესო კლინიკაში. მუგუზალივით შავი ქალი მეჯდა წინ, მაგრამ ძალიან ეშხიანი – ამერიკაში დაბადებული ინდოელი. მანამდე ორი დღე ექიმები ჩემ თვალებს ”სწავლობდნენ”, ამოწმებდნენ, ათასგვარი აპარატებით იკვლევდნენ და ძლივს მოვაღწიეთ ქირურგამდე. საუბარი დაიწყო იმით, რომ ქალბატონმა რამანატანმა დაწვრილებით მიამბო კატარაქტას ოპერაციის ... მეტის წაკითხვა

მოხუცები ყოველთვის მეშინოდა სიბერის. თანაც ხშირად ვაწყდებოდი ფრაზებს: დაბერდები ვაია, არ დაბერდები უიო, ადამიანს ასაკმა თუ უწია და სიყვარულის თავი არ ექნა, ცოცხლებში აღარ წერიაო. მაშინ წიგნებში ამოკითხული ტკბილი სიბერე მოგონილი გვეგონა, მაგრამ ცხოვრებაც, თავის მხრივ, საოცარ მაგალითებს გვთავაზობდა… ერთ ზაფხულს გურიაში ვისვენებდი, დეიდაჩემთან. 80 წელს მიღწეული დედამთილ-მამამთილი ჰყავდა. იქვე, ... მეტის წაკითხვა

თამუნა ფილარმონიაში ეს ამბავი გასულ საუკუნეში მოხდა, ჩემი სიყმაწვილის ჟამს, შემოდგომაზე. ერთ მშვენიერ დღეს, მოვკიდე ხელი ჩემ უფროს ქალიშვილს,  7 წლის თამუნას და ფილარმონიაში წავიყვანე,  კონცერტზე. გამოვიპრანჭე. ახალი ფირუზისფერი ჟაკეტი მეცვა, ულამაზესი, და ჭკუაზე არ ვიყავი  –  თავი ჟაკლინ  კენედი მეგონა, არც მეტი, არც ნაკლები… ვსეირნობთ  ფოიეში  და უცებ თამუნა ... მეტის წაკითხვა

ყველას რაიმე აქვს სახსოვარი 24 წლის ვიყავი, როცა გამომცებლობაში მხატვრული ლიტერატურის რედაქტორად დავიწყე მუშაობა. მიხაროდა იმ ადამიანებთან მუშაობა, რომლებსაც აქამდე მხოლოდ შორიდან ვიცნობდი, ვეთაყვანებოდი და ახლა მათი წიგნების რედაქტორი უნდა ვყოფილიყავი. დიდი ხალისით იხსენებდნენ უცნაურ ამბებს ჩემი კოლეგები… ერთხელ გალაკტიონი სწვევიათ სტუმრად და თავისი წიგნის რედაქტორთან დაუჩივლია- უთხარი, ძამიკო, შენს ... მეტის წაკითხვა

საიდუმლო რვეული დილის  8 საათი იქნებოდა, სასეირნოდ რომ გავედი. ჩვენ სახლთან, ტყის პირას, ეკლესიის დიდი ეზოა და იქ დავდივარ ხოლმე. მზიანი ამინდი იყო. ფიქრებში წასულმა უცებ შევნიშნე, რომ ვიღიმოდი. გამახსენდა  მოხუცები, ხმამაღლა რომ “ფიქრობენ ” და გამვლელები გულიანად იცინიან… შემეშინდა – ნეტავ ეს  “ბედნიერება” ღიმილით ხომ არ იწყება – მეთქი და დასამშვიდებლად ... მეტის წაკითხვა