“დიდხანს ველოდი ქართველების შეფასებას. ძალიან დიდხანს”
თბილისის ერთ ძველ უბანში, ერთ პატარა ქუჩაზე ჟღალთმიანი გოგონა მზესთად ერთად ანათებდა. მისი კისკისი გამვლელ-გამომვლელებს ღიმილს ჰგვრიდა. ხასიათითა და გარეგნობით ისე ჰგავდა ერთი მწერლის, ერთი ლამაზი ზღაპრის გმირს, რომ ყველა პეპის ეძახდა. გავიდა წლები, თბილისი შეიცვალა, ღიმილისთვის უკვე არავის ეცალა – ნავთი, პური და წამალი იყო ერთი დიდი სადარდებელი… პეპიც, ... მეტის წაკითხვა