“ვრცელდება ჭორები, რომ GUCCI და BALENCIAGA კოლაბორაციისთვის ემზადებიან. იტალიურ პრესაზე დაყრდნობით, გუჩის კრეატიული დირექტორი, ალესანდრო მიკელე მუშაობს ახალ კოლექციაზე, რომელშიც გაერთიანებულია დემნასთან კოლაბორაცია. სპეკულაციების მიხედვით, ალესანდრომ და დემნამ კოლექციაზე ერთად იმუშავეს” – აღნიშნული ინფორმაცია სოციალური ქსელით ვრცელდება. მეტის წაკითხვა
თეთრი აივანი შემოდგომის თბილი საღამოა. ყვითელი ფოთლებით მოფენილ პარკში მარტოკა ვზივარ. მომწონს აქაურობა. სიმშვიდეა, საჩემო სიმშვიდე. ხალხი ცოტაა. სადაც გინდა დაჯდები. რაზეც გინდა იფიქრებ. ცოტა ხანში უშფოთველი, მთვლემარე ფიქრებიდან ქუჩის დიდი საათი “ამოცურდა”. გამეღიმა. ეს თბილისია. ზემელი. საათიანი სახლი, რომლის პირველ სართულზე ქალაქის ცნობილი აფთიაქია ლამაზი ვიტრინებით, მესამე სართულზე კი ... მეტის წაკითხვა
მავნე ყვავილი პირველი კურსის სტუდენტი ვიყავი. მიყვარდა ჩემ პატარა დაიკოსთან ერთად სეირნობა და ამ საქმეში ხშირად მეგობრებიც “მეხმარებოდნენ“. გაზაფხულის ერთ ნაწვიმარ დღეს მე და ჩემი დაქალი ვაკეში, ჭავჭავაძის პროსპექტზე დავსეირნობდით. ოთხი წლის ნანიკოს ორივე მხრიდან ჩავჭიდეთ ხელი და ჭორაობის მორევში გადავეშვით. ნანიკო არ გვაწუხებდა, გამვლელებს თვალს აყოლებდა და ღიღინებდა. მახსოვს, ... მეტის წაკითხვა
საჭესთან სხვები სხედან ხშირად მეუბნებიან, რა ბედნიერებაა, ასე რომ გამოიყურები და უმწეო, მოწყენილ მოხუცებს არ ჰგავხარო. მე მწარედ მეღიმება. მთლად ასეც არ არის, მაგრამ თუ წლებით დახუნძლულს ცხოვრება დაგინდობს, შენი დანახვისას გულზე არავის შემოეყრება და ფუი, ეშმაკსო, არ შესძახებს- უკვე კარგია. სიბერეს ერთი სიკეთე ახლავს – თავისუფლება. არც არაფერს გავალებენ ... მეტის წაკითხვა
ბოლო ნახტომი ღამის თორმეტი საათია. ქალაქის გარეუბანში ვარ. მეგობრის დაბადების დღიდან გამოვიპარე. სხვა რა გზა მქონდა, შეზარხოშებული სტუმრები დაშლას არ აპირებდნენ, დილამდე უნდა “შევუბეროთო”. ქუჩაში კაციშვილის ჭაჭანება არ იყო. ფეხის ხმა შემომესმა. დავიძაბე. უკან მოვიხედე და ვიღაც წვერებიანი მამაკაცი ჯიბეებში ხელჩაწყობილი რწევა-რწევით მოსეირნობდა…ნეტავ მთვრალია? იმ დღეს ჩემი მეზობლები ლაპარაკობდნენ, თურმე ... მეტის წაკითხვა
ეტლი მზიანი კვირადღეა. მთელი ქალაქი გარეთაა. სკვერში, სკამებზე ჩამომსხდარი მოხუცები ჩრდილქვეშ თვლემენ, აქა-იქ ეტლში ჩაფუთნულ პატარებს მზისგულზე სძინავთ. სახე არ უჩანთ და შორიდან მხოლოდ ბუთქუნა, შიშველ ფეხუნებს ვხედავ. როგორ მინდა, მივიდე და მოვეფერო, მაგრამ ვშიშობ ხელი არ წამიცდეს, შვილები სულ მაფრთხილებენ, ახლოს არ მიხვიდე, არ გაეკარო, თორემ პოლიციაში მიგაბრძანებენო. ეს ... მეტის წაკითხვა
შინაყუდას ნაამბობი არ მოველოდი, ნამდვილად არ მოველოდი, ასეთ დავიდარაბაში თუ ამოვყოფდი თავს. მე და ქეთინო დიდი ხნის მეგობრები ვიყავით. სკოლაც ერთად დავამთავრეთ და უნივერსიტეტიც. ბედიც ერთი დაგვირჩა. გათხოვება დაგვიგვიანდა. ამას წინათ მეგობრის ქორწილში წავედით. ვისხედით ჩვენთვის, სუფრის ბოლოში, ორი გაუთხოვარი დიაცი – ორი შინაყუდა და სტუმრებს ვათვალიერებდით. ცოტა ხანში ვიღაც ... მეტის წაკითხვა
მარტოხელა ეველინამ საათს დახედა. 8 საათი იყო. რა მოწყენილი დილააო, გაიფიქრა, კარგ დროს გამოვედი, ბოროტებს სძინავთ, არ ეჩქარებათ, თავიანთ შავბნელ ჩანაფიქრს მაინც აისრულებენო. უცებ ფეხი რაღაცას წამოკრა და კინაღამ დაეცა, რამსიმძიმეა ეს ოხერიო, ჩაილაპარაკა, და გზა განაგრძო. გორგოლაჭებიან, მოზრდილ ურიკას მიაგორებდა, რომელიც ქვაბებით, ჯამ- ჭურჭელით და ტანსაცმლით იყო სავსე. ყოველ ... მეტის წაკითხვა
ქართველი მწერალი გურამ დოჩანაშვილი საბურთალოს სასაფლაოზე, შვილის გვერდით დაკრძალეს. გურამ დოჩაშვილის სამოქალაქო პანაშვილი სამების საკათედრო ტაძარში მიმდინარეობდა. შეგახსენებთ, რომ გურამ დოჩანაშვილი 3 აპრილს გარდაიცვალა. ის 1939 წლის 26 მარტს ქ. თბილისში დაიბადა. 1962 წელს დაამთავრა თსუ-ის ისტორიის ფაკულტეტი. 1968 წელს გურამ დოჩანაშვილი მწერალთა კავშირში მიიღეს. გურამ დოჩანაშვილის პირველი მოთხრობები 1961 წელს ... მეტის წაკითხვა
ფრთხილად, მოხუცებო! თვალი გავახილე. სადა ვარ? ჩემი საწოლი ავანსცენაზე დგას. უკან, ფარდებს მიღმა, კულისებია. წინ, პატარა დარბაზში, ჩემთან ახლოს, თეთრხალათიანები სხედან… აშკარაა, ეს საავადმყოფოა – საავადმყოფო ძველ შენობაში, რომელიც ადრე თეატრს ეკუთვნოდა… ღმერთო ჩემო, თეატრი რამ გამახსენა, ეშმაკმა უწყის, წინათ აქ რა იყო… ბუნდოვნად მახსოვს საოპერაციო… ექიმები… მწვანე მინდორი…ნეტა რამდენ ... მეტის წაკითხვა
