ეს მოდელი აბსოლუტურად მიუღებელია – მამუკა მდინარაძე ე.წ. „ვეტინგის“ სისტემაზე
საპარლამენტო უმრავლესობის ლიდერმა, მამუკა მდინარაძემ მესამე სექტორის და ოპოზიციის ნაწილის მხრიდან, ევროკომისიის ცხრა ნაბიჯთან დაკავშირებით გამართულ შეხვედრაზე წარმოდგენილ „ვეტინგის“ სისტემაზე ჟურნალისტებთან ისაუბრა.
მამუკა მდინარაძის განცხადებით, ეს სისტემა აბსოლუტურად მიუღებელია. მისივე თქმით, „ნაციონალური მოძრაობა“ სასამართლოს ხელში ჩაგდებისათვის იბრძვის და „იმიტომ მოიგონეს ეს „ვეტინგიც“.
[„ვეტინგის“ სისტემა] აბსოლუტურად მიუღებელია. პირადად ჩემთვის, როგორც ერთი ადამიანისთვის და პოლიტიკოსისთვის, სახელმწიფო, რომელიც თავის თავს ვერ უვლის, საკუთარი კადრებით ვერ აბამს თავს რაღაცის გაკეთებას, სახელმწიფოში, სადაც სჭირდებათ სხვა ქვეყნის წარმომადგენლების ჩამოყვანა იმისთვის, რომ რაღაც საქმე გააკეთონ და წარმატებით დაასრულონ, ბოლომდე შემდგარი არ უნდა იყოს და ასეთი ქვეყანა ჩვენ არ გვაქვს.
ჩვენი სახელმწიფო არის ბოლომდე შემდგარი, სადაც ინსტიტუტები მუშაობენ გამართულად და არანაირი უცხოელი წარმომადგენლები, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ერთ-ერთ ქვეყანაში ადეიშვილის ყოფილი მოადგილე უდგას სათავეში ამ ე.წ. რეფორმას და გასაგებია რა კატეგორიის ხალხი შეიძლება მოხვდეს ამ ეგიდით საქართველოში, აბსოლუტურად მიუღებელია ეს მოდელი. კატეგორიული მიუღებლობა არის აგრეთვე იმის გამო, რომ „ნაცმოძრაობას“, მის პატრონებს, მის დანაყოფებს მხოლოდ და მხოლოდ ერთ შემთხვევაში დააკმაყოფილებს ჩვენს მიერ გატარებული რეფორმა, ეს „ვეტინგიც“ იმიტომ მოიგონეს, როგორც კი მათ ჩაუგდებ ხელში სასამართლოს და ის არ იქნება დამოუკიდებელი, არამედ „ნაცმოძრაობის“ გავლენის ქვეშ იქნება, მაშინვე გაჩერდებიან და დადებითად შეაფასებენ. სხვა შემთხვევაში მათ პოზიტიური შეფასება არ ექნებათ. ეს გასაგებია და იბრძოლებენ სასამართლოსთვის და ჩვენ არა სასამართლოსთვის, არამედ ვიბრძოლებთ ბოლომდე მისი დამოუკიდებლობისთვის.
რა სახელები და გვარებიც არ უნდა აბრახუნონ, რაც არ უნდა ქნან, ჩვენ ბოლომდე ვიბრძოლებთ სასამართლოს დამოუკიდებლობისთვის. ისინი იბრძვიან სასამართლოს ხელში ჩაგდებისთვის, იმიტომ მოიფიქრეს ეს „ვეტინგიც“, -განაცხადა მამუკა მდინარაძემ.
Previous: “ვეტინგის“ იდეა ეწინააღმდეგება საქართველოს კანონმდებლობას, რადგან ქართულ სახელმწიფოში მართლმსაჯულების განხორციელების უფლებრივი პრაქტიკა არ საჭიროებს და ვერ დაუშვებს ამ მეთოდის გამოყენებას
