საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე „ინტერპრესნიუსი“ საქართველოს საბუნებისმეტყველო მეცნიერებათა აკადემიის ვიცე-პრეზიდენტს, ალექსანდრე თვალჭრელიძეს ესაუბრა.
– ბატონო ალექსანდრე, როგორც მოსალოდნელი იყო, პრეზიდენტის ყოველწლიურ გამოსვლის ფარგლებში პარლამენტში პრეზიდენტის გამოსვლია საკმაოდ კრიტიკული და მწვავე იყო.
აშკარად არ გამართლდა მმართველი გუნდის მოლოდინი, რომ პრეზიდენტის განცხადებები „ნაკლები დოზით გაუგებარი“ იქნებოდა.
ფაქტია, რომ პრეზიდენტის განცხადებები არა თუ გაუგებარი, საკმაოდ გასაგები და მკაფიო იყო ისეთ თემებზე, რომელიც ქვეყნის საგარეო პოლიტიკას და დღეს ამ მიმართულებით საკეთებელ საქმეს ეხება.
პრეზიდენტმა მმართველ გუნდსა და ოპოზიციას მოუწოდა შეეცადონ „მთავარ გამოწვებზე“ შეთანხმდნენ“ და ერთობლივად იმუშაონ ევროპული რეკომენდაციების შესასრულებლად.
თქვენ როგორ შეაფასებდით პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის მიერ პარლამენტში გაკეთებულ განცხადებებს და მათზე მმართველი გუნდის რეაქციებს?
– მოდით, ჯერ იმაზე ვილაპარაკოთ, რაც პრეზიდენტის გამოსვლაში, ასე ვთქვათ, „პწკარებს შორის“ ამოვიკითხე. დავიწყოთ ზოგადით.
ძალიან ბევრი ხელისუფლების კრიტიკოსი ჩვენ მმართველ ძალას პრორუსულ მენტალიტეტში ადანაშაულებს. ეს ესე არ არის, საქმე გაცილებით უფრო რთულადაა.
ჩვენი მმართველი ელიტა ადამიანის ძირძველ უფლებას – ნების თავისუფლებას დაემუქრა. წმინდა ავგუსტინედან მოყოლებული ნების თავისუფლებაზე მრავალი ასეული თეოლოგიური თუ თეოსოფიური ტრაქტატია დაწერილი, მაგრამ მე ძალიან მომწონს მე-19 საუკუნის დანიელი თეოლოგისა და ფილოსოფოსის, თანამედროვე ეგზისტენციალიზმის ერთ-ერთი ფუძემდებლის სერენ კერკეგორის გამონათქვამი, რომელიც თვლიდა, რომ ნების თავისუფლება ღმერთის მიერ ადამიანისთვის ნაბოძი ყველაზე დიდი საჩუქარია, საჩუქარი, რომელიც სარწმუნოებაზე მაღლა დგას.
მართლაც, რწმენა ნებაყოფლობითი აქტია და თქვენი ნებაა გწამთ თუა არა ღმერთის, თქვენი ნებაა, რომელ რელიგიას აირჩევთ, კონფუციანობას, ბუდიზმს, ისლამს თუ ქრისტიანობას, თანაც თქვენთვის სასურველ კონფესიას. თქვენი ნებაა, მიყვებით დემოკრატიულ თუ ეტატისტურ პოლიტიკურ დოქტრინას, თქვენი ნებაა, გიყვართ თუ არა მმართველი პოლიტიკური ძალა.
აი, ზუსტად ნებისა და არჩევანის თავისუფლებას ებრძვიან „ქართული ოცნების“, მაპატიეთ, მაგრამ ინფანტილური ლიდერები, რომლებიც თვლიან, რომ „ვინც ჩვენთან არ არის, ჩვენი მტერია“.
პოლიტიკურ სპექტრს ისინი განზრახ ამარტივებენ, ხედავენ მხოლოდ თეთრსა და შავს, ვერ ამჩნევენ პოლიტიკურ თუ ინტელექტუალურ ნიუანსებს, ადამიანების განსაკუთრებულობასა და თვითმყოფადობას. პარადოქსია, მაგრამ ზუსტად იმ პოლიტიკას ატარებენ, რომლის წინააღმდეგ ბრძოლის ბაირაღმა მათ არჩევნებში გამარჯვება მოუტანა.
ეს არ არის რუსული მენტალიტეტი, ეს ავტოკრატიული მენტალიტეტია, რომელიც უმალვე შეიცვლის ფერს, როგორც კი ამის პრაგმატული საჭიროება დადგება ძალაუფლების შენარჩუნებისთვის. ისტორია გვიჩვენებს, რომ ასეთ დოქტრინას სტრატეგიული მომავალი არ გააჩნია.
აი, ამიტომ, ვინც კი „ქართულ ოცნებას“ აკრიტიკებს, ის „ხალხის მტერია“, ამიტომ ჩვენი პრეზიდენტი თურმე „ნაცმოძრაობის“ პრეზიდენტი ყოფილა. აი, ამიტომ მოღალატეებს კრიტიკულად განწყობილ სტუდენტურ ახალგაზრდობაში ეძებენ, რომელთა სამართლიანი და გულწრფელი პროტესტი, თურმე, კი არ აძლიერებს დემოკრატიას, არამედ, მმართველთა აზრით, ძირს უთხრის სახელმწიფოებრიობას.
მე სულაც არ მინდა ვთქვა, რომ ჩვენთან რეალური თუ პოტენციური მოღალატეები არ არიან. ისინი საუბედუროდ უხვადაა განთესილი, მათ შორის მმართველი თუ ოპოზიციური პარტიების რიგებში. მაგრამ სხვაგან ეძებეთ ისინი, ბატონებო, დააკვირდით ადამიანთა ზნეობას.
კომენტარები