„ვერ გადარჩებოდა, არმატურა დამწვარი იყო“, – გვეუბნება სამშენებლო მოედნის მეთვალყურე, რომელიც ბათუმში, კოსტავასა და გამსახურდიას ქუჩების კვეთაში მდებარე მოდენის სტილის შენობის რესტავრაცია – რეაბილიტაციის პროექტს მეთვალყურეობს. ის თავად მშენებელი არ არის.
ახლა კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლისგან მხოლოდ ფასადის ორი მხარეა დარჩენილი. მის გვერდით მდებარე ისტორიული სახლისგან კი ფასადის მხოლოდ ერთი მხარე – ერთი კედელი.
კოსტავასა და გამსახურდიას ქუჩების კვეთაში მდებარე კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის, ძველი შემნახველი სალაროს შენობის მესაკუთრე სააქციო საზოგადოება „სოდი ინვესტმენტია“.
კომპანიას XIX საუკუნის ბოლოს აშენებული, მოდერნის სტილის შენობის რეკონსტრუქცია-რესტავრაციის ნებართვა აქვს. პროექტი კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლთან, ფონური ნაგებობის გვერდით ახალი შენობის აშენებასაც ითვალისწინებს.
„სოდი ინვესტმენტი“ სამუშაოებს აჭარის კულტურული მემკვიდრეობის სააგენტოსთან შეთანხმებული პროექტის მიხედვით ახორციელებს, დარღვევები არ დაფიქსირებულა. ეს იმას ნიშნავს, რომ შენობისგან მხოლოდ ფასადის ნაწილის დატოვება სააგენტოს თანხმობით და შესაბამისი თანამდებობის პირების ხელმოწერით არის დადასტურებული.
„ვერ გადარჩებოდა, არმატურა დამწვარი იყო“ – ეს სწორედ მათი, ამ ხელმომწერების არგუმენტია, როცა კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლისგან მხოლოდ ფასადის ერთი ნაწილი რჩება და ამას რეაბილიტაციას უწოდებენ.
ნებისმიერი კონკრეტული მშენებლობის მდგრადობასა და გარემოსთან შესაბამისობაზე კითხვები იგივე სახელმწიფო უწყებების წარმომადგენლებს სასაცილოდ არ ჰყოფნით. ისინი ამბობენ, რომ კულტურული მემკვიდრეობის დამცველები დროს ჩამორჩნენ და არაფერი იციან ახალ ტექნოლოგიებზე, რომლის მიხედვითაც „უკვე ზღვაში შენდება შენობები“ და „მალე მარსზეც აშენდება“.
არაერთი თანამდებობის პირი, რომელიც ერთი მხრივ კუნძულის მშენებლობის პრეზენტაციას გულმოდგინედ უკრავს ტაშს და უკვირს ეჭვნარევი მოსაზრებები ზღვასთან ახლოს რამდენიმე ცათამბჯენის მშენებლობასთან დაკავშირებით, ირწმუნება, რომ კულტურულ მემკვიდრეობას „შორს წასული განვითარება“ და „ახალი ტექნოლოგიები“ რატომღაც ვერ იცავს:
„ვერ გადარჩებოდა, არმატურა დამწვარი იყო“.
არადა, იგივე თანამდებობის პირები ბიუჯეტის თანხებით მივლინებებში საზღვარგარეთ ხშირად დადიან, რომ შეისწავლონ როგორ შეინარჩუნეს მემკვიდრეობა ევროპის განვითარებულ ქვეყნებში, მაგალითად, იტალიაში ან სხვაგან. რას სწავლობენ ისინი ევროპაში, რა გამოცდილებას იღებენ და როგორ იყენებენ ამას, უცნობია, მაგრამ ნამდვილად ვიცით, რომ ხშირად იღებენ ფოტოებს ევროპული ქალაქების კულტურული მემკვიდრეობის შენარჩუნებული ძეგლების ფონზე.
კომენტარები