“ამბობდნენ, ამ სიტყვებზე ბერიამ რკინის ჯოხი გაუყარა ყურებშიო”

“საღამოს “ლატავრას” გენერალური რეპეტიციის შემდეგ თეატრის მთავარი რეჟისორის ევგენი მიქელაძის კაბინეტში გაიმართა მსჯელობა, კრებას ევგენი უძღვებოდა. უეცრად კარი გაიღო და მოახსენეს, რომ მასთან შეხვედრა სურდათ. მიქელაძემ დარბაისლურად უპასუხა – მოითმინონ. მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ კარი ისევ გაიღო და ამჯერად უკვე ჩეკა-ს ფორმიანმა “მწვანექუდამ” უბრძანა – გარეთ გამობრძანდითო. მიქელაძე როგორც ჩანს მიხვდა, რისთვის “შეაწუხეს” ღამის თორმეტ საათზე და კარისკენ გაემართა. მე იქვე კართან კუთხეში ვიჯექი და გაღებული კარის ფარდიდან მოვკარი თვალი, როგორ სწვდა ჩეკისტი “შრომის წითელი დროშის ორდენს” და ჩამოგლიჯა პიჯაკის ბორტიდან. ელვის სისწრაფით მიიხურა კარი, მივხვდი, რომ ბალეტზე ოცნება უკვე ზედმეტია. მიქელაძის ადგილისკენ მიემართება შალვა აზმაიფარაშვილი და იკავებს ყოფილი ხელმძღვანელის ადგილს. აზმაიფარაშვილმა თამამად და ყველასათვის მოულოდნელად განაცხადა: “ამხანაგებო, განვაგრძოთ მუშაობა, ხალხის მტერს ასე მოუხდება.”

ალექსანდრე მაჭავარიანის მოგონებებიდან

დაპატიმრებიდან რამდენიმე ხნის შემდეგ ბევრი ჭორი თუ მართალი დადიოდა თბილისში. ამბობდნენ, ბერიამ ორახელაშვილების ოჯახზე შური იძიაო; ქეთევანი ქუჩაში უნახავს, მოსწონებია და გასაუბრებაც სურდა, მაგრამ ქეთევანის დედამ, მარია ორახელაშვილმა ამის უფლება არ მისცა და შვილს უთხრა, ამ გობმეშოს როგორ ელაპარაკებიო. მალე ქეთევანი ევგენი მიქელაძეს გაჰყვა ცოლად. ბერიას უყვარდა ოპერაში სიარული, ყველა პერმიერას ესწრებოდა, ერთხელ რეპეტიციაზე დასასწრებად მისულ ლავრენტი ბერიას ევგენი მიქელაძემ დარბაზი დაატოვებინა “თუ შეიძლება, უცხო პირები ნუ შემოდიან”.

მოკლედ, ბერიას ეს ამბები არ დავიწყებია. როცა საშუალება მიეცა, ჯერ მამია და მარიამ ორახელაშვილები სამშობლოს ღალატის ბრალდებით დააპატიმრა. ორივეს წამებით ამოხდა სული. შემდეგ ევგენი და მისი მეუღლე ქეთევანი დააპატიმრეს. მიქელაძეს თვალები დათხარეს, მაგრამ უბადლო სმენის პატრონს მაინც უცვნია დაკითხვაზე მისული ბერიას ხმა.

– კიდევ ამბობ, რომ ხალხის მტერი არ ხარ? – უკითხავს ბერიას მიქელაძისთვის.

– ლავრენტი პავლოვიჩ, მე არასდროს ვყოფილვარ ქვეყნისა და ხალხის მტერი, – უპასუხია მიქელაძეს.

– საიდან იცი, რომ ლავრენტი ბერია ვარ?

– მე კარგი სმენა მაქვს და ხმაზე გიცანით, – უპასუხა მიქელაძემ.

ამბობდნენ, ამ სიტყვებზე ბერიამ რკინის ჯოხი გაუყარა ყურებშიო.

დახვრეტის მომენტში ევგენი მიქელაძე მხოლოდ 34 წლის იყო.

1938 წლის 7 იანვრის დადგენილებით, ევგენი მიქელაძის მეუღლე ქეთევან ორახელაშვილს, როგორც სამშობლოს მოღალატეების ოჯახის წევრს, მიესაჯა თავისუფლების აღკვეთა აკმილინსკის შრომა-გასწორების ბანაკში. მცირეწლოვანი შვილები – თინათინი, რომელიც მაშინ 3 წლის იყო, ვახტანგი კი წლინახევრის – როცა სრულწლოვანები გახდნენ, 1951 წელს ყარაგანდაში გადაასახლეს.