ქართველ რეჟისორს, სსრკ-ს სახალხო არტისტს, რობერტ სტურუას 82 წელი შეუსრულდა.
1965 წელს რუსთაველის თეატრის სცენაზე რობერტ სტურუამ დადგა არტურ მილერის „სეილემის პროცესი“, რამაც რეჟისორს პირველი ნამდვილი წარმატება მოუტანა.
თეატრალური ფორმის ოსტატობა გამოჩნდა მის მეორე მნიშვნელოვან ნამუშევარში, დავით კლდიაშვილის „სამანიშვილის დედინაცვალი“, რომელიც თემურ ჩხეიძესთან ერთად დადგა.
მნიშვნელოვანი წარმატება მოჰყვა სპექტაკლს „ხანუმა“.
1970-იან წლებში უკვე გაჩნდა ცნება „რობერტ სტურუას თეატრი“.
პოლიკარპე კაკაბაძის „ყვარყვარეში“ რეჟისორი სვამს სცენას ბერტოლდ ბრეხტის პიესიდან „არტურ უის კარიერა“. აქედან იწყება სტურუას შემოქმედებაში ბრეხტის პერიოდი, რაც რეალობის თეატრალურ მოდელირებას გულისხმობს. ამ დროს რეჟისორი მჭიდროდ თანამშრომლობდა რამაზ ჩხიკვაძესთან, რომელმაც მთავარი როლი შეასრულა სტურუას მსოფლიო მნიშვნელობის სპექტაკლებში: შექსპირის „რიჩარდ III“ (1979) და ბრეხტის „კავკასიური ცარცის წრე“ (1975).
კომენტარები