“… მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი „ჯადოსნური საშუალება“ იყო, რომელიც კაცებს ქალებზე დაქორწინებას აიძულებდა”

1660 წელს, ფეხსაცმლის ხელოსანმა ნიკოლას ლესტაჟმა მეფე ლუდოვიკ XV-ისათვის დიდებული ნაქარგი ფეხსაცმელები შექმნა, რომელზეც ბრძოლის სცენები იყო ამოქარგული. ფეხსაცმელს 10 სმ ქუსლი ჰქონდა. მეფეს მარკიზა დე პომპადურმა მიბაძა, რომელიც მისი ოფიციალური ფავირიტი გახლდათ. XVII საუკუნეში, მაღალ ქუსლებზე არა მარტო კაცები, არამედ ქალებიც დადიოდნენ.

ქალები ფერადი ტყავის ფეხსაცმელს ატარებდნენ, მაღალი ქუსლითა და წვეტიანი ცხვირით. მას ბაფთებით, ბალთებითა და თასმებით რთავდნენ. თუ ფეხსაცმელს ძალიან მაღალი და წვრილი ქუსლი ჰქონდა, ქალები მხოლოდ ჯოხის დახმარებით გადაადგილდებოდნენ. მაღალი ქუსლი პრივილეგია იყო, რომელიც მხოლოდ დიდგვაროვნებს ჰქონდათ.

სხვათა შორის, თავიდან არ არსებოდა მარჯვენა და მარცხენა ფეხის ფეხსაცმელი. ორივე ფეხისთვის  ერთნაირი ძირი მზადდებოდა. მანამ, სანამ მეფეებმა არ დაიწყეს სპეციალური განკარგულებების გაცემა. ქალების მაღალქუსლიანი ფეხსამლით გატაცებამ საშიშ ზღვარს მიაღწია. ინგლისის პარლამენტმა შემოიღო კანონი, რომ ყველა ქალი, ვინც მაღალქუსლიან ფეხსაცმელს ატარებდა დასჯილიყო. მიზეზი გახლდათ ის, რომ მათი აზრით, მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი „ჯადოსნური საშუალება“ იყო, რომელიც კაცებს ქალებზე დაქორწინებას აიძულებდა.