ლენინს მართებულად აკრიტიკებენ “ავტორიტარული სახელმწიფოს” შექმნაში, თუმცა მის ბრძოლას რუსეთის იმპერიალიზმის წინააღმდეგ სათანადოდ ვერ აფასებენ, წერს როჰინი ჰენსმანი საიტზე Wire.
ლენინი გამოდიოდა როგორც მეფის რუსეთის იმპერიალიზმის, რომელიც მიმართული იყო არარუსული ტერიტორიების ანექსიაზე, ასევე დასავლეთის იმპერიალიზმის წინააღმდეგაც, მიაჩნია სტატიის ავტორს.
სტალინის პოლიტიკა “ლენინის პოლიტიკის სრულიად საპირისპირო” იყო. “1930-იან წლებში სტალინმა უკრაინელი ინტელიგენციისა და სასულიერო პირების მასობრივი მკვლელობა განახორციელა, ის უკრაინელ გლეხებს ძალით ართმევდა მარცვლეულობას, რამაც მილიონობით ადამიანის დაღუპვა გამოიწვია”, აღნიშნავს ჰენსმანი.
ამერიკელი ისტორიკოსი ტიმოთი სნაიდერი წერს. რომ “1943 წლიდან 1944 წლამდე ყარაჩაელები, ყალმიკები, ჩეჩნები და ინგუშები, ბალკარები, ყირიმის თათრები და თურქი მესხები მთლიანად გადაასახლეს. ისინი, ვინც წასვლა ვერ შეძლო, ადგილზე დახვრიტეს. მათი სოფლები გადაწვეს”.
მოლოტოვ-რიბენტროპის პაქტს ჰქონდა “ძლიერი იმპერიალისტური ორიენტაცია”. “სტალინი, მეორე მსოფლიო ომის პირველი ორი წლის განმავლობაში, ნაცისტების ეფექტური თანამონაწილე იყო,” – წერს ავტორი.
1945 წლის იალტის კონფერენციის შემდეგ “მოსკოვს დაქვემდებარებული რეჟიმი” დამყარდა პოლონეთში, უნგრეთში, ჩეხოსლოვაკიაში, რუმინეთში, ბულგარეთში, ალბანეთსა და აღმოსავლეთ გერმანიაში.
“ეს მოდელი ჰგავს ამერიკულ იმპერიალიზმს რომელიც გულისხმობს ხელისუფლების დამხობის საფრთხის შემთხვევაში მეგობრული დიქტატურის ჩამოყალიბებას და სამხედრო ინტერვენციას”, – აღნიშნავს ჰენსმანი.
კომენტარები